Good morning welcome to Calvary Chapel at the Bridge สวัสดีตอนเช้าขอต้อนรับสู่ โบสถ์แคล'วะรีแชพ'เพิลที่สะพาน

Luke 7 Jesus Heals a Centurion's Servant

1 After He had finished all His sayings in the hearing of the people, He entered Capernaum. 1 เมื่อพระองค์ตรัสคำเหล่านั้นให้คนทั้งหลายฟังเสร็จแล้ว พระองค์จึงเสด็จเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุม

2 Now a centurion had a servant who was sick and at the point of death, who was highly valued by him. 2 มีทาสของนายร้อยคนหนึ่งที่นายรักมากป่วยเกือบจะตายแล้ว

3 When the centurion heard about Jesus, he sent to Him elders of the Jews, asking Him to come and heal his servant. 3 เมื่อนายร้อยได้ยินถึงพระเยซู จึงใช้ผู้ใหญ่บางคนของพวกยิวให้ไปอ้อนวอน เชิญพระองค์เสด็จมารักษาทาสของตน

4 And when they came to Jesus, they pleaded with Him earnestly, saying, “He is worthy to have you do this for him, 4 เมื่อเขาเหล่านั้นมาถึงพระเยซูแล้ว เขาก็อ้อนวอนพระองค์ด้วยใจร้อนรนว่า “นายร้อยนั้นเป็นคนสมควรที่พระองค์จะกระทำการนั้นให้ท่าน

5 for he loves our nation, and he is the one who built us our synagogue.” 5 เพราะว่าท่านรักชนชาติของข้าพเจ้า และท่านเองได้สร้างธรรมศาลาให้ข้าพเจ้า”

6 And Jesus went with them 6 And Jesus went with them. When He was not far from the house, the centurion sent friends, saying to Him, “Lord, do not trouble yourself, for I am not worthy to have you come under my roof.

6 และพระเยซูจึงเสด็จไปกับเขา เมื่อไปเกือบจะถึงตึกแล้ว นายร้อยจึงใช้เพื่อนฝูงไปหาพระองค์ทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า อย่าลำบากเลย เพราะว่าข้าพระองค์เป็นคนไม่สมควรที่จะรับเสด็จพระองค์เข้าใต้ชายคาของข้าพระองค์

7 Therefore I did not presume to come to you 7 Therefore I did not presume to come to you. But say the word, and let my servant be healed. 7 เพราะเหตุนั้นข้าพระองค์จึงคิดเห็นว่า ไม่สมควรที่ข้าพระองค์จะไปหาพระองค์ด้วย แต่ขอพระองค์ตรัสสั่ง และบ่าวของข้าพระองค์จะหายโรค

8 For I too am a man set under authority, with soldiers under me: and I say to one, ‘Go,’ and he goes; and to another, ‘Come,’ and he comes; and to my servant, ‘Do this,’ and he does it.”

8 ข้าพระองค์ทราบดี เพราะเหตุว่าข้าพระองค์อยู่ใต้วินัยทหาร แต่ก็ยังมีทหารอยู่ใต้บังคับบัญชาของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะบอกแก่คนนี้ว่า 'ไป' เขาก็ไป บอกแก่คนนั้นว่า 'มา' เขาก็มา บอกบ่าวของข้าพระองค์ว่า 'จงทำสิ่งนี้' เขาก็ทำ”

9 When Jesus heard these things, He marveled at him, and turning to the crowd that followed him, said, “I tell you, not even in Israel have I found such faith.”

9 เมื่อพระเยซูทรงได้ยินคำเหล่านั้นแล้วก็ประหลาดพระทัยด้วยคนนั้น จึงทรงเหลียวหลังตรัสกับประชาชนที่ตามพระองค์มาว่า “ข้าพเจ้าบอกท่านทั้งหลายว่า แม้ในพวกอิสราเอล ข้าพเจ้าไม่เคยพบศรัทธามากเท่านี้”

10 And when those who had been sent returned to the house, they found the servant well. 10 ฝ่ายคนที่รับใช้มานั้น เมื่อกลับไปถึงตึกก็ได้เห็นทาสนั้นหายเป็นปกติแล้ว

11 Soon afterward He went to a town called Nain, and His disciples and a great crowd went with Him. 11 ต่อมาพระองค์เสด็จไปยังเมืองหนึ่งชื่อนาอิน เหล่าสาวกของพระองค์กับคนเป็นอันมากก็ตามพระองค์ไป

12As He drew near to the gate of the town, behold, a man who had died was being carried out, the only son of his mother, and she was a widow, and a considerable crowd from the town was with her.

12 เมื่อมาใกล้ประตูเมืองนั้น ดูเถิด มีคนหามศพชายหนุ่มคนหนึ่งมา เป็นลูกคนเดียวของแม่ และนางก็เป็นหญิงม่าย ชาวเมืองเป็นอันมากมากับหญิงนั้น

13 And when the Lord saw her, He had compassion on her and said to her, “Do not weep.” 13 เมื่อพระองค์ได้ทรงเห็นมารดานั้น พระองค์ทรงเมตตากรุณาเขาและตรัสว่า “อย่าร้องไห้”

14 Then He came up and touched the bier, and the bearers stood still 14 Then He came up and touched the bier, and the bearers stood still. And He said, “Young man, I say to you, arise.” 14 แล้วพระองค์เสด็จเข้าไปใกล้ถูกต้องโลง คนหามศพนั้นก็หยุดยืนอยู่ พระองค์จึงตรัสว่า “ชายหนุ่มเอ๋ย ข้าพเจ้าสั่งเจ้าว่า ลุกขึ้นเถิด”

15 And the dead man sat up and began to speak, and Jesus gave him to his mother. 15 คนที่ตายนั้นก็ลุกนั่งเริ่มพูด พระองค์จึงทรงมอบชายหนุ่มให้แก่มารดาของเขา

16 Fear seized them all, and they glorified God, saying, “A great prophet has arisen among us!” and “God has visited His people!”

16 ฝ่ายคนทั้งปวงมีความกลัวและสรรเสริญพระเจ้าว่า “ท่านผู้เผยพระวจนะใหญ่ได้เกิดขึ้นท่ามกลางข้าพเจ้า และพระเจ้าได้เสด็จมาเยี่ยมเยียนชนชาติของพระองค์แล้ว”

17 And this report about Him spread through the whole of Judea and all the surrounding country. 17 และกิตติศัพท์ของพระองค์ได้เลื่องลือไปตลอดทั่วยูเดีย และทั่วแว่นแคว้นล้อมรอบ

Matthew มัทธิว 5:4 4“Blessed are those who mourn, for they shall be comforted. 4 “บุคคลผู้ใดโศกเศร้า ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับการทรงปลอบประโลม

19 calling two of his disciples to him, sent them to the Lord, saying, “Are you the one who is to come, or shall we look for another?” 19 ยอห์นจึงเรียกศิษย์ของท่านสองคนใช้เขาไปหาพระเป็นเจ้า ทูลถามว่า “ท่านเป็นผู้ที่จะมานั้นหรือ หรือจะคอยผู้อื่น”

20 And when the men had come to Him, they said, “John the Baptist has sent us to you, saying, ‘Are you the one who is to come, or shall we look for another?’” 20 เมื่อคนทั้งสองมาถึงพระองค์แล้ว เขาทูลว่า “ยอห์นผู้ให้รับบัพติศมาใช้ข้าพเจ้ามาหาท่านให้ถามว่า 'ท่านเป็นผู้ที่จะมานั้นหรือ หรือจะต้องคอยผู้อื่น' ”

21 In that hour He healed many people of diseases and plagues and evil spirits, and on many who were blind He bestowed sight.

21 ในเวลานั้น พระองค์ได้ทรงรักษาคนเจ็บเป็นอันมากให้หายจากความเจ็บและโรคต่างๆ และให้พ้นจากผีร้าย และคนตาบอดหลายคนพระองค์ได้ทรงรักษาให้เห็นได้

22 And He answered them, “Go and tell John what you have seen and heard: the blind receive their sight, the lame walk, lepers are cleansed, and the deaf hear, the dead are raised up, the poor have good news preached to them.

22 แล้วพระองค์ตรัสตอบศิษย์สองคนนั้นว่า “จงไปแจ้งแก่ยอห์นตามซึ่งท่านได้เห็นและได้ยิน คือว่าคนตาบอดก็หายบอด คนง่อยเดินได้ คนโรคเรื้อนหายสะอาด คนหูหนวกได้ยิน คนตายแล้วเป็นขึ้นมา และข่าวประเสริฐก็ประกาศแก่คนอนาถา

23 And blessed is the one who is not offended by Me

John ยอห์น 10:25 25Jesus answered them, “I told you, and you do not believe. The works that I do in My Father's name bear witness about Me, 25พระเยซูตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “ข้าพเจ้าได้บอกท่านทั้งหลายแล้วและท่านไม่เชื่อ สิ่งซึ่งข้าพเจ้าได้กระทำในพระนามพระบิดาของข้าพเจ้า ก็เป็นพยานให้แก่ข้าพเจ้า

24 When John's messengers had gone, Jesus began to speak to the crowds concerning John: “What did you go out into the wilderness to see? A reed shaken by the wind?

24 เมื่อผู้สื่อข่าวทั้งสองของยอห์นไปแล้ว พระองค์จึงตรัสกับประชาชนถึงยอห์นว่า “ท่านทั้งหลายได้ออกไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อดูอะไร มิใช่ดูต้นอ้อไหวโดยถูกลมพัดนะ

25 What then did you go out to see. A man dressed in soft clothing 25 What then did you go out to see? A man dressed in soft clothing? Behold, those who are dressed in splendid clothing and live in luxury are in kings' courts.

25 ถ้าอย่างนั้นท่านทั้งหลายได้ไปดูอะไร ดูคนนุ่งห่มผ้าเนื้ออ่อนนิ่มหรือ ดูเถิด คนนุ่งห่มผ้างดงามและอยู่อย่างฟุ่มเฟือยย่อมอยู่ในราชสำนัก

26 What then did you go out to see. A prophet 26 What then did you go out to see? A prophet? Yes, I tell you, and more than a prophet. 26 แต่ท่านทั้งหลายออกไปดูอะไร ดูผู้เผยพระวจนะหรือ แน่ทีเดียว และข้าพเจ้าบอกท่านว่า ท่านนั้นเป็นผู้ประเสริฐยิ่งกว่าผู้เผยพระวจนะเสียอีก

27 This is he of whom it is written,“‘Behold, I send my messenger before your face, who will prepare your way before you.’ 27 คือยอห์นนี้แหละที่พระคัมภีร์กล่าวถึงว่า ข้าพเจ้าใช้ทูตของข้าพเจ้าไปข้างหน้าท่าน ผู้นั้นจะเตรียมมรรคาของท่านไว้ข้างหน้าท่าน

28 I tell you, among those born of women none is greater than John 28 I tell you, among those born of women none is greater than John. Yet the one who is least in the kingdom of God is greater than he.”

28 ข้าพเจ้าบอกท่านทั้งหลายว่า ในบรรดาคนที่บังเกิดจากผู้หญิงมานั้น ไม่มีผู้ใดใหญ่กว่ายอห์น แต่ว่าผู้ที่ต่ำต้อยที่สุดในแผ่นดินของพระเจ้าก็ใหญ่กว่ายอห์นเสียอีก”

29 (When all the people heard this, and the tax collectors too, they declared God just, having been baptized with the baptism of John, 29 (ฝ่ายคนทั้งปวงเมื่อได้ยินรวมทั้งพวกเก็บภาษีด้วยก็ได้รับว่าพระเจ้ายุติธรรม โดยที่เขาได้รับบัพติศมาของยอห์นแล้ว

30 but the Pharisees and the lawyers rejected the purpose of God for themselves, not having been baptized by him.) 30 แต่พวกฟาริสีและพวกบาเรียนไม่ยอมรับพระประสงค์ของพระเจ้าสำหรับเขา โดยที่มิได้รับบัพติศมาจากยอห์น)

31 “To what then shall I compare the people of this generation, and what are they like? 31 “เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจะเปรียบคนยุคนี้เหมือนกับอะไรดี

32 They are like children sitting in the marketplace and calling to one another, “‘We played the flute for you, and you did not dance; we sang a dirge, and you did not weep.’

32 เปรียบเหมือนเด็กนั่งที่กลางตลาด ร้องแก่เพื่อนว่า พวกฉันได้เป่าปี่ให้พวกเธอ และเธอมิได้เต้นรำ พวกฉันได้พิลาปร่ำไห้ และพวกเธอมิได้ตีอกชกหัว'

33 For John the Baptist has come eating no bread and drinking no wine, and you say, ‘He has a demon.’ 33 ด้วยว่ายอห์นผู้ให้รับบัพติศมาก็ไม่ได้รับประทานขนมปังหรือดื่มเหล้าองุ่น และท่านทั้งหลายว่า 'มีผีเข้าสิงอยู่'

34 The Son of Man has come eating and drinking, and you say, ‘Look at him! A glutton and a drunkard, a friend of tax collectors and sinners!’ 34 ฝ่ายบุตรมนุษย์มาทั้งกินและดื่ม และท่านทั้งหลายว่า 'ดูเถิด นี่เป็นคนกินเติบและขี้เมา เป็นมิตรสหายกับคนเก็บภาษีและคนนอกรีต'

35 Yet wisdom is justified by all her children

36 One of the Pharisees asked Him to eat with him, and He went into the Pharisee's house and took His place at the table. 36 มีคนหนึ่งในพวกฟาริสีเชิญพระองค์ไปเสวยพระกระยาหารกับเขา พระองค์ก็เสด็จเข้าไปในเรือนของคนฟาริสีคนนั้น แล้วเอนพระกายลง

37 And behold, a woman of the city, who was a sinner, when she learned that he was reclining at table in the Pharisee's house, brought an alabaster flask of ointment, 37 และดูเถิด มีผู้หญิงคนหนึ่งของเมืองนั้นเคยเป็นหญิงชั่ว เมื่อรู้ว่าพระองค์ทรงเอนพระกายเสวยอยู่ในบ้านของคนฟาริสีนั้น นางจึงถือผอบน้ำมันหอม

38 and standing behind Him at His feet, weeping, she began to wet His feet with her tears and wiped them with the hair of her head and kissed his feet and anointed them with the ointment.

38 มายืนอยู่ข้างหลังใกล้พระบาทของพระองค์ ร้องไห้น้ำตาไหลเปียกพระบาท เอาผมเช็ด จุบพระบาทของพระองค์มาก และเอาน้ำมันนั้นชโลม

39 Now when the Pharisee who had invited Him saw this, he said to himself, “If this man were a prophet, he would have known who and what sort of woman this is who is touching him, for she is a sinner.”

39 ฝ่ายคนฟาริสีที่ได้เชิญพระองค์ เมื่อเห็นแล้วก็นึกในใจว่า “ถ้าท่านนี้เป็นผู้เผยพระวจนะก็คงจะรู้ว่า หญิงผู้นี้ที่ถูกต้องกายของท่านเป็นผู้ใดและเป็นคนอย่างไร เพราะนางเป็นคนชั่ว”

40 And Jesus answering said to him, “Simon, I have something to say to you.” And he answered, “Say it, Teacher.” 40 ฝ่ายพระเยซูตรัสตอบเขาว่า “ซีโมนเอ๋ย ข้าพเจ้ามีอะไรจะพูดกับท่านบ้าง” เขาทูลว่า “ท่านอาจารย์เจ้าข้า เชิญพูดไปเถิด”

41 “A certain moneylender had two debtors 41 “A certain moneylender had two debtors. One owed five hundred denarii, and the other fifty. 41 พระองค์จึงตรัสว่า “เจ้าหนี้คนหนึ่งมีลูกหนี้สองคน คนหนึ่งเป็นหนี้เงินห้าร้อยเหรียญเดนาริอัน อีกคนหนึ่งเป็นหนี้เงินห้าสิบเหรียญ

42 When they could not pay, he cancelled the debt of both 42 When they could not pay, he cancelled the debt of both. Now which of them will love him more?” 42 เมื่อเขาไม่มีอะไรจะใช้หนี้แล้ว ท่านจึงโปรดยกหนี้ให้เขาทั้งสองคน ในสองคนนั้น คนไหนจะรักนายมากกว่า”

43 Simon answered, “The one, I suppose, for whom he cancelled the larger debt.” And he said to him, “You have judged rightly.” 43 ซีโมนจึงทูลว่า “ข้าพเจ้าเห็นว่าคนที่นายได้โปรดยกหนี้ให้มาก ก็เป็นคนที่รักนายมาก” พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “ท่านคิดเห็นถูกแล้ว”

44 Then turning toward the woman he said to Simon, “Do you see this woman? I entered your house; you gave me no water for my feet, but she has wet my feet with her tears and wiped them with her hair.

44 พระองค์จึงทรงเหลียวหลังดูผู้หญิงนั้น และตรัสแก่ซีโมนว่า “ท่านเห็นผู้หญิงนี้หรือ ข้าพเจ้าได้เข้ามาในบ้านของท่าน ท่านมิได้ให้น้ำล้างเท้าของข้าพเจ้า แต่นางได้เอาน้ำตาชำระเท้าของข้าพเจ้าและได้เอาผมของตนเช็ด

45 You gave me no kiss, but from the time I came in she has not ceased to kiss my feet. 45 ท่านมิได้จุบข้าพเจ้า แต่ผู้หญิงนี้ตั้งแต่ข้าพเจ้าเข้ามา มิได้หยุดจุบเท้าของข้าพเจ้า

46 You did not anoint my head with oil, but she has anointed my feet with ointment. 46 ท่านมิได้เอาน้ำมันชโลมศีรษะของข้าพเจ้า แต่นางได้เอาน้ำมันหอมชโลมเท้าของข้าพเจ้า

47 Therefore I tell you, her sins, which are many, are forgiven—for she loved much. But he who is forgiven little, loves little.” 47 เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าบอกท่านว่า ความผิดบาปของนางซึ่งมีมากได้โปรดยกเสียแล้ว เพราะนางรักมาก แต่ผู้ที่ได้รับการยกโทษน้อย ผู้นั้นก็รักน้อย”

48 And He said to her, “Your sins are forgiven

49 Then those who were at table with Him began to say among themselves, “Who is this, who even forgives sins?” 49 ฝ่ายคนทั้งหลายที่เอนกายอยู่ด้วยพูดกันว่า “คนนี้เป็นใคร แม้ความผิดบาปก็ยกให้ได้”

50 And He said to the woman, “Your faith has saved you; go in peace

Romans โรม 10:9 9 because, if you confess with your mouth that Jesus is Lord and believe in your heart that God raised him from the dead, you will be saved.

9 คือว่าถ้าท่านจะรับด้วยปากของท่านว่า พระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และเชื่อในจิตใจว่า พระเจ้าได้ทรงชุบพระองค์ให้เป็นขึ้นมาจากความตาย ท่านจะรอด