ศิลปะเรอเนซองส์ (RENAISSANCE ART) เป็นช่วงเวลาที่เกิดการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมในทวีปยุโรป ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมยุคใหม่ ยุคฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมอยู่ระหว่างยุคกลาง (Middle Age) และยุคปัจจุบัน (Modern Age) การเริ่มต้นของยุคฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมเริ่มต้นในประเทศอิตาลีในคริสต์ทศวรรษที่ 14 และยุโรปเหนือในคริสตทศวรรษที่ 16

ศิลปะเรอเนซองส์ (RENAISSANCE ART) (พ.ศ. 1940 - 2140) คำว่า "เรอเนซองส์" หมายถึง การเกิดใหม่    ซึ่งเป็นการระลึกถึงศิลปะกรีกและโรมันในอดีต ซึ่งเคยรุ่งเรืองให้กลับมาอีก   ศิลปะเรอเนซองส์ ไม่ใช่การลอกเลียนแบบจากอดีต แต่เป็นยุคสมัยแห่งการเน้นความสำคัญของลักษณะ เฉพาะบุคคล มีความสนใจลักษณะภายนอกของมนุษย์ และธรรมชาติ เป็นแบบที่มีเหตุผลทางศีลธรรม 

ศิลปะเรอเนซองส์ (RENAISSANCE ART) หลังจากสงครามครูเสดอันยาวนานร่วม 300 ปีสิ้นสุดลง ยุโรปก็เข้าสู่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา เนื่องจากมีการขุดค้นพบซากเมืองโบราณของกรีกและโรมัน ทำให้ยุโรปได้นำศิลปวิทยาการจากการขุดค้นพบมาปรับปรุง ดัดแปลงใหม่ ทำให้ยุโรปมีความเจริญก้าวหน้าในศาสตร์ทุกๆด้าน

ศิลปะเรอเนซองส์ (RENAISSANCE ART) ก่อให้เกิดความกระตือรือร้น ในการค้นหาความรู้ทางวิทยาศาสตร์และวิทยาการแขนงต่างๆ   มีรากฐานมาจากประเทศ อิตาลี และแผ่ขยายไปยังดินแดนต่าง ๆ ในยุโรป

ศิลปะเรอเนซองส์ (RENAISSANCE ART) กำเนิดศิลปินดังๆ เช่น ดอนนาเทลโล (Donnatello, 1386-1466) ,  ฟรา แองเจลิโก(Fra Angelico ,1395-1455) เลโอนาร์โด ดาวินชี (Leonado Da vinci ,1452-1519) มีเกลันเจโล(Michelangelo ,1475-1564) ราฟาเอล(Raphael ,1483-1520)

ศิลปะเรอเนซองส์ (RENAISSANCE ART) Paolo Ucello (1397-1575) ผู้นำวิชาเปอร์สเปคทีฟ (Perspective) มาใช้เป็นคนแรก เป็นผลให้หลังจากศตวรรษที่15 ศิลปินทุกคนจึงจำเป็นต้องเรียนวิชาเปอร์สเปคทีฟ(Perspective)ไปโดยบรรยาย (Perspective)เป็นวิชาที่สร้างความตื้นลึกด้วยเส้น แสดงถึงความสัมพันธ์ของขนาดวัตถุซึ่งอยู่ตำแหน่งต่างๆของพื้นภาพตามจุดที่เห็น    

(RENAISSANCE ART) Leonardo da Vinci นำวิชากายวิภาคศาสตร์ (Anatomy)มาใช้ในงานศิลปะ   Sir. Isaac Newton (1643-1727) พบกฎแรงโน้มถ่วงจากการตกของผลแอปเปิ้ล กาลิเลโอ ก็มีชีวิตอยู่ในสมัยนี้ด้วยเช่นกัน

จิตรกรรม จิตรกรรมเรอเนซองส์ มีองค์ประกอบที่เน้นจุดศูนย์กลางเป็นสำคัญ การเก็บรายละเอียดทำแต่พองาม และมีความเป็นสมมาตร เนื้อหาเกี่ยวกับคริสต์ศาสนา โดยผลงานเหล่านี้ปรากฏขึ้นที่วังหรือโบสถ์ ที่ไม่ใช่เนื้อหาเกี่ยวกับศาสนาก็มีภาพเหมือนของบุคคล

จิตรกรรม จิตรกรรมเรอเนซองส์ตอนต้น ยังคงรับอิทธิพลจากโกธิก หรือแบบแผนศิลปะอื่นในสมัยกลาง คือ ความเหมือนจริงในภาพคนมีมากกว่า ในภาพทิวทัศน์ซึ่งเป็นฉากหลัง เช่น ภาพเขียนของ Duccio และ Giotto เป็นต้น

(RENAISSANCE ART) Duccio, Resurrection of Lazarus, 1308-11 (Fort Worth, Kimbell Art Museum)

Giotto Di Bondone 1267-1337

จิตรกรรม จิตรกรรุ่นต่อมามีการเขียนภาพให้มีความกลมกลืน เหมือนจริงมากขึ้นทั้งภาพคน และทิวทัศน์ที่เป็นฉากหลังประกอบ เช่น Sandro Botticelli หรือ Andrea Mantegna เป็นต้น

จิตรกรรม High Renaissance เป็นสมัยที่งานจิตรกรรมพัฒนาถึงขั้นสูงสุด มีการใช้เทคนิคในการสร้างสรรค์งาน เช่นการไล่ระดับความสว่างของแสง เส้น และมุมมอง อีกทั้งยังรวมไปถึงการเก็บรายละเอียดของภาพอย่างสมบูรณ์

จิตรกร Giovanni Bellini c.1430-1516 Andrea Mantegna c.1431-1506 Sandro Botticelli c.1445-1510 Leonardo Da Vinci c.1452-1519 Titian c.1473-1576 Michelangelo Bournoroti c.1475-1564 Raphael Sanzio c.1483-1520

ประติมากรรม

ประติมากรรม ประติมากรรมตอนต้น มีการประกวดแข่งขันทางศิลปกรรมอย่างต่อเนื่อง รูปแบบประติมากรรมมุ่งเข้าสู่ลักษณะที่เหมือนจริง ประติมากรเริ่มศึกษากายวิภาคอย่างจริงจัง

ประติมากรรม ปรับเปลี่ยนเนื้อหาจากสมัยกรีก-โรมันที่เป็นเทพในศาสนนิยายและบุคคลสำคัญในยุค มาเป็นเนื้อหาทางคริสต์ศาสนา บุคคลที่อุปถัมภ์ค้ำจุนศิลปิน ประติมากรเอกแห่งสมัยนี้คือ โดนาเตลโล (Donato di Miccolo Donatello)

ประติมากรรม ประติมากรรมเรอนาซองยุครุ่งเรืองหรือยุคทอง Michelangelo จัดเป็นประติมากร และสถาปนิกที่โดดเด่นที่สุด ทำงานตามสัญญาว่าจ้างกับวัดสำคัญในคริสต์ศาสนาและตระกูลสำคัญ รูปดาวิด ที่ถูกสร้างประดับเมืองฟลอเรนซ์อันถือเป็นสาธารณศิลป์

ประติมากรรม

Sabine Women - Giovanni da Bologna

สถาปัตยกรรม ยังไม่สามารถสลัดอิทธิพลรูปแบบสถาปัตยกรรม โรมาเนสก์และโกธิกได้โดยสิ้นเชิง สถาปนิกที่สำคัญคือ บรูเนลเลสกิ (Filippo di Ser Bruenelleschi) ชาวฟลอเรนซ์ ได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งสถาปัตยกรรมเรอนาซอง ผสมผสานความรู้ด้านคณิตศาสตร์ หลักการสถาปัตยกรรมของโรมันและหลักวิศวกรรมของ โกธิก ได้อย่างเหมาะเจาะลงตัว

สถาปัตยกรรม การวางโครงสร้างจะเป็นไปอย่างมีแบบแผนไม่ว่าจะเป็นเสา หรือ คานรับเสา และการใช้ซุ้มโค้งครึ่งวงกลม การใช้โดม มุข (Niche) หรือ Aedicule

สถาปัตยกรรม สถาปัตยกรรมเรอเนซองส์จะเน้นความมีความสมมาตร (Symmetry) ความได้สัดส่วน (Proportion) การใช้รูปทรงเรขาคณิต (Geometry) และลักษณะที่ปรากฏในสถาปัตยกรรมคลาสสิค เช่นสถาปัตยกรรมสมัย โรมัน