วันลบมลทินบาป บทที่ 6 วันที่ 9 พฤษจิกายน 2013

วันแห่งการลบมลทินบาป : แกนหลักแห่งหนังสือเบญจบรรณ 6 เพราะเหตุใดเรื่องราวต่างๆ เหล่านี้จึงถูกบันทึกเอาไว้ในใจกลางของหนังสือเลวีนิติ? วันแห่งการลบมลทินบาป เลวีนิติ. 16 5 5’ บทบัญญัติสำหรับประชาชน เลวีนิติ. 10-15 เลวีนิติ. 17-20 4 4’ บทบัญญัติสำหรับปุโรหิต เลวีนิติ. 8-10 เลวีนิติ. 20-22 3 3’ บทบัญญัติสำหรับสถานศักดิ์สิทธิ์ เลวีนิติ. 1-7 เลวีนิติ. 23-27 2 2’ อพยพ เลวีนิติ กันดารวิถี 1 ปฐมกาล พระบัญญัติ 1’ กระบวนการชำระความผิดบาปของพระเจ้าที่กระทำต่อมนุษย์จะสิ้นสุดลงในวันลบมลทินบาป

ขั้นตอนกระบวนการชำระให้บริสุทธิ์ การถวายบูชาเป็นประจำทุกวัน : ความบาปได้รับการถ่ายทอดไปสู่สถานศักดิ์สิทธิ์ วันแห่งการลบมลทินบาป : ความบาปได้ถูก เคลื่อนย้าย ออกจากสถานศักดิ์สิทธ์ การถวายบูชาของปุโรหิต: มหาปุโรหิตจะต้องเป็นผู้บริสุทธิ์เมื่อเขาจะกระทำพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์นี้ เครื่องถวายบูชาอันศักดิ์สิทธิ์; แพะ “สำหรับพระเจ้า”: จะถวายบูชาเพื่อชำระให้สถานศักดิ์สิทธิ์มีความบริสุทธิ์ด้วยโลหิตของแพะตัวนั้น เคลื่อนย้ายความบาป; แพะ “สำหรับ อาซาเซล”: จะถูกนำไปยังป่ากันดารพร้อมกับความบาปของชาวอิสราเอลที่ถูกวางเอาไว้บนแพะตัวนั้น ให้เราศึกษาพิธีกรรมเหล่านี้ โดยการศึกษาในหัวข้อสำคัญๆ ดังนี้: มหาปุโรหิต แพะ “สำหรับพระเจ้า” แพะ “สำหรับอาซาเซล” ประชาชนของพระเจ้า

พระเยซูคริสต์ทรงเป็นมหาปุโรหิตของเราในสถานศักดิ์สิทธิ์บนสวรรค์สถาน “ให้​ปุโร​หิต​ผู้​ถูก​เจิม และ​รับ​การ​สถาป​นา​เป็น​ปุโร​หิต​แทน​บิดา​ของ​ตน​ทำ​การ​ลบ​มลทิน ให้​เขา​สวม​เสื้อ​ผ้า​ป่าน​คือ​เสื้อ​ตำแหน่ง​บริ​สุทธิ์ ให้​เขา​ลบ​มลทิน​แก่​อภิ​สุทธิ​สถาน ให้​เขา​ลบ​มลทิน​ให้​แก่​เต็นท์​นัด​พบ และ​ให้​แก่​แท่น​บูชา ให้​เขา​ลบ​มลทิน​ให้​แก่​ปุโร​หิต​ทั้ง​หลาย​และ​ประ​ชา​ชน​ทั้ง​หมด​ของ​ชุม​นุม​ชน​นั้น” (เลวีนิติ 16:32-33) มหาปุโรหิตจะเป็นผู้กลางระหว่างพระเจ้ากับพล ไพร่ของพระองค์ หน้าที่แรกในวันแห่งการลบมลทินบาปคือ การ ถวายบูชาเพื่อตัวของมหาปุโรหิต และเหล่า ปุโรหิตทั้งหลายก่อน เพราะผู้กลางระหว่างพระ เจ้ากับมนุษย์จะต้องเป็นผู้ปราศจากความบาป “เพราะ​ว่า​เรา​ไม่​ได้​มี​มหา​ปุโร​หิต​ที่​ไม่​สา​มารถ​จะ​เห็น​ใจ​ใน​ความ​อ่อน​แอ​ของ​เรา แต่​ทรง​เคย​ถูก​ทด​ลอง​ใจ​เหมือน​เรา​ทุก​อย่าง ถึง​กระ​นั้น​พระ​องค์​ก็​ยัง​ปราศ​จาก​บาป” (ฮิบรู 4:15) พระเยซูคริสต์ทรงเป็นมหาปุโรหิตของเราในสถานศักดิ์สิทธิ์บนสวรรค์สถาน

แพะ “สำหรับพระเจ้า” “แล้ว​ให้​อาโรน​ฆ่า​แพะ​ที่​เป็น​เครื่อง​บูชา​ลบ​ล้าง​บาป​สำหรับ​ประ​ชา​ชน นำ​เลือด​แพะ​เข้า​ไป​ภาย​ใน​ม่านฒ เอา​เลือด​แพะ​ไป​ทำ​เช่น​เดียว​กับ​ที่​ทำ​กับ​เลือด​โค คือ​ประ​พรม​บน​พระ​ที่​นั่ง​กรุณา​และ​ที่​ข้าง​หน้า​พระ​ที่​นั่ง​กรุณา” (เลวีนิติ 16:15) จะไม่มีการวางมือ หรือสารภาพบาป หรือประพรมเลือดลง บนเชิงงอนของแท่นเผาเครื่องหอม ดังนั้นเลือดของแพะตัวนี้จึงเป็นเลือดที่ปราศจากบาป เลือดจะถูกนำเข้าไปยังเบื้องหน้าของหีบพันธสัญญาใน ห้องอภิสุทธิสถาน และจะถูกประพรมลงบนพระที่นั่ง กรุณา ดังนั้นโลหิตนี้จึงไม่ได้ถูกใช้เพื่อการอภัยบาป แต่เพื่อการ ชำระให้บริสุทธิ์เท่านั้น

E.G.W. (The Great Controversy, cp. 24, pg. 420) “ความจริงที่สำคัญที่เกี่ยวกับความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยทั่วไปคือ ตัวแทนที่จะเข้ามาแทนที่ของคนบาปซึ่งความบาปของเขาได้รับการชำระด้วยโลหิตของสัตวบูชานั้น ซึ่งหมายความว่าความบาปจะถูกถ่ายเทไปสู่สถานศักดิ์สิทธิ์ และโดยเลือดของสัตวบูชาคนบาปผู้อยู่ใต้ธรรมบัญญัติได้สารภาพการล่วงละเมิดของเขา และแสดงความปรารถนาที่จะได้รับการอภัยโทษบาปจากพระผู้ช่วยให้รอดที่จะเสด็จมา; แต่ทว่าความผิดบาปนั้นมิได้สูญหายไปการลงโทษความบาปยังมิได้เกิดขึ้น ในวันลบมลทินบาปนั้นมหาปุโรหิตจะถวายสัตวบูชาจากที่ประชุมของประชาชน และเข้าไปสู่ห้องอภิสุทธิสถานพร้อมด้วยเลือดของสัตว์นั้น และประพรมบนที่นั่งพระกรุณา ซึ่งอยู่เหนือพระบัญญัติของพระเจ้าเพื่อร้องทูลขอพระเมตตาต่อพระองค์” E.G.W. (The Great Controversy, cp. 24, pg. 420)

แพะ “สำหรับอาซาเซล” “เมื่อ​อาโรน​ทำ​การ​ลบ​มลทิน​ของ​อภิ​สุทธิ​สถาน เต็นท์​นัด​พบ และ​แท่น​บูชา​เสร็จ​แล้ว เขา​จะ​ถวาย​แพะ​ตัว​ที่​มี​ชีวิต​อยู่ อาโรน​จะ​เอา​มือ​ทั้ง​สอง​วาง​บน​หัว​แพะ​ที่​มี​ชีวิต​นั้น สาร​ภาพ​บาป​ต่างๆ ของ​คน​อิส​รา​เอล การ​ล่วง​ละเมิด​ของ​พวก​เขา​ทั้ง​หมด และ​ให้​บาป​ทั้ง​สิ้น​ของ​พวก​เขา​ตก​ลง​บน​หัว​แพะ​นั้น จาก​นั้น​จง​ปล่อย​มัน​เข้า​ไป​ใน​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร​โดย​มือ​ของ​คน​ที่​เลือก​ไว้ แพะ​นั้น​จะ​บรร​ทุก​ความ​ผิด​ทั้ง​หมด​ไป​ยัง​ที่​เปลี่ยว แล้ว​เขา​ก็​ปล่อย​ให้​มัน​เข้า​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร​ไป” (เลวีนิติ 16:20-22) “อาซาเซล” คือชื่อที่ใช้เรียก ซาตาน ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบต่อต้นกำเนิด ของบาปทั้งปวงในจักรวาลนี้ สถานศักดิ์สิทธิ์และประชาชนจะได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ เมื่อความ บาปของประชาชนได้ถูกสารภาพและวางลงบนหัวของแพะตัวนี้ จะไม่มีความตายเพื่อการไถ่ถอนบาปเกิดขึ้นในขั้นตอนนี้ และซาตานจะ เป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดต่อความบาปมันได้ชักนำให้มนุษย์กระทำตลอดมา เหมือนกับที่อัมมานถูกแขวนบนตะแลงแกงที่เขาเตรียมเอาไว้เพื่อ โมรเดคัย ซึ่งนั่นคือผลจากการกระทำที่เขาเองได้กระทำไว้ต่อคนอื่น

ชาวอิสราเอลกระทำสิ่งใดในวันลบมลทินบาป? เราได้เรียนรู้สิ่งใดบ้าง? ประชากรของพระเจ้า “ให้​เป็น​กฎ​เกณฑ์​ถาวร​แก่​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ว่า​ใน​วัน​ที่​สิบ​เดือน​ที่​เจ็ด พวก​เจ้า​ต้อง​ปฏิ​เสธ​ความปรารถ​นา​ของ​ตน​เอง และ​ต้อง​ไม่​ทำ​การ​งาน​ใดๆ ทั้ง​ตัว​ชาว​เมือง​เอง​หรือ​คน​ต่าง​ด้าว​ที่​อาศัย​อยู่​ท่าม​กลาง​พวก​เจ้า” (เลวีนิติ 16:29) ชาวอิสราเอลกระทำสิ่งใดในวันลบมลทินบาป? เราได้เรียนรู้สิ่งใดบ้าง? พวกเขาต้องปฏิเสธความปรารถนาของตนเอง (ถ่อมกายใจลง) พวกเขาจะไม่ทำการงานใดๆ พวกเขาจะมารวมตัวกันที่สถานศักดิ์สิทธิ์ และจดจ่ออยู่กับพิธีกรรมอันสำคัญนี้ ถ้ามีคนใดในหมู่ชาวอิสราเอลในสมัยนั้นไม่ปฏิบัติตามนี้ พวกเขาจะถูกตัดออกจากชุมนุมชน และถูกสังหาร (เลวีนิติ 23:29, 30) วันแห่งการลบบาปเป็นสิ่งที่สำคัญเป็นความเป็น และความตายสำหรับชาวอิสราเอล ซึ่งเป็นคำสั่งที่ให้ประชากรของพระเจ้ามีความสัตย์ซื่อต่อพระองค์อย่างสมบูรณ์

”ขณะนี้พวกเรามีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาแห่งวันลบบาปที่สำคัญยิ่ง ในสมัยก่อนเมื่อมหาปุโรหิตได้ทำการลบบาปให้กับชาวอิสราเอลนั้น พวกเขาจะต้องระงับความปรารถนาของตนถ่อมจิตใจลงด้วยการกลับใจจากบาปต่อเบื้องพระพักตร์ของพระเจ้า มิฉะนั้นเขาจะต้องถูกตัดออกจากชุมชนชาวอิสราเอล ในลักษณะเดียวกัน เหล่าผู้ที่มีชื่ออยู่ในสมุดบัญชีแห่งชีวิต, ในช่วงระยะเวลาแห่งพระกรุณาที่ยังเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยนี้จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องควบคุมจิตใจของเรา เสียใจในความผิดบาปและกลับใจอย่างแท้จริงต่อเบื้องพระพักตร์ของพระเจ้า”… E.G.W. (Christ in His Sanctuary, cp. 9, pg. 126)

… จะต้องมีการกลับใจอย่างลึกซึ้งเพื่อแสวงหาแสงสว่างความจริง การเป็นคริสเตียนที่ตามใจตนเองจะต้องถูกนำออกไป เป็นสงครามเริ่มแรกที่จะต้องผ่านไปและความชั่วร้ายนี้ก็พยายามมุ่งที่จะทำลายเราให้ได้ เป็นสิ่งแรกที่เราจะต้องกระทำด้วยตัวของเราเอง ความรอดมิได้รับมาโดยกลุ่มชน หรือโดยการเป็นสมาชิกของคริสตจักร ความบริสุทธิ์และการอุทิศถวายจะไม่สามารถชดเชยให้กับบุคคลอื่นได้ ผ่านทางชนชาติต่างๆ ได้ผ่านกระบวนการพิพากษาของพระเจ้ามาแล้วก่อนหน้านี้ จะเป็นตัวอย่างให้เราเห็นได้ว่าการพิจาณาพิพากษานั้นเกิดขึ้นเฉพาะตัวแต่ละบุคคลที่อยู่บนโลกนี้ และทุกคนจะต้องผ่านการทดสอบจนกระทั่งสามารถตรวจสอบได้ว่าพวกเขาจะต้องปราศจากตำหนิหรือริ้วรอยใดๆ E.G.W. (Christ in His Sanctuary, cp. 9, pg. 126)