นานมาแล้ว ยังมี ใครคนหนึ่ง รักลึกซึ้ง ห่วงใย ไม่จางหาย รักไม่เลิก รักไม่หมด จากหัวใจ รักกว่าใคร รักสุดใจ ของใครกัน ยามแบเบาะ อดนอน ทนกล่อมเกลี้ยง กล่อมให้นอน ด้วยเสียง ดุจสวรรค์ ทั้งอึฉี่ รดที่นอน เช็ดทุกวัน ด้วยมือท่าน อัศจรรย์ มือมารดา หนูโตขึ้น เอาใจยาก ไม่อยากบ่น เข็นหนูจน ไปโรงเรียน เพียรศึกษา พร่ำสอนให้ เอาใจใส่ ท่องตำรา เมื่อเติบใหญ่ วันหน้า จักได้ดี จนจบการ ศึกษา ปริญญาบัตร แม่ก็จัด รถให้ขับ สมศักดิ์ศรี อยากเรียนต่อ เอ้า! ก็ได้ เพิ่มดีกรี บินลัดลี่ สู่เมืองนอก โก้หยอกใคร ไม่รู้หรอก เงินที่ใช้ แม่เหนื่อยนัก ไม่รู้หรอก มือฟูมฟัก จนเติบใหญ่ ไม่รู้หรอก แม่อดทน กว่าผู้ใด ไม่รู้หรอก เพื่อลูกไซร้ แม่ตายแทน กว่าจะรู้ ว่าพระคุณ นั้นยิ่งใหญ่ กว่าจะเห็น ในหัวใจ ยากสุดแสน กว่าจะซึ้ง กว่ารู้สึก อยากตอบแทน กว่าเห็นค่า ว่าอ้อมแขน แม่สุดดี