ทุกวันนี้ศึกไกลยังไม่ห่วง แต่หวั่นทรวงศึกใกล้ไล่ข่มเหง

งานนำเสนอเรื่อง: "ทุกวันนี้ศึกไกลยังไม่ห่วง แต่หวั่นทรวงศึกใกล้ไล่ข่มเหง"— ใบสำเนางานนำเสนอ:

1 ทุกวันนี้ศึกไกลยังไม่ห่วง แต่หวั่นทรวงศึกใกล้ไล่ข่มเหง
ถ้าคนไทยหันมาฆ่ากันเอง จะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง “เพลงชาติ” ของ นภาลัย สุวรรณธาดา

2 ผูกหัวใจให้สนิทด้วยคิดถึง ไม่มีครึ่งมีแต่เข้มและเต็มค่า
เชื่อมหนทางสร้างสะพานกาลเวลา ข้ามขอบฟ้าพบกันนิรันดร “คิดถึง” ของ นภาลัย สุวรรณธาดา

3 คนอับโชคพบประเด็นเป็นสุขนัก วันซึ่งเธอที่รักทิ้งผลักไส
จากวันนี้..และนับรอวันต่อไป มีคนให้ ฉันคิดถึง..อีกหนึ่งคน “โชคของคนอับโชค” ของ รัตนธาดา แก้วพรหม

4 จึงบินหลาจากดงบินหลงฟ้า โดนแดดกล้าลมแรงแข่งไม่ไหว
ค่ำคืนนี้เหน็บหนาวกว่าคราวใด จะหลบนอนที่ไหน..ยังไม่รู้? “บินหลาดงบินหลงฟ้า” ของ รัตนธาดา แก้วพรหม

5 นั่งเก้าอี้แถวหน้ายศถาสูง อย่าถูกจูงด้วยอำนาจนำชาติล่ม
ทำหน้าที่สร้างหวังให้สังคม อยู่ใต้ร่มบารมีจักรีไทย นั่งแถวหน้าเป็นตัวอย่างคนข้างหลัง อย่าเผลอพลั้งรู้คิดทำนำสมัย หากมิมีคุณธรรมนำจิตใจ นั่งแถวไหนก็ไร้ค่าพาชาติพัง “เก้าอี้แถวหน้า” ของ เกียรติศักดิ์ ดอกบัว และเพื่อน

6 ลูกน้อยรอดกอดกกบนอกแม่ แม่มันแลก่อนดับจิตคิดใจหาย
เหมือนจะสั่งฝังฝากปากแย้มพราย ว่า “ฉันตายฝากลูกน้อย..หน่อยนะพราน” “คำสั่งแม่” ของ อรรถกร ถาวรมาศ

7 กลางนาทีวิกฤติชีวิตนั้น จริงหรือฝันไม่อาจแยกให้แตกต่าง
สมองอื้อสับสนไร้หนทาง เหมือนโหวงเหวงเคว้งคว้างอยู่กลางฟ้า

8 เหตุเกิดครั้งไปธุระชายแดนใต้
ถึงหวาดหวั่นพรั่นไหวไม่ปรารถนา แต่จำเป็นจำไปไม่รอรา เพื่อนอาสาติดตามอีกสามคน ขับรถฝ่าป่าไกลใจยิ่งเปลี่ยว พอรถเลี้ยวลับโค้งคุ้งถนน หัวรถส่ายต่างระวังใจกังวล ยางรถยนต์เป็นเหยื่อโดนเรือใบ

9 พอยางแบนแอบทางจอดข้างหน้า
ชุดโม่งดำก็กรูมาจากป่าใหญ่ ปืนจับจ้องจ่อร่างระวางภัย เสียงลั่นไก ปัง ปัง ปัง ดังระงม โดยมิทันร้องขอต่อชีวิต เพื่อนทั้งสามถูกปลิดชีวิตถล่ม เลือดแดงสาดอุจาดตาเฉือนอารมณ์ ก่อนสิ้นลมกระเสือกสนทุรนทุราย

10 เฮ้อ..รอดตาย ตกใจตื่นก่อนปืนดัง !
ถึงนาทีวิกฤติชีวิตฉัน ปากปืนมันเล็งมาหาเป้าหมาย ฉันกลั้นใจพร้อมเป็นเหยื่อเหงื่อท่วมกาย เฮ้อ..รอดตาย ตกใจตื่นก่อนปืนดัง ! รัตนธาดา แก้วพรหม

11