นายวรัญญู วงษ์แหยม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 บทกวีสมัยถัง (唐诗) โดย นายวรัญญู วงษ์แหยม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
ที่มาของโครงงาน จากที่กลุ่มของเราได้เรียนบทกวีสมัยถังที่อาจารย์นำมาให้ศึกษาแล้วนั้น นอกจากเราจะสามารถสัมผัสถึงความงดงามทางวรรณศิลป์ของบทกวีจีนแล้ว สมาชิกในกลุ่มยังเกิดความรู้สึกร่วมกันอย่างหนึ่งว่า สิ่งที่น่าสนใจและเห็นได้จากบทกวีต่างๆ นั่นคือ อารมณ์ ความรู้สึก และความนึกคิดของนักกวีท่านนั้นๆ ซึ่งสะท้อนถึงสภาพของจิตใจ หรือสภาพสังคมในแต่ละยุคสมัยได้เป็นอย่างดี ดังนั้นกลุ่มของพวกเราจะคิดทำโครงงานเพื่อศึกษาสภาพของจิตใจของบุคคลต่างๆ ขณะนั้นๆ จากบทกวีที่เขาเลือก โดยมีชื่อโครงงานคือ “บทกวีสมัยถังกับการพยากรณ์สภาพจิตใจ” โดยกลุ่มของเราได้นำการเรียนบทกวีสมัยถังนี้นำไปศึกษาบูรณาการร่วมกับการเรียนวิชาจิตวิทยา และสุขศึกษาด้วย
สมมติให้สมาชิกต้องเป็นนักจิตวิทยา โดยต้องให้คำปรึกษา และพยากรณ์สภาพจิตใจของผู้ที่เข้ามารับคำปรึกษา โดยพยากรณ์สภาพจิตใจหรืออารมณ์ความรู้สึกขณะนั้นจากกลอนสมัยถังที่บุคคลนั้นเลือก
บทกลอนพยากรณ์ใจ ความหมายบทประพันธ์ เหนือทะเลปรากฏจันทร์สว่าง ไกลสุดทางก็ชมจันดวงเดียวหนา ไกลคนรักนั้นแสนทรมา ใจครุ่นคิดเสน่หาทั้งราตรี แม้เราจะอยู่ห่างไกลกันแต่เราก็มองจันทร์ดวงเดียวกัน การที่ไกลคนที่รักนั้นทำให้ทรมานถึงขนาดนำเก็บไปฝันเลยทีเดียว ความหมายบทประพันธ์ ที่หน้าเตียงพระจันทร์ส่องสว่าง พื้นข้างล่างขาวดังน้ำค้างแข็ง เงยหน้ามองดวงจันส่องแสงแรง ก้มหน้าพลันคิดถึงห่วงครอบครับ เมื่อมองดวงจันทร์ก็ทำให้รู้สึกคิดถึงครอบครัว ญาติพี่น้องที่ไม่ได้มีโอกาสดูแล
บทกลอนพยากรณ์ใจ ความหมายบทประพันธ์ พระอาทิตย์จะลับที่ขอบฟ้า หวงเหอไหลกลับสู่ทะเลใหญ่ อยากจะมองให้กว้างและยาวไกล ต้องขึ้นไปอีกชั้นนั่นจึงดี ชีวิตคนถ้าต้องการประสบความสำเร็จก็จำเป็นต้องตะเกียกตะกายอย่ายอมแพ้
สรุป จากบทกลอนตัวอย่างเราสามารถทำนายความรู้สึกนึกคิด ณ ขณะนั้นของผู้อ่านกลอนได้ อีกทั้งยังช่วยให้เรารู้และเข้าใจบทกวีจีนทั้งความหมายโดยตรง และความหมายโดยนัยของบทกวีที่เลือกมาได้อีกด้วย อีกทั้งเรายังสามารถนำการเรียนมาบูรณาการเปรียบเทียบกับความหมายในบทประพันธ์ของไทย และโยงเข้ากับวิชาจิตวิทยาและสุขศึกษาเพื่อช่วยดูแลสภาพจิตใจ และให้คำปรึกษาเพื่อนได้ถ้าเพื่อนกำลังมีสภาพจิตใจที่ไม่ดี ณ ขณะนั้น
แหล่งอ้างอิง http://www.tianyabook.com/shici/tangshi300/240.htm http://i.mtime.com/happyshare/blog/1754804/