GEOGRAPHY OF ASIA TAWEESAK KUNYOCHAI อาจารย์สอง Satit UP SOUTH ASIA GEOGRAPHY OF ASIA TAWEESAK KUNYOCHAI อาจารย์สอง Satit UP

แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์

แม่น้ำสายสำคัญ 3 สายของอนุทวีปอินเดีย Bramaputra Indus (Sindhu) Ganges

คนอินเดียเชื่อมานานนับพันปีว่า แม่น้ำคงคาเป็นแม่น้ำที่ไหลมาจากสวรรค์ โดยพระศิวะโน้มเศียรรองรับให้น้ำผ่านพระเมาฬีของพระองค์ลงมายังมนุษย์โลก ผู้ใดได้สัมผัสหรือลงอาบในแม่น้ำคงคา บาปทั้งหลายของผู้นั้นย่อมถูกชำละล้างไปหมดสิ้น

กล่าวกันว่าแม่คงคาเป็นมเหสีองค์หนึ่งของพระศิวะ หรือ พระอิศวร เทพประธานบนยอดเขาไกรลาส เขาพระสุเมรุ แม่คงคาไหลผ่านเมืองใดพราหมณ์ก็ให้ความสำคัญเมืองนั้น

แม่น้ำคงคาช่วงที่ไหลผ่านเมืองพาราณสี คนอินเดียนิยมใช้ดื่มกิน อาบ ตลอดจนประกอบพิธีกรรมทางศาสนาในแม่น้ำคงคา  ซึ่งชาวฮินดูเชื่อกันว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์  แม่น้ำคงคาช่วงที่ไหลผ่านเมืองพาราณสี

แม่น้ำคงคาช่วงที่ไหลผ่านเมืองพาราณสี

แม่น้ำคงคาช่วงที่ไหลผ่านเมืองพาราณสี คนอินเดียนิยมใช้ดื่มกิน อาบ ตลอดจนประกอบพิธีกรรมทางศาสนาในแม่น้ำคงคา  ซึ่งชาวฮินดูเชื่อกันว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์  แม่น้ำคงคาช่วงที่ไหลผ่านเมืองพาราณสี

แม่น้ำคงคาช่วงที่ไหลผ่านเมืองพาราณสีนั้น ไหลจากทิศใต้สู่ ทิศเหนือซึ่งไม่ปรากฏในแห่งอื่นๆของประเทศอินเดีย

พาราณสีคือเมืองที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมเทศนาเป็นครั้งแรก แก่พระปัญจวัคคีย์ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน (ปัจจุบันเรียกว่าเมืองสารนาถใช้เวลาเดินทาง ครึ่งชั่วโมงจากพาราณสี) บางที่ก็ยังใช้ชื่อ “กาสี” อยู่ซึ่งเดิมนั้นกาสีเป็นชื่อแคว้น ( กาสี แปลว่า แสงสว่าง)ต่อมาเมื่อสมัยอยู่ภายใต้ อาณานิคมของอังกฤษก็เปลี่ยนชื่อเป็น เบนาเรส (Benares) จนในที่สุดก็ เปลี่ยนกลับมาเป็นพาราณสี (หรือ วาราณสี Varansi ตาม สำเนียงอินเดีย)ในปัจจุบัน

แม่น้ำคงคาช่วงที่ไหลผ่านเมืองพาราณสี

แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับชาวฮินดูซึ่งถือว่าไหลมาจากเศียรของพระศิวะ ทำให้ชาวอินเดียจึงมักมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้

ชาวฮินดูมีความเชื่อมานับพันๆปีว่าเมื่อทำบาปแล้ว หากไปอาบน้ำ/ชำระในแม่น้ำคงคา บาปนั้นจะหมดสิ้นไป ในวันหนึ่งๆจะมีผู้คนพากันไปอาบน้ำล้างบาปจำนวนมาก

แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับชาวฮินดูซึ่งถือว่าไหลมาจากเศียรของพระศิวะ ทำให้ชาวอินเดียจึงมักมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้

แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับชาวฮินดูซึ่งถือว่าไหลมาจากเศียรของพระศิวะ ทำให้ชาวอินเดียจึงมักมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้

แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับชาวฮินดูซึ่งถือว่าไหลมาจากเศียรของพระศิวะ ทำให้ชาวอินเดียจึงมักมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้

ชาวฮินดูมีความเชื่อมานับพันๆปีว่าเมื่อทำบาปแล้ว หากไปอาบน้ำ/ชำระในแม่น้ำคงคา บาปนั้นจะหมดสิ้นไป ในวันหนึ่งๆจะมีผู้คนพากันไปอาบน้ำล้างบาปจำนวนมาก

แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับชาวฮินดูซึ่งถือว่าไหลมาจากเศียรของพระศิวะ ทำให้ชาวอินเดียจึงมักมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้

แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับชาวฮินดูซึ่งถือว่าไหลมาจากเศียรของพระศิวะ ทำให้ชาวอินเดียจึงมักมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้

แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับชาวฮินดูซึ่งถือว่าไหลมาจากเศียรของพระศิวะ ทำให้ชาวอินเดียจึงมักมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้

แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับชาวฮินดูซึ่งถือว่าไหลมาจากเศียรของพระศิวะ ทำให้ชาวอินเดียจึงมักมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้

เป็นมุมมองของชาวฮินดูถือว่าแม่น้ำคงคานี้มี ความบริสุทธิ์ และแม่น้ำคงคาเป็น ทางชีวิตไปสู่สวรรค์หลังจากตายแล้ว ทุกเช้าก่อนอรุณรุ่ง จะมีคนมากมายเดินย่ำเท้าริมฝั่ง แม่น้ำคงคาเพื่อสัมผัสบรรยากาศ ของแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ ด้วยตัวเอง

การบูชาแม่คงคา จะกระทำการเหมือนเทพองค์อื่นๆ คือ จะบูชาด้วยการอารตี และสวดมนต์พระเวทย์ ซึ่งเครื่องบูชาในถาดอารตีจะประกอบด้วยดอกไม้สีส้มหรือสีเหลืองและดอกบัว กับผลไม้ที่มีรสหวานเท่านั้น 5 ชนิด น้ำนม ตะเกียงน้ำมัน กำยาน ขนมหวาน และจะทำการบูชาแม่คงคาที่ริมแม่น้ำคงคา

การบูชาแม่คงคา จะกระทำการเหมือนเทพองค์อื่นๆ คือ จะบูชาด้วยการอารตี และสวดมนต์พระเวทย์ ซึ่งเครื่องบูชาในถาดอารตีจะประกอบด้วยดอกไม้สีส้มหรือสีเหลืองและดอกบัว กับผลไม้ที่มีรสหวานเท่านั้น 5 ชนิด น้ำนม ตะเกียงน้ำมัน กำยาน ขนมหวาน และจะทำการบูชาแม่คงคาที่ริมแม่น้ำคงคา

พาราณสี ศาสนาพราหมณ์ - ฮินดู ( Brahmanism – Hinduism )

พาราณสี หรือ วาราณสี Varanasi

พาราณสี หรือ วาราณสี Varanasi

พาราณสี (วาราณสี) Varanasi

        “เมืองพาราณสี”เป็นทางผ่านของ แม่น้ำคงคาอันศักดิ์สิทธิ์ของประเทศอินเดียและแม่น้ำคงคาตอนที่ผ่านเมืองพาราณสีนั้น ถือกันว่าศักดิ์สิทธิ์ที่สุด สามารถใช้ล้างบาปมนุษย์ได้ “เมืองพาราณสี”เป็นเมืองที่มีท่านำลงสู่แม่น้ำคงคามากที่สุดและเก่าแก่ที่สุดสร้างโดยกษัตริย์และมหาเศรษฐีในอดีต หลายยุคหลายสมัยด้วยกัน

ทุกวันของท่าน้ำในเมืองพาราณสีมักจะมีชาวฮินดูมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้ เป็นจำนวนมาก

ทุกวันของท่าน้ำในเมืองพาราณสีมักจะมีชาวฮินดูมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้เป็นจำนวนมาก

ทุกวันของท่าน้ำในเมืองพาราณสีมักจะมีชาวฮินดูมาทำการสักการะและอาบน้ำที่แม่น้ำแห่งนี้เป็นจำนวนมาก

ในเมืองพาราณสี นั้นศพจะถูกแห่มาตามถนน และไม่มีใครสนใจ เพราะเป็นเรื่องธรรมดาสามัญขบวนศพปะปนอยู่กับขบวนสามล้อ วัว พ่อค้า แม่ค้า ที่หลั่งไหลกันมาตามถนนแคบ ๆ ของเมืองพาราณสี

การเผาศพของชาวฮินดูนั้น จะทำกันง่ายๆ เมื่อมีคนตายก็จะใช้ผ้าห่อศพแล้วแบกไปยังริมฝั่งแม่น้ำคงคา ผู้ชายจะห่อด้วยผ้าขาว ส่วนผู้หญิงจะห่อผ้าหลากสี โดยไม่ต้องใส่โลงศพให้ยุ่งยากอะไรเลย มีเพียงแค่แคร่ไม้ไผ่หามเท่านั้น พอหามศพไปถึงแม่น้ำคงคา ก็จะซื้อฟืนกันตรงนั้นมากองไว้ 

การเผาศพของชาวฮินดูนั้น จะทำกันง่ายๆ เมื่อมีคนตายก็จะใช้ผ้าห่อศพแล้วแบกไปยังริมฝั่งแม่น้ำคงคา ผู้ชายจะห่อด้วยผ้าขาว ส่วนผู้หญิงจะห่อผ้าหลากสี โดยไม่ต้องใส่โลงศพให้ยุ่งยากอะไรเลย มีเพียงแค่แคร่ไม้ไผ่หามเท่านั้น 

การจัดการพิธีศพที่เรียบง่ายของชาวฮินดู

การจัดการพิธีศพที่เรียบง่ายของชาวฮินดู

ก่อนเผาชาวฮินดูเอาศพที่ห่อผ้าจุ่มลงไปในแม่น้ำคงคาแล้วยกขึ้น ทำเช่นนี้ 3 ครั้งบ้าง 5 ครั้งบ้างเป็นการชำระล้างบาป  ตามความเชื่อตั้งแต่สมัยมีชีวิตอยู่ แต่เป็นการล้างบาปครั้งสุดท้าย เพื่อให้ดวงวิญญานได้ไปสู่ดินแดนที่สุขสงบ

ก่อนเผาชาวฮินดูจะเอาศพที่ห่อผ้าจุ่มลงไปในแม่น้ำคงคาแล้วยกขึ้น ทำเช่นนี้ 3 ครั้งบ้าง 5 ครั้งบ้างเป็นการชำระล้างบาป 

ก่อนเผาชาวฮินดูจะเอาศพที่ห่อผ้าจุ่มลงไปในแม่น้ำคงคาแล้วยกขึ้น ทำเช่นนี้ 3 ครั้งบ้าง 5ครั้งบ้างเป็นการชำระล้างบาป 

ก่อนเผาชาวฮินดูจะเอาศพที่ห่อผ้าจุ่มลงไปใน แม่น้ำคงคาแล้วยกขึ้น ทำเช่นนี้ 3 ครั้งบ้าง 5 ครั้งบ้างเป็นการชำระล้างบาป 

ก่อนเผาชาวฮินดูจะเอาศพที่ห่อผ้าจุ่มลงไปในแม่น้ำคงคาแล้วยกขึ้น ทำเช่นนี้ 3 ครั้งบ้าง 5 ครั้งบ้างเป็นการชำระล้างบาป  ตามความเชื่อตั้งแต่สมัยมีชีวิตอยู่ แต่เป็นการล้างบาปครั้งสุดท้าย เพื่อให้ดวงวิญญานได้ไปสู่ดินแดนที่สุขสงบ

เมื่อนำศพชุบน้ำในแม่น้ำแล้ว ก็จะนำศพขึ้นมาวางบนกองฟืน  ญาติผู้ชายเท่านั้นที่จะมาร่วมพิธีเผาศพที่แม่น้ำคงคา ส่วนผู้หญิงตามประเพณีของชาวฮินดูจะส่งศพที่หน้าบ้านเท่านั้น  ญาติ ๆ ก็จะเดินวนรอบๆแล้วจึงจุดไฟเผาศพ เมื่อมอดไหม้ เหลือแต่กระดูกหรือเถ้าถ่าน  แล้วก็กวาดลงแม่น้ำคงคาไปเลยไม่มีการเก็บกระดูกเหมือน เช่น คนไทย

เมื่อนำศพชุบน้ำในแม่น้ำแล้ว ก็จะนำศพขึ้นมาวางบนกองฟืน เมื่อนำศพชุบน้ำในแม่น้ำแล้ว ก็จะนำศพขึ้นมาวางบนกองฟืน  

เมื่อนำศพชุบน้ำในแม่น้ำแล้ว ก็จะนำศพขึ้นมาวางบนกองฟืน  ญาติผู้ชายเท่านั้นที่จะมาร่วมพิธีเผาศพที่แม่น้ำคงคา ส่วนผู้หญิงตามประเพณีของชาวฮินดูจะส่งศพที่หน้าบ้านเท่านั้น  ญาติ ๆ ก็จะเดินวนรอบๆแล้วจึงจุดไฟเผาศพ เมื่อมอดไหม้ เหลือแต่กระดูกหรือเถ้าถ่าน  แล้วก็กวาดลงแม่น้ำคงคาไปเลยไม่มีการเก็บกระดูกเหมือน เช่น คนไทย

การเผาศพจะให้ ญาติผู้ชายเท่านั้นที่จะมาร่วมพิธีเผาศพที่แม่น้ำคงคา ส่วนผู้หญิงตามประเพณีของชาวฮินดูจะส่งศพที่หน้าบ้านเท่านั้น 

หากเป็นคนจนมีเงินซื้อฟืนเผาศพเพียงเล็กน้อย คนจนจะซื้อไม้ราคาถูก เช่น ไม้สะเดา ไม้มะม่วง เป็นต้น ศพยังไม่ทันมอดไหม้ก็จะเขี่ยศพทิ้งแม่น้ำคงคา ปรากฏว่ามี สุนัข วัว และอีแร้งเพ่นพ่านอยู่ใกล้ๆพากันแทะเนื้อแทะกระดูก

หากเป็นคนจนมีเงินซื้อฟืนเผาศพเพียงเล็กน้อย คนจนจะซื้อไม้ราคาถูก เช่น ไม้สะเดา ไม้มะม่วง เป็นต้น ศพยังไม่ทันมอดไหม้ ก็จะเขี่ยศพทิ้งแม่น้ำคงคา ปรากฏว่ามี สุนัข วัว และ อีแร้งเพ่นพ่านอยู่ใกล้ๆพากันแทะเนื้อแทะกระดูก

หากเป็นเศรษฐีมีเงินซื้อฟืนเผาได้จนศพหมดมอดไหม้หมด คนรวยจะนิยมใช้ไม้ราคาแพงเป็นฟืนในการเผาศพ เช่นไม่จันทร์เป็นต้น หากเป็นคนจนมีเงินซื้อฟืน เผาศพเพียงเล็กน้อย คนจนจะซื้อไม้ราคาถูกเช่น ไม้สะเดา ไม้มะม่วง เป็นต้น ศพยังไม่ทันมอดไหม้ก็จะเขี่ยศพทิ้งแม่น้ำคงคา ปรากฏว่า มี สุนัข วัว และอีแร้งเพ่นพ่านอยู่ใกล้ๆ พากันแทะเนื้อ แทะกระดูก

บางคนรู้ตัวว่าใกล้ตาย ก็จะให้ลูกหลานพามารอที่นี่(พาราณสี)เลย เพื่อจะได้ตายที่พาราณสี เพื่อว่าจะได้ไปสู่ภพชาติที่ดีกว่าและบาปจะได้รับการชำระเสียแต่ชาตินี้ บางคนอาจจะสั่งเสียลูกหลานไว้ ให้มาเผาหรือลอยน้ำที่นี่

ฟืนที่ใช้ขายในการเผาศพ

การจัดการพิธีศพที่เรียบง่ายของชาวฮินดู ด้วยฟืนที่หาซื้อได้ง่ายในเมืองนี้

ฟืนที่ใช้ขายในการเผาศพ

บริเวณท่าเมืองพาราณสีแห่งนี้ มีการเผ่าศพทุกวันๆ ละเป็นสิบๆ ศพ โดยมีคำกล่าวที่เล่าขานกันมาว่า “ ควันไฟจากการเผาศพของที่นี่ไม่เคยมอดดับมาหลายพันปี ”

บริเวณท่าเมืองพาราณสีแห่งนี้ มีการเผ่าศพทุกวันๆ ละเป็นสิบๆ ศพ โดยมีคำกล่าวที่เล่าขานกันมาว่า “ควันไฟจากการเผาศพของที่นี่ไม่เคยมอดดับมาหลายพันปี”

บริเวณท่าเมืองพาราณสีแห่งนี้ มีการเผ่าศพทุกวันๆ ละเป็นสิบๆ ศพ โดยมีคำกล่าวที่เล่าขานกันมาว่า “ควันไฟจากการเผาศพของที่นี่ไม่เคยมอดดับมาหลายพันปี”