เสียงสะท้อน เพื่อก่อให้เกิดการแก้ไข ปรับเปลี่ยน ความแตกต่างระหว่างประเทศด้อยพัฒนา กับประเทศที่ พัฒนาสูงสุดแล้ว ไม่ได้อยู่ที่ความเก่าแก่ของอารยธรรมของประเทศนั้นๆ

สามารถดูได้จากประเทศอย่างอินเดีย อียิปต์ ซึ่งมีอารยธรรม มานานกว่า 2000 ปีแต่ก็ยังยากจน

ในขณะเดียวกัน คานาดา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ที่เคยเป็นประเทศเล็กๆ ไม่มีศากยภาพเมื่อ150 ปีที่แล้ว แต่วันนี้กลับพัฒนาจนกลายเป็นประเทศพัฒนาร่ำรวยได้

และความแตกต่างระหว่างประเทศเจริญแล้วที่ร่ำรวย กับประเทศด้อยพัฒนาที่ยากจน ก็ดูเหมือนไม่ได้อยู่ที่ทรัพยากรของประเทศอีกนั่นล่ะ

ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีพื้นที่ทำกินน้อยมาก 80% ของพื้นที่เป็นภูเขา ไม่เหมาะในการทำเกษรตรกรรม แต่ญี่ปุ่นกลับเป็นประเทศที่ส่งออกสินค้าการเกษตรที่สำคัญของโลก และยังเป็นเหมือนโรงงานกลางที่รับเอาวัตถุดิบจากที่ต่างๆของโลกมาผันเป็นสินค้าส่งออกกลับไปทั่วโลก

อีกตัวอย่างคือสวิสเซอร์แลนด์ ที่ไม่มีการทำไร่โกโก้เลย แต่กลับเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อด้านการทำช็อคโกแล็ตของโลก ทั้งๆที่พื้นที่ๆทำการเกษตรมีอยู่เล็กมากๆ และอากาศหนาวจัดจนทำการเกษตรได้เพียง 4 เดือนใน 1 ปี และสวิสเซอร์แลนด์ยังนำเอาความมีระบบระเบียบของคนและบ้านเมืองมาใช้ประโยชน์ จนได้รับการยอมรับให้เป็นธนาคารของโลก

นักบริหารจากประเทศที่เจริญแล้วยืนยันกับคู่ค้าของเขาในประเทศที่ด้อยพัฒนาว่า ไม่เห็นมีความแตกต่างด้านสติปัญญาของแรงงานเลย สีผิว และ เผ่าพันธุ์ก็ไม่ใช่เหตุผลอีกแหละ เพราะเมื่อแรงงานที่เคยขี้เกียจในประเทศของตนย้ายไปอยู่และหากินในประเทศที่เจริญแล้วกลับกลายเป็นแรงงานที่ขยันด้วยซ้ำไป

แล้วอะไรที่ทำให้แตกต่าง ?

สิ่งที่แตกต่างคือ ทัศนคติ ที่ฝังรากลึกมานานปีผ่านระบบการศึกษา และการอบรมปลูกฝัง

จากการวิเคราะห์พฤติกรรมของคนในประเทศพัฒนาแล้ว พบว่าคนส่วนใหญ่ดำเนินชีวิตอยู่บนหลักปรัชญาเหล่านี้

ใช้จริยธรรมนำทางชีวิต (Ethics as the basic principle) ความซื่อสัตย์ (Integrity) ความรับผิดชอบในบทบาท หน้าที่ (Responsibility) การเคารพต่อกฏระเบียบ (Respect to the law and rules) การเคารพต่อสิทธิของผู้อื่น (Respect to the rights of other citizens) ความรักในงาน (Work Loving) ความสนใจในการอดออมและลงทุน (Strive for saving and investment) แรงผลักดันสูง สู่ความเป็นที่หนึ่ง ( Will of super action) การตรงต่อเวลา (Punctuality)

ในประเทศด้อยพัฒนา มีคนเพียงจำนวนน้อยที่ใช้หลักปรัชญาเหล่านี้ในการดำเนินชีวิต

ประเทศเรายังไม่เป็นประเทศพัฒนา ไม่ใช่เพราะเราขาดทรัพยากร หรือมีภัยธรรมชาติเป็นปัญหา แต่เรายังไม่พัฒนาไปได้ดีกว่านี้ เพราะเราขาดทัศนคติ และแรงผลักดันที่สอดคล้องไปตามหลักปรัชญาการดำเนินชีวิตที่กล่าวมาแล้ว

ถ้าคุณไม่ส่งต่อเมลล์นี้ คุณจะไม่ถูกสาปแช่งใดๆ คุณจะไม่ล้มป่วย คุณจะไม่ทะเลาะกับแฟน คุณจะไม่ถูกไล่ออกจากงาน

แต่ถ้าคุณรักประเทศไทย และอยากเห็นประเทศของเราเปลี่ยนเป็นประเทศพัฒนาเต็มขั้น เริ่มที่ตัวคุณเอง พัฒนาสังคมใกล้ตัวคุณ ในบ้าน ที่ทำงาน และอย่าลืมช่วยกันส่งข้อความนี้ต่อให้คนรอบข้างคุณให้มากที่สุด หวังว่าจะได้เป็นส่วนช่วยผลักดันให้คนไทยลุกขึ้นคิด วิเคราะห์พฤติกรรมการใช้ชีวิตของเราเพื่อนำประเทศไทยไปสู่ การแก้ไข ปรับเปลี่ยน และพัฒนาเต็มขั้น