ความรัก... ของสองเรา
แต่ละคน เติบโตมาจากที่แตกต่าง แต่ละคน เติบโตมาจากที่แตกต่าง ยิ่งมาอยู่ใกล้กันมาก.. ก็ยิ่งทำให้เห็นความแตกต่างกัน ของคนสองคน ... อาจมีหลายครั้งที่เรารู้สึกขัดใจ ที่อีกคน ทำอย่างนั้น อย่างนี้ หรือ พูดจาอะไรที่เราไม่ค่อยพอใจ
แต่ด้วยความรักที่มีอยู่ และ หวาดกลัวว่า หากพูด หรือ ทำอะไรออกไปแล้วจะเกิดการกระทบกระทั่ง หรือทำให้เสียความรู้สึกกันไปเปล่าๆ .... จึงเก็บความอึดอัดใจไว้ดีกว่า
จนเผลอลืมไปว่า ความรู้สึกที่ไม่ได้รับการผ่อนคลายนั้น จะถูกทับถม สะสมไว้ให้สูงขึ้น เป็นความขุ่นเคือง ในอารมณ์... อยู่เสมอ -- และอาจถึงจุดที่ ไม่อาจทนได้ในสักวัน
การคบหากับใครสักคนอย่างจริงจังนั้น เราต้องไม่ลืมว่า คนๆนั้น คือคนที่เราต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ..ตลอดไป อย่าให้ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอดทนขนาดนั้นเลย..ดีไหม..
กล้าที่จะพูดทั้งใน แง่ดี ... แง่เสีย กล้าที่จะพูดทั้งใน แง่ดี ... แง่เสีย เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้รับรู้ และ ปรับตัวเข้าหากัน ... เพื่อถนอมรักไว้ให้อยู่ด้วยกัน นานๆ
เพราะไม่มีประโยชน์อะไรเลย.. หากจะ เพราะไม่มีประโยชน์อะไรเลย.. หากจะ เก็บความรู้สึก เพื่อที่จะรักกันให้มากๆในวันนี้ --- แต่.. ไม่เคยยอมรับอะไรกันได้ และ... ทำให้ความรักน้อยลงในวันต่อไป..
อย่าปล่อยให้ความขุ่นเคืองใจเล็กๆ.. กลายเป็นเรื่องใหญ่ -- กล้าที่จะพูดคุยกันให้เข้าใจ และให้ทุกความคลางแคลงใจจบลง...ที่ตรงนั้น..
เป็นเรื่องใหญ่ เกินกว่าที่จะถูกบั่นทอน ด้วยเรื่อง เ ล็ ก ๆ น้ อ ย ๆ ค ว า ม รั ก เป็นเรื่องใหญ่ เกินกว่าที่จะถูกบั่นทอน ด้วยเรื่อง เ ล็ ก ๆ น้ อ ย ๆ --- แค่ คนสองคน ไ ม่ ไ ด้ คุ ย กั น -----