บุพการี
คำว่า บุพการี มาจากคำว่า บุพ (อ่านว่า บุบ-พะ) กับคำว่า การี คำว่า บุพการี มาจากคำว่า บุพ (อ่านว่า บุบ-พะ) กับคำว่า การี. บุพ แปลว่า ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น, เบื้องหน้า.
ส่วนคำว่า การี แปลว่า ผู้มีการกระทำ หรือ ผู้ทำ. ส่วนคำว่า การี แปลว่า ผู้มีการกระทำ หรือ ผู้ทำ.
คำนี้มีสองความหมาย ความหมายแรกใช้ในภาษากฎหมาย หมายถึง ญาติทางสายโลหิตโดยตรงขึ้นไป
ได้แก่ บิดามารดา ปู่ย่า ตายาย ทวด ได้แก่ บิดามารดา ปู่ย่า ตายาย ทวด. อีกความหมายหนึ่งใช้ทางพระพุทธศาสนา หมายถึง ผู้ทำคุณให้ก่อนโดยไม่หวังผลตอบแทน
เช่น บิดามารดาเป็นบุพการีของบุตรธิดา เพราะเป็นผู้มีพระคุณซึ่งให้กำเนิดและเลี้ยงดู.
ครูอาจารย์เป็นบุพการีของศิษย์ เพราะได้อบรมสั่งสอนศิษย์ให้มีความรู้. ครูอาจารย์เป็นบุพการีของศิษย์ เพราะได้อบรมสั่งสอนศิษย์ให้มีความรู้.
บุตรธิดาที่ดีจึงควรมีความกตัญญูกตเวทิตาต่อบิดามารดา และศิษย์ที่ดีควรมีความกตัญญูกตเวทิตาต่อครูอาจารย์ กล่าวคือเป็นผู้ที่รู้บุญคุณท่านแล้วรู้จักตอบแทนคุณท่าน
คำว่า บุพการี ตรงกับคำในภาษาอังกฤษว่า parents แปลว่า บุพการี หรือพ่อ แม่ นั่นเอง
ครูปริญาพร ขุนพรม