กบฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ใน หนองน้ำใหญ่อย่าง อิสระเสรีไม่มีใครคอย บังคับเคี่ยวเข็ญ ทำให้รู้สึก ว่าพวกตนช่างมีความสุข สบาย อยู่มาวันหนึ่งพวก กบต่างปรึกษากันว่าการ อยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ควร จะมีหัวหน้าหรือพระราชา ปกครอง ซึ่งนอกจากจะ เกิดความเป็นระเบียบ เรียบร้อยแล้วยังช่วย คุ้มครองป้องกันภัย อันตรายให้กับพวกตนได้ อีกด้วยและมีความคิดเห็น ตรงกัน บรรดากบทั้งหลาย จึงทำฏีกาถวายเทพเจ้า ขอให้ช่วยส่งหัวหน้าหรือ พระราชาที่มีความสามารถ ลงมาปกครองพวกตน
เมื่อเทพเจ้ารู้ ว่าพวกกบมีความ เป็นอยู่สุขสบาย ก็ เลยนึกว่าอยากมี หัวหน้า ไม่ได้คิด จริงจังอะไร เทพเจ้า จึงประทานท่อนไม้ ลงสู่หนองน้ำ เสียง ดังโครม เกิดคลื่น ขนาดมหึมา พวกกบ พากันตกใจกลัวจึง รีบดำน้ำหนีไปหลบ ก้นสระกันหมด
เมื่อเห็นว่าน่าจะ ปลอดภัยแล้วพวกกบจึงพา กันโผล่ขึ้นมา ก็เห็นท่อนไม้ ใหญ่ก็นึกว่าเป็นพระราชาที่ เทพเจ้าประทานมาให้ ต่าง พากันดีอกดีใจและให้ความ เคารพนอบน้อม ต่อมาไม่ นานก็มีกบตัวหนึ่งเกิดใจ กล้ากระโดดขึ้นไปเกาะบน ท่อนไม้ใหญ่ กบตัวอื่นๆเห็น ว่าพระราชาของตนมิได้ว่า กล่าวอันใดก็พากันกระโดด ตามขึ้นไป “ พระราชาของ เราองค์นี้ท่านก็ใจดีอยู่ หรอก แต่ช่างอ่อนแอไม่เอา ไหนเลยจริงๆ วันๆได้แต่ ลอยไปลอยมาแสนจะน่า เบื่อ ”
กบตัวหนึ่ง กล่าวอย่างหมดความ ยำเกรงว่า “ น่าจะไป ร้องขอพระราชาองค์ ใหม่ที่เข้มแข็งกว่านี้ มาปกครองพวกเรา ดีกว่า ”
เมื่อพวกกบทำ ฎีกาถวายเทพเจ้า เพื่อ ขอพระราชาองค์ใหม่ เทพเจ้าทรงเห็นว่าพวก กบไม่รู้จักพอใจในความ เป็นอยู่ที่แสนสุขสบาย ของตน คราวนี้เราจะส่ง นกกระสาไปแทนท่อน ไม้ พวกกบในสระต่างถูก จับกินเป็นอาหารไม่เว้น แต่ละวัน เมื่อได้รับความ เดือดร้อนจึงพากันทูลขอ พระราชาองค์ใหม่จาก เทพเจ้าอีกครั้งเทพเจ้า จึงกล่าวว่า “ เมื่อเจ้าไม่ พอใจในสภาพความ เป็นอยู่เดิมของตน ” " พวกเจ้าก็ต้องทนต่อไป "