วิวัฒนาการของวาฬ Whale evolution

จัดทำโดย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/6 โรงเรียนเบญจมราชรังสฤษฎิ์ นายวิสุทธิ์ ศิลารัตน์ เลขที่ 5ก นางสาวชาลิณี จีนขำ เลขที่ 12ก นางสาวธนภรณ์ การเนตร เลขที่ 14ก นางสาวพัชรา แสงเพ็ชร เลขที่ 15ก นางสาวอนินทิตา เขจรแข เลขที่ 14ข ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/6 โรงเรียนเบญจมราชรังสฤษฎิ์ ปีการศึกษา 1/2555

นักชีววิทยาพบว่า วาฬในยุคแรกๆนั้นมีการว่ายน้ำโดยใช้การขยับส่ายไปมาของขาหลังที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ เหตุใดปลาวาฬมีการส่ายสะโพกในการว่ายน้ำแทนที่จะใช้ครีบปลาและหางเป็นตัวช่วยเคลื่อนที่เหมือนปลา ทั่วไป และลักษณะการว่ายน้ำของปลาวาฬจะมีการเคลื่อนที่ของลำตัวและครีบของมันคล้าย กับว่ามันมีปีกหรือไม้พายติดอยู่ข้างลำตัว ซึ่งการค้นพบในครั้งนี้ยังถือเป็นการค้นคว้าหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ สาเหตุที่สัตว์ทะเลขนาดใหญ่ไม่ได้อาศัยอยู่บนพื้นดิน

จากการศึกษาทำให้นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่าบรรพบุรุษของวาฬน่าจะเคยก้าวเดินอยู่บนพื้นดินด้วยขาทั้งสี่ขาเหมือนดัง เช่นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมโดยทั่วไป และเนื่องจากพวกมันมีการหาอาหารและมีกิจกรรมในการดำรงชีวิตเกี่ยวกับกับน้ำ และต้องอาศัยอยู่ในน้ำจึงทำให้ร่างกายของพวกมันมีวิวัฒนาการ โดยเปลี่ยนสองขาหน้าเป็นครีบปลาขนาดใหญ่เพื่อช่วยในการว่ายน้ำ และในส่วนของขาหลังกับสะโพกก็หายไป

แต่อย่างไรก็ดีภายในร่างกายของปลาวาฬในปัจจุบันก็ยังมีส่วนของกระดูก เชิงกรานอยู่ ซึ่งเป็นสิ่งที่สนับสนุนได้ถึงการที่ปลาวาฬในยุคก่อนเคยมีส่วนที่เป็นขาอยู่ มากไปกว่านั้นนักชีววิทยา ยังพบอีกว่าปลาวาฬบางตัวที่มาอายุค่อนข้างมากก็มีส่วนที่เป็นอวัยวะที่ไม่ สมบูรณ์ยื่นห้อยออกมาที่มีลักษณะเหมือนเป็นติ่งของขาทำให้บ่งชี้ได้ว่า วิวัฒนาการของปลาวาฬนั้นในยุคแรกๆเคยมีส่วนที่เป็นขามาก่อน

หลักฐานที่พิสูจน์ได้ คือ เศษฟอสซิลนับร้อยๆ ชิ้น อาทิ ส่วนกะโหลก กราม และขาของอินโดไฮอุสซึ่งขุดได้จากชั้นหินดินดานในแคว้น แคชเมียร์เมื่อประมาณ 30 ปีก่อน ทำให้สามารถเชื่อมโยงสายวิวัฒนาการของอินโดไฮอุสกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่ อาศัยอยู่ในน้ำชนิดอื่นๆ อาทิ วาฬ และโลมา ได้ ทั้งนี้ เป็นที่เชื่อกันมานานว่าฮิปโปโปเตมัสเป็นญาติที่มีความใกล้ชิดที่สุดกับวาฬเนื่องจากรูปร่างภายนอกที่ใกล้เคียง กันและดีเอ็นเอที่เทียบเคียงกันได้

ได้มีข้อมูลในการค้นพบ ซากกระดูกของปลาวาฬบริเวณฝั่งแม่น้ำ อลาบาม่าและมิสซิสซิปปี ซึ่งเป็นการค้นพบซากสัตว์สมัยโบราณโดยนักคุดค้นมือสมัครเล่น โดยซากกระดูกที่ได้นั้นเป็นซากกระดูกของปลาวาฬในตระกูล Georgiacetus ซึ่งเคยว่ายจากแถบอ่าวทางอเมริกาเหนือมายังแถวฟลอริด้าเมื่อ 40 ล้านปีที่ผ่านมา ในเวลาที่รัฐฟลอริด้ายังเป็นเมืองที่เกือบจมอยู่ใต้น้ำอยู่ทั้งหมด สิ่งมีชีวิตที่พบนี้มีความยาวประมาณ 12 ฟุต มีลักษณะของฟันที่แหลมคม และอาหารของมันก็คือปลาหมึกและปลาเล็กปลาน้อย

และซากวาฬที่ถูกพบเจอ เป็นตัวแรกก็มีลักษณะที่ค้อนข้างสอดคล้องและใกล้เคียงกับปลาตระกูล Georgiacetus เช่นกันและมีอายุกว่า 38 ล้านปีที่แล้ว ในขณะที่ปลาวาฬ Georgiacetus เพิ่งจะมาถูกแยกออกจากปลาวาฬชนิดอื่นๆทั่วไปเมื่อ 2 ล้านปีที่ผ่านมาเท่านั้น จึงเป็นไปได้ว่าในยคดึกดำบรรพ์ปลาวาฬเหล่านี้จะมีจุดกำเนิด ต้นตระกูลและลักษณะทางกายภาพที่คล้ายคลึงกัน และเพิ่งมาแยกชนิดกันอย่างชัดเจนเมื่อวิวัฒนาการของปลาวาฬแต่ล่ะสายพันธุ์มี ขึ้นอย่างชัดเจน เนื่องจากการพฤติกรรมการดำรงชีวิตและสภาพแวดล้อมที่อาศัยอยู่ที่ต่างๆกัน 

ข้อมูลเพิ่มเติม เมื่อวันที่ 11 ตุลาคม 2011นักวิทยาศาสตร์ชาวอาเจนตินาได้เปิดเผย ว่าพบซากวาฬโบราณอายุกว่า 49 ล้านปี ซึ่งคาดว่าเป็นซากวาฬที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยพบมา บนเกาะ Marambio ของประเทศอาร์เจนตินา ซึ่งอยู่ในเขตขั้วโลกใต้ ซากวาฬโบราณดังกล่าวแสดงลักษณะของขากรรไกรและฟันชัดเจนจนเชื่อได้ว่าเป็น บรรพบุรุษของวาฬและโลมาที่เราพบในปัจจุบัน นักวิทยาศาสตร์หวังว่าการค้นพบครั้งนี้จะช่วยทำให้เราเข้าใจถึงวิวัฒนาการ ของวาฬได้ดีขึ้น ในบริเวณขั้วโลกใต้ นอกจากพบซากวาฬโบราณหลายตัว นักวิทยาศาสตร์ยังพบฟอสซิลคล้ายไดโนเสาร์ สัตว์เลื้อยคลาน และโครงกระดูกของเพนกวินยักษ์อีกด้วย

เอกสารอ้างอิง http://www.nsm.or.th/nsm2009/index.php?option=com_nsmcontents&views=article&id=2674&Itemid=0 http://www.ntn24.com/news/videos/argentina-unveils-antarctic-fossil-oldest-known-whale-6036 http://www.vcharkarn.com/vnews/151645 http://blog.eduzones.com/kmitl/2259