พระวาจา ทรงชีวิต ตุลาคม 2007

“จงประกาศพระวาจา จงพร้อมสรรพ ทั้งเมื่อมีโอกาสและไม่มีโอกาส จงว่ากล่าว จงตักเตือน จงให้กำลังใจ โดยพร่ำสอนด้วยความพากเพียร อย่างเต็มที่ ” (2 ทิโมธี 4,2)

ใช่แล้ว เราจะต้องพูด พูดกับทุกคน และพูดเรื่อยไป

หลายครั้งพระวาจาทรงชีวิตเชิญชวนเราให้เจริญชีวิตตามพระวาจา ให้ทำตัวเป็นความรักต่อผู้อื่น

แต่เราก็ต้องแบ่งปัน พระวาจากับผู้อื่นด้วย ต้องประกาศ ต้องถ่ายทอด เพื่อว่าคนอื่นๆจะได้เริ่มเจริญชีวิตเพื่อพระเจ้า และเพื่อผู้อื่นด้วยเช่นกัน พวกเขาจะได้เจริญชีวิต เป็นพี่เป็นน้องกัน

“จงไปทั่วโลก และประกาศพระวรสาร …” พระเยซูเจ้าตรัสเป็นพระวาจาสั่งเสียที่ว่า “จงไปทั่วโลก และประกาศพระวรสาร …”

นี่เป็นแรงผลักดันให้นักบุญเปาโลเดินทางไปทั่วโลก ในสมัยนั้นเทศน์สอนประชากรต่างชาติ ต่างศาสนา ท่านกล่าวว่า “แต่ในการประกาศข่าวดี ข้าพเจ้าไม่รู้สึกภูมิใจแม้แต่น้อย เพราะข้าพเจ้าจำเป็นต้องประกาศอยู่แล้ว หากข้าพเจ้าไม่ประกาศข่าวดี ข้าพเจ้าย่อมได้รับความวิบัติ”

เนื่องจากเป็นพระวาจาขององค์พระเยซูเจ้าที่ผลักดันท่าน และเป็นเพราะการที่ท่านได้เจริญชีวิตตามพระวาจานั้น นักบุญเปาโลจึงกระตุ้นเตือนทิโมธี ศิษย์ของท่าน และเตือนพวกเราด้วยว่า

“จงประกาศพระวาจา จงพร้อมสรรพ ทั้งเมื่อมีโอกาสและไม่มีโอกาส จงว่ากล่าว จงตักเตือน จงให้กำลังใจ โดยพร่ำสอนด้วยความพากเพียร อย่างเต็มที่ ” (2 ทิโมธี 4,2)

เพื่อว่าคำพูดของเราจะได้รับการยอมรับ เราจะต้องสร้างความสัมพันธ์กับผู้ฟังเสียก่อนเท่าที่จะเป็นไปได้ แม้เราไม่อาจพูดเป็นคำพูดได้ เราก็ยังอาจแสดงออกได้จากใจจริงของเรา

รับรู้ปัญหา ความวิตกกังวล เราอาจเรียกชื่อของเขา เพื่อเขาจะได้รู้สึกว่ามีความสำคัญสำหรับเรา และอันที่จริงเขามีความสำคัญสำหรับเรา บางครั้งเราอาจสื่อสิ่งที่เราต้องการด้วยการนิ่งเงียบ ด้วยการยิ้ม หรือใส่ใจในชีวิตความเป็นอยู่ของเขา

ดังนั้น เราจะละเลยใครไม่ได้เลย

คำพูดที่ไร้เสียงเช่นนี้ หากเราเลือกใช้ให้เหมาะสมแล้ว จะช่วยให้เข้าถึงจิตใจผู้คน หลายครั้ง ผู้คนหันมาสนใจดิฉัน

ตอนนี้เองเป็นเวลาที่ต้องประกาศพระวาจา เราต้องไม่ลังเล เราต้องเดินหน้า อธิบายให้ชัดเจน แม้เราจะใช้คำพูดเพียงไม่กี่คำ แต่เราต้องพูด และบอกเขาว่าอะไรเป็นแรงบันดาลใจเราในฐานะคริสตชน

“จงประกาศพระวาจา จงพร้อมสรรพ ทั้งเมื่อมีโอกาสและไม่มีโอกาส จงว่ากล่าว จงตักเตือน จงให้กำลังใจ โดยพร่ำสอนด้วยความพากเพียร อย่างเต็มที่ ” (2 ทิโมธี 4,2)

พระวาจานี้ได้อย่างไร เราจะเจริญชีวิตตาม พระวาจานี้ได้อย่างไร เราจะประกาศพระวรสารได้อย่างไรหากเราพบกันแค่ไม่กี่นาที เราจะแบ่งปันพระวาจากับทุกคนได้อย่างไร

เราทำได้ด้วยการรักเขาแต่ละคน ไม่ละเว้นใคร หากเราเป็นคริสตชนที่แท้จริง เจริญชีวิตตามที่พระวรสารสอน คำพูดของเราจะไม่เป็นน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง

ยิ่งกว่านั้น การประกาศพระวรสารของเราจะชัดเจนยิ่งขึ้น หากเราเป็นพยานถึงสิ่งที่เป็นหัวใจพระวรสาร ซึ่งก็คือ การเป็นหนึ่งเดียวกันของพวกเรา เรารับรู้ว่า “จากสิ่งนี้ เขาจะรับรู้ว่าท่านเป็นศิษย์ ของเรา หากท่านทั้งหลายรักกันและกัน”

นี่แหละเป็นเครื่องแบบของเรา ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน เราคริสตชนสวมใส่ไว้ได้ตลอด เราจะเป็นชายหรือหญิง มีครอบครัวแล้วหรือเป็นโสด เป็นผู้ใหญ่หรือเด็ก จะสุขภาพดี หรือเจ็บไข้ได้ป่วย เพราะว่า ด้วยการดำเนินชีวิต เราสามารถเป็นพยานถึงบุคคลผู้หนึ่ง ที่เราเชื่อ บุคคลผู้นั้นเป็นผู้ที่เรารัก

“จงประกาศพระวาจา จงพร้อมสรรพ ทั้งเมื่อมีโอกาสและไม่มีโอกาส จงว่ากล่าว จงตักเตือน จงให้กำลังใจ โดยพร่ำสอนด้วยความพากเพียร อย่างเต็มที่ ” (2 ทิโมธี 4,2) พระวาจาทรงชีวิตประจำเดือนจัดทำโดยคณะโฟโคลาเร คำอธิบายโดย เคียร่า ลูบิค กราฟฟิก โดย Anna Lollo ด้วยความร่วมมือจาก Fr. Placido D’Omina (ซิซิลี - ประเทศอิตาลี)