ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนดังจากป่าใหญ่ เมื่อพรานไพรไล่ยิงกระทิงเปลี่ยว กระสุนพลาดหวุดหวิดไปนิดเดียว กระทิงเลี้ยวหลบหนีเพราะมีภัย “กวางหนุ่ม กระทิงเปลี่ยว” ของ รัตนธาดา แก้วพรหม
นายพรานป่าล่าสัตว์ด้อมลัดเลียบ ย่องเงียบเชียบเห็นสาขาพฤกษาไหว พบนางค่างนั่งนิ่งบนกิ่งไทร สับปืนใส่เสียงสะท้านเจาะก้านคอ “คำสั่งแม่” ของ อรรถกร ถาวรมาศ
กลางนาทีวิกฤติชีวิตนั้น จริงหรือฝันไม่อาจแยกให้แตกต่าง สมองอื้อสับสนไร้หนทาง เหมือนโหวงเหวงเคว้งคว้างอยู่กลางฟ้า “นาทีวิกฤติ” ของ รัตนธาดา แก้วพรหม
เปิดเรื่อง เปิดประเด็นหลัก อธิบาย ขยายความ
การดำเนินเรื่อง “กลางกลมกลืนเนื้อความงามเป็นหนึ่ง” อธิบาย ขยายความ บอกเล่าเรื่องราว ต่อเนื่องสัมพันธ์ เป็นเรื่องราวอันเดียวกัน มีความเป็นเหตุเป็นผล สอดรับกัน
คุมประเด็นหลักของเรื่องให้ได้ เขียนอธิบาย ขยายความ ในประเด็นหลักนั้น อย่าออกนอกประเด็น ไปเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง การออกไปเรื่องอื่น ก็เพื่อการเปรียบเทียบ อ้างอิงถึงเท่านั้น แล้วต้องรีบเชื่อมโยงกลับ เข้ามาหาประเด็นหลักโดยเร็ว
ฝึกตั้งคำถาม ถามตัวเอง ใคร ทำอะไร กับใคร ที่ไหน เมื่อไร ผลเป็นอย่างไร แล้วอย่างไรอีก... ... สุดท้ายเป็นอย่างไร
การวางเค้าโครงของเรื่อง โดยเขียนเป็นข้อความร้อยแก้ว เป็นเรื่องราว ตามลำดับเอาไว้ก่อน จะช่วยให้เรื่องราวเป็นเรื่องเดียวกัน เกี่ยวเนื่องสัมพันธ์ และ เป็นไปตามลำดับ ไม่วกวน
“จบจับใจให้ผู้ฟังนั่งตะลึง” การปิดเรื่อง “จบจับใจให้ผู้ฟังนั่งตะลึง”
หลากหลายวิธีปิดเรื่อง ให้ข้อคิด คำคมลึกซึ้งกินใจ เอาบทเริ่มมาเป็นบทจบ สรุปความ สรุปประเด็น ให้ข้อคิด คำคมลึกซึ้งกินใจ ฝากให้คิดต่อ คลี่คลายปมปัญหา พลิกความคาดหมาย เอาบทเริ่มมาเป็นบทจบ