จงทำกับเพื่อนมนุษย์โดยคิดว่า
เขาเป็นเพื่อน เกิด แก่ เจ็บ ตาย ของเรา เขาเป็นเพื่อน เวียนว่ายอยู่ในวัฏฏสงสาร ด้วยกันกะเรา เขาก็ตกอยู่ใต้ อำนาจกิเลส เหมือนเรา ย่อมพลั้งเผลอไปบ้าง เขาก็มี ราคะ โทสะ โมหะ ไม่น้อยไปกว่าเรา เขาก็ไม่รู้ว่า เกิดมาทำไม เหมือนเรา ไม่รู้จักนิพพาน เหมือนเรา เขาโง่ ในบางอย่าง เหมือนที่เรา เคยโง่ เขาก็ตามใจตัวเอง ในบางอย่าง เหมือนที่เรา เคยกระทำ
เขาก็อยากดี เหมือนเรา ที่อยาก ดี-เด่น-ดัง เขาก็มักจะ กอบโกย และเอาเปรียบ เมื่อมีโอกาส เหมือนเรา เขาเป็นคนธรรมดา ที่ยึดมั่น ถือมั่น อะไรต่าง ๆ เหมือนเรา เขาไม่มีหน้าที่ ที่จะเป็นทุกข์ หรือตาย แทนเรา เขาเป็นเพื่อน ร่วมชาติ ร่วมศาสนา กะเรา เขาก็ทำอะไร ด้วยความคิดชั่วแล่น และผลุนผลัน เหมือนเรา
เขามีหน้าที่ รับผิดชอบ ต่อครอบครัวของเขา มิใช่ของเรา เขามีสิทธิ ที่จะมีรสนิยม ตามพอใจ ของเขา เขามีสิทธิ ที่จะเลือก(แม้ศาสนา) ตามพอใจ ของเขา เขามีสิทธิ ที่จะใช้สมบัติ สาธารณะ เท่ากันกับเรา เขามีสิทธิ ที่จะเป็น โรคประสาท หรือจะบ้า เท่ากับเรา เขามีสิทธิ ที่จะขอความช่วยเหลือ เห็นอกเห็นใจ จากเรา
ถ้าเราคิดกันอย่างนี้ จะไม่มีการ ขัดแย้งใด ๆ เกิดขึ้น เขามีสิทธิ ที่จะได้รับอภัย จากเรา ตามควรแก่กรณี เขามีสิทธิ ที่จะเป็น สังคมนิยม หรือ เสรีนิยม ตามใจเขา เขามีสิทธิ ที่จะเห็นแก่ตัว ก่อนเห็นแก่ผู้อื่น เขามีสิทธิ แห่งมนุษยชน เท่ากันกับเรา สำหรับจะอยู่ในโลกนี้ ถ้าเราคิดกันอย่างนี้ จะไม่มีการ ขัดแย้งใด ๆ เกิดขึ้น พุทธทาส
สาธุ แม้ท่าน พุทธทาส จะ นิพพาน ไปแล้ว แต่คำสอน ของท่าน ยังเป็นข้อเตือนสติ ได้ดี และ เป็นสรณะ ตลอดไป สาธุ