พระวาจา ทรง ชีวิต มกราคม 2008
“จงอธิษฐานภาวนาอย่างสม่ำเสมอ” (1 ธส. 5,17)
ในปีนี้ "สัปดาห์การภาวนา เพื่อเอกภาพของคริสตชน“ ฉลองครบรอบ 100 ปี "สัปดาห์การภาวนาเพื่อเอกภาพ ของคริสตชน" ได้ทำการฉลอง ครั้งแรกในวันที่ 18-25 มกราคม ค.ศ.1908 หลังจากนั้นเป็นต้นมา จึงกลายเป็นการพบปะ ประจำปีของคาทอลิก และคริสต์ศาสนิกชนนิกายต่างๆ เพื่อเตรียมข้อมูลและข้อแนะนำ ต่างๆสำหรับการฉลอง สัปดาห์การภาวนาเพื่อเอกภาพ
ในปีนี้พระวาจาจากพระคัมภีร์ซึ่งเลือกโดยกลุ่มศาสนสัมพันธ์จากประเทศ สหรัฐอเมริกานั้น ได้เลือกพระวาจาจากบทจดหมายของนักบุญเปาโล ถึงชาวเธสะโลนิกา ซึ่งอาศัยอยู่ในประเทศกรีก พวกเขาเป็นกลุ่มคริสตชน เล็ก ๆ และอยู่ในระยะเริ่มต้น นักบุญเปาโลรู้สึกว่า ความเป็นหนึ่งเดียว ของพวกเขายังต้องเข้มข้นมากกว่านี้
ดังนั้น ท่านจึงกระตุ้นเตือน พวกเขาว่า "ขอสันติสุข อยู่ท่ามกลางพวกท่าน ดังนั้น ท่านจึงกระตุ้นเตือน พวกเขาว่า "ขอสันติสุข อยู่ท่ามกลางพวกท่าน... จงอดทนกับทุกคน ไม่มีใคร ตอบรับความชั่วร้ายด้วย ความชั่วร้าย จงแสวงหาสิ่งที่ เป็นคุณความดีแก่กันและกัน... จงสวดภาวนาอย่าง ไม่หยุดหย่อน" ท่านต้องการ เน้นย้ำว่า ความเป็นหนึ่งเดียว ของคริสตชนนั้นเป็นไปได้ ด้วยการภาวนาเท่านั้น
พระเยซูเจ้าเองทรงสวดภาวนาต่อพระบิดาเจ้าสำหรับเอกภาพ ของบรรดาศิษย์ของพระองค์ว่า "เพื่อทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน"
“จงอธิษฐานภาวนาอย่างสม่ำเสมอ” (1 ธส. 5,17)
ทำไมต้อง "ภาวนา อยู่เสมอ" ทำไมต้อง "ภาวนา อยู่เสมอ"
เพราะการภาวนา เป็นสิ่งจำเป็นต่อบุคคล ในฐานะมนุษย์ เราถูกสร้างมาตามภาพลักษณ์ของพระเจ้า เหมือนกับ คำว่า "คุณ" (สรรพนามบุรุษที่ 2") ของพระเจ้า ให้มีความสามารถ ในการติดต่อสื่อสารกับพระองค์ได้ มีความสนิทสัมพันธ์แบบเพื่อน มีการพูดคุย ที่เรียบง่าย ทันทีกับพระองค์ นี่คือ การภาวนาซึ่งหมายความว่า เป็นการส่งเสริม การเป็นของเรา
ซึ่งจะช่วยเราให้กลายเป็น คนที่เอาจริงเอาจัง ในการเป็นลูกที่มีศักดิ์ศรี ของพระเจ้า
การถูกสร้างขึ้นมาเป็น "คุณ-ซึ่งเป็นสรรพนามบุรุษที่ 2" ของพระเจ้านั้น เราสามารถเจริญชีวิตมีความสนิทสัมพันธ์กับพระองค์อย่างต่อเนื่องด้วยหัวใจ ที่เต็มเปี่ยม ด้วยความรักจากองค์พระจิตเจ้า ด้วยความมั่นใจว่าเป็นการมุ่งไปสู่ พระบิดา ความมั่นใจนี้เองที่นำเราให้พูดคุยกับพระองค์บ่อย ๆ บอกพระองค์ อย่างเปิดเผยเกี่ยวกับตัวเรา ความคิด และแผนการของเรา
นี่คือความมั่นใจ ที่เราต้องมีในช่วงเวลาที่เราอุทิศสำหรับการภาวนา ช่วงเวลาที่ต้องแยกจากหน้าที่ต่าง ๆ ในระหว่างวัน จากครอบครัว เพื่อที่จะให้ตนเองได้ลึกซึ้งกับพระองค์ ผู้ซึ่งเราทราบว่า ทรงรักเรา
จำเป็นต้อง "ภาวนาอยู่เสมอ" ไม่เพียงแค่ความจำเป็นของเรา แต่เพื่อเป็นการมีส่วนร่วมในการ สร้างพระกายของพระเยซูคริสต์ ในความเป็นหนึ่งเดียวที่เต็มเปี่ยม และที่เห็นได้ในพระศาสนจักร ของพระคริสต์
สิ่งนี้เป็นรหัสธรรมที่เราสามารถเข้าใจได้ ถ้าเราคิดถึงภาชนะที่ทะลุ ถึงกันได้ เมื่อเราเติมน้ำในภาชนะใบหนึ่ง ระดับน้ำในภาชนะทุกใบ ก็เพิ่มมากขึ้น เช่นเดียวกันกับการภาวนา เมื่อเราภาวนา ยกจิต วิญญาณไปหาพระเจ้า เพื่อสรรเสริญ เพื่อขอบคุณพระองค์ เมื่อคนหนึ่งถูกยกขึ้นหาพระองค์ในการภาวนา คนอื่นก็ถูกยกขึ้นด้วย
“จงอธิษฐานภาวนาอย่างสม่ำเสมอ” (1 ธส. 5,17)
เราจะ "ภาวนาอยู่เสมอได้อย่างไร" โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเราอยู่ ในวังวนของชีวิตประจำวัน
"ภาวนาอยู่เสมอ" ไม่ได้หมายความว่าเพิ่มกิจการภาวนา แต่ปรับ สภาพจิตวิญญาณของเราไปหาพระเจ้า เจริญชีวิตเพื่อพระประสงค์ ของพระองค์จะสำเร็จไป เช่น เรียน ทำงาน ทนทุกข์ พักผ่อน รวมทั้งจากโลกนี้ไปเพื่อพระองค์ เราต้องเจริญชีวิตจนถึงจุด ที่ไม่สามารถออกจากการเจริญชีวิตประจำวันกับพระองค์ได้
การปฏิบัติของเรา จะถูกเปลี่ยนเป็น การกระทำอันศักดิ์สิทธิ์ และวันทั้งวันของเรา จะกลายเป็นบทภาวนา
และจะช่วยให้เราถวายกิจการแต่ละอย่างให้กับ พระเป็นเจ้า โดยคำพูดสั้นๆว่า “เพื่อพระองค์ พระเยซู”
ถ้าเป็นเช่นนี้ ทุกสิ่งจะถูก เปลี่ยนเป็นกิจการแห่งความรัก ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก เราสามารถพูดได้ว่า “อะไรที่สำคัญ รักพระองค์เท่านั้นที่สำคัญ” ถ้าเป็นเช่นนี้ ทุกสิ่งจะถูก เปลี่ยนเป็นกิจการแห่งความรัก
ดังนั้น คำภาวนาจะเป็นอะไร ที่ต่อเนื่อง เพราะความรัก จะไม่รู้จักหยุดยั้ง
“จงอธิษฐานภาวนาอย่างสม่ำเสมอ” (1 ธส. 5,17) พระวาจาทรงชีวิตประจำเดือนจัดทำโดยคณะโฟโคลาเร คำอธิบายโดย เคียร่า ลูบิค กราฟฟิก โดย Anna Lollo ด้วยความร่วมมือจาก Fr. Placido D’Omina (ซิซิลี - ประเทศอิตาลี)