สื่อประกอบการเรียนรู้ กุฏิทูสกชาดก ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา
ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา กุฏิทูสกชาดก ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในเมืองพาราณสี มีนกขมิ้นตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในรังที่ทำขึ้นเองอย่างประณีต แข็งแรง แม้น้ำฝนก็ไม่อาจรั่วเข้าไปให้เปียกได้ ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา
ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา กุฏิทูสกชาดก ครั้งหนึ่งในฤดูฝน มีฝนตกชุกติดต่อกันจนพื้นดินชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝน มีลิงตัวหนึ่งวิ่งหลบฝนมานั่งอยู่ใกล้ ๆ รังของนกขมิ้น ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา
ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา กุฏิทูสกชาดก นกขมิ้นเห็นลิงนั่งกอดเข่าตัวสั่นเปียกปอนด้วยความหนาวเหน็บ จึงร้องถามออกไปด้วยความสงสารและความแปลกใจว่า ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา
ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา กุฏิทูสกชาดก ?แนะท่านลิง เราเห็นว่าท่านก็มีหัวมีมือมีเท้าคล้ายคลึงกับมนุษย์อยู่ แต่เหตุใดท่านจึงไม่สร้างบ้านอยู่เองเล่า ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา
ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา กุฏิทูสกชาดก ทำไมต้องมานั่งหลบฝนเปียกปอนอยู่เช่นนี้? ลิงได้ฟังดังนั้น ก็ตอบกลับไปด้วยความขุ่นเคืองว่า ? ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา
ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา กุฏิทูสกชาดก เจ้านกขมิ้น แม้ว่าเราจะมีหัว มีมือ มีเท้าคล้ายกับมนุษย์ก็จริงอยู่ แต่เราไม่ได้มีสมองดีเท่าเทียมกับปัญญาของมนุษย์ เราจึงไม่สามารถสร้างบ้านเรือนอยู่อาศัยเองได้? ครูมยุรฉัตร ผิวอ่อนดี ร.ร. ดงเจนวิทยาคม จ.พะเยา