Introduction to Safety Engineering Papis Wongchaisuwat Department of Industrial Engineering Kasetsart University

ความเป็นมาในการป้องกันอุบัติเหตุและความปลอดภัย ประเทศอังกฤษ หลังการปฏิวัติอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 18 มีผลให้เกิดโรงงานปั่นทอ ขนาดใหญ่ ใช้แรงงานจำนวนมาก เด็กยากจนหรือกำพร้าต้องทำงานหนักภายใต้สภาพแวดล้อมการทำงานที่ ขาดสุขอนามัย นักเขียนชื่อ Engels ได้บันทึกสภาพของคนในเมือง Manchester มีคนงาน ที่ได้รับอุบัติเหตุจนกระทั่งกลายเป็นผู้พิการจำนวนมาก รัฐบาลประเทศอังกฤษจึงได้ออกกฎหมายโรงงานขึ้นมาบังคับใช้

ประเทศฝรั่งเศส Louis Rene Villerme ได้บันทึกไว้ว่า เด็กอายุ 6-8 ปี ต้องยืน ทำงานวันละ 16-18 ชั่วโมง ไม่ได้รับการดูแลที่เหมาะสม ในระหว่างนั้นได้มีผู้นำในอุตสาหกรรมพยายามต่อสู้เพื่อให้ เกิดความปลอดภัยในการทำงาน ให้มีสุขภาพอนามัยใน โรงงานที่ดีขึ้น จนกระทั่งปี ค.ศ. 1867 Engel Dollful จึงได้ก่อตั้งสมาคม ป้องกันอุบัติเหตุในโรงงานอุตสาหกรรมขึ้นที่เมือง Mulhouse กฎหมายคุ้มครองความปลอดภัยคนงานถูกตราขึ้นในปี ค.ศ.1893

ประเทศเยอรมัน ปี ค.ศ. 1839 ได้มีกฎหมายเกี่ยวกับการจ้างแรงงานเด็ก ปี ค.ศ. 1845 ได้มีกฏหมายว่าด้วยการต้องมีพนักงาน ตรวจสอบโรงงานโดยรัฐบาล สำหรับเมืองศูนย์กลาง อุตสาหกรรม ปี ค.ศ. 1869 ได้ออกกฎหมายว่าด้วยการป้องกันคนงานให้ ปลอดภัยจากโรคทางอุตสาหกรรม ปี ค.ศ. 1884 ได้มีกฏหมายเกี่ยวกับการประกันภัยในโรงงาน และกฏหมายที่ว่าด้วยการร่วมเสียค่ารักษาพยาบาลได้นำ ออกใช้จนกระทั่งทุกวันนี้

ประเทศสหรัฐอเมริกา ค.ศ. 1860 รัฐแมสซาซูเสทส์ ได้ออกกฏหมายว่าด้วยการมีเจ้าหน้าที่ จากรัฐบาลสามารถตรวจสอบโรงงานโดยไม่จำเป็นต้องมีคำร้องเรียน จากคนงาน ค.ศ. 1877 รัฐแมสซาซูเสทส์ เป็นรัฐแรกที่ได้ออกกฏหมายเกี่ยวกับ การป้องกันอุบัติเหตุในโรงงาน ค.ศ. 1948 มีกฎหมายเงินทดแทนครบทุกรัฐ ค.ศ. 1913 มีสภาแห่งชาติด้านความปลอดภัยในงานอุตสาหกรรม (สภาความปลอดภัยแห่งชาติ)

ประเทศไทย มีการเปลี่ยนโครงสร้างเศรษฐกิจแบบเกษตรมาสู่อุตสาหกรรม มีการ เปลี่ยนแปลงและพัฒนาเทคนิคในการผลิต พนักงานยังขาดความรู้ ความสามารถทำให้ประสบอันตรายจากการทำงานและโรคที่เกิดจาก การทำงาน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2462 ประเทศไทยได้ร่วมเป็นสมาชิกก่อตั้งองค์การ กรรมกรระหว่างประเทศ (ILO , International Labour Oganization) ในปี พ.ศ. 2470 รัฐบาลไทยจึงได้มีการจัดตั้งคณะกรรมการขึ้นเพื่อ พิจารณากฎหมายอุตสาหกรรม เพื่อคุ้มครองความปลอดภัยของ คนงาน

ประเทศไทย(ต่อ) ประกาศใช้พระราชบัญญัติโรงงาน พ.ศ. 2482 ซึ่งกำหนดมาตรฐาน ของการทำงานในโรงงานอุตสาหกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับ ความปลอดภัยและสุขอนามัยของลูกจ้าง ต่อมามีการปรับแก้ไขพระราชบัญญัติโรงงานต่อเนื่อง จนปัจจุบัน ประกาศใช้พระราชบัญญัติโรงงานพ.ศ.2535 มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัย พ.ศ. 2525 จัดตั้งคณะกรรมการป้องกันอุบัติภัยแห่งชาติ

หน่วยงานราชการรับผิดชอบเกี่ยวกับความปลอดภัย กระทรวงอุตสาหกรรม - พระราชบัญญัติโรงงาน พ.ศ.2535 - พระราชบัญญัติวัตถุอันตราย พ.ศ.2535 กระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม - พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 กระทรวงเกษตรและสหกรณ์

ประโยชน์ที่ได้รับจากการทำงานที่ปลอดภัย เป็นแรงจูงใจและผลผลิตเพิ่มขึ้น คนงานรู้สึกปลอดภัย ทำงานได้ดี รวดเร็วมากขึ้น ต้นทุนการผลิตลดลง กำไรมากขึ้น สงวนทรัพยากรมนุษย์แก่ประเทศชาติ ลดปัญหาสังคมและปัญหาทางด้านสิ่งแวดล้อม สร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อองค์กรและประเทศชาติ

ความสูญเสียเนื่องจากอุบัติเหตุ

ความสูญเสียทางตรง จำนวนเงินที่ต้องจ่ายอันเกี่ยวเนื่องกับผู้ได้รับบาดเจ็บโดยตรงจากการ เกิดอุบัติเหตุ ค่ารักษาพยาบาล ค่าเงินทดแทน ค่าทำขวัญ ค่าทำศพ ค่าประกันชีวิต

ความสูญเสียทางอ้อม ค่าใช้จ่ายอื่นๆ นอกเหนือจากค่าใช้จ่ายทางตรง การสูญเสียเวลาในการทำงาน ค่าใช้จ่ายในการซ่อมแซม การสูญเสียวัตถุดิบ ค่าสวัสดิการและค่าจ้างของผู้บาดเจ็บ การสูญเสียโอกาสในการทำกำไร ค่าเช่า ค่าไฟฟ้าน้ำประปา การเสียชื่อเสียงและภาพพจน์ของโรงงาน

กรณีศึกษา จังหวัดนครศรีธรรมราช ได้จัด โครงการสวดมนต์เฉลิมพระเกียรติ 80 ความดีเฉลิมพระเกียรติ โดยให้ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เชื่อมโยงสายมงคลไปตามถนนและ เสาไฟฟ้าไปยังอำเภอ ตำบล หมู่บ้านและบ้านเรือนประชาชน เกิดเหตุการณ์ไฟฟ้าดูด ทุพภาพ(มือขาดทั้งสองข้าง) จาก อุบัติเหตุไฟฟ้าช๊อต