เป็นการกล่าวข้อความแสดงอารมณ์โศกเศร้า อาลัยรักที่เกิดจากความทุกข์อันเนื่องมาจากความไม่สมหวัง ความผิดหวัง ความสูญเสีย ตลอดจนเรื่องของการพลัดพราก เข้าทำนองพุทธวัจนะบทที่ว่า  “ความพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์”   

ตัวอย่างสัลลาปังคพิสัย ตัวอย่างสัลลาปังคพิสัย   ลำดวนเอ๋ยจะด่วนไปก่อนแล้ว   ทั้งเกดแก้วพิกุลยี่สุ่นสี   จะโรยร้างห่างสิ้นกลิ่นมาลี     จำปีเอ๋ยกี่ปีจะมาพบ

ตัวอย่างสัลลาปังคพิสัย ตัวอย่างสัลลาปังคพิสัย   สุนทรภู่คร่ำครวญถึงรัชกาลที่ 1 ซึ่งสวรรคตแล้วเป็นเหตุให้สุนทรภู่ต้องตกระกำลำบาก เพราะไม่เป็นที่โปรดปรานของรัชกาลที่ 3  ต้องระเห็จเตร็ดเตร่ไปอาศัยในที่ต่างๆ ขณะล่องเรือผ่านพระราชวัง สุนทรภู่ซึ่งระลึกถึงความหลังก็คร่ำครวญ อาลัยถึงอดีตที่เคยรุ่งเรือง จากนิราศภูเขาทอง เคยหมอบใกล้ได้กลิ่นสุคนธ์ตรลบ   ละอองอบรสรื่นชื่นนาสา  สิ้นแผ่นดินสิ้นรสสุคนธา     วาสนาเราก็สิ้นเหมือนกลิ่นสุคนธ์

ตัวอย่างสัลลาปังคพิสัย ตัวอย่างสัลลาปังคพิสัย  

เชิญศพขึ้นสู่สี- วิกาแก้วอันเรืองรอง พระโกศทองจะรองรับ          สำหรับราชเทวี เชิญศพขึ้นสู่สี-                                  วิกาแก้วอันเรืองรอง เข้าสู่พระเมรุมาศ                               อันโอภาสด้วยเทียนทอง แสงเพลิงจะเริงรอง                           ไปต้องสีวิสูตรพลาย อัจกลับจงกลกลีบ                              ประทีปทองจะส่องฉาย พู่ห้อยเพดารราย                                ระรวยรื่นรำเพยลม พระวิสูตรจะวงวัง                             บัลลังก์ทิพบรรทม รูปภาพจะเคียมคม                             กินนรฟ้อนอยู่ผาดผัน อีกพระญาติวงศา                               ก็จะมาประชุมกัน แสนสาวพระกำนัล                            จะนอบน้อมประนมกร ยามค่ำจะร่ำไห้                                   วิเวกใจให้อาวรณ์ เสียงสังข์และแตรงอน                       จะประโคมอยู่ครืนเครง

จากเรื่องอิเหนา เป็นบทที่อิเหนากำลังชมนกชมไม้ระหว่างจะไปดาหา ตัวอย่างสัลลาปังคพิสัย   จากเรื่องอิเหนา เป็นบทที่อิเหนากำลังชมนกชมไม้ระหว่างจะไปดาหา  ว่าพลางทางชมคณานก      โผนผกจับไม้อึงมี่  เบญจวรรณจับวัลย์ชาลี                      เหมือนวันพี่ไกลสามสุดามา  นางนวลจับนางนวลนอน                  เหมือนพี่แนบนวลสมรจินตะหรา  จากพรากจับจากจำนรรจา  เหมือนจากนางสการะวาตี  แขกเต้าจับเต่าร้างร้อง                          เหมือนร้างห้องมาหยารัศมี  นกแก้วจับแก้วพาที                             เหมือนแก้วพี่ทั้งสามสั่งความมา  ฯลฯ 

                จากบทข้างบน จะเห็นได้ว่าอิเหนากำลังโศกเศร้าอย่างหนัก จะเรียกว่าอยู่ในขั้นโคม่าเลยก็ว่าได้เพราะไม่ว่าจะมองอะไรก็นึกถึงแต่นาง ทั้งสามที่ตนรัก อันได้แก่ จินตะหรา มาหยารัศมี และสการะวาตีมองสิ่งใด ก็สามารถเชื่อมโยงกับนางทั้งสามได้หมด 

1. นางสาวกมลชนก กังแฮ เลขที่ 30 2. นางสาววรวรรณ ไชยชนะ เลขที่ 31 4. นางสาวจิรัชญา กุลมาศย์ เลขที่ 32 5. นางสาวพฤกษา วรภู เลขที่ 33 6. นางสาวชนิกานต์ สังขาว เลขที่ 34 7. นางสาวฉภิญญา สุริยธรรมกุล เลขที่ 35 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/3