การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชุมชน ชูเกียรติ มุทธากาญจน์ อธิการวิทยาลัยการปกครอง

1. แนวคิดพื้นฐานเกี่ยวกับความขัดแย้ง * ความขัดแย้งเป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติ เป็นภาวะปกติที่เกิดขึ้นได้ในสังคม * ความขัดแย้งเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ควรแปลงสภาพ ให้เป็นประโยชน์และใช้เหตุผลในการแก้ไขความขัดแย้ง

เหตุการณ์ที่บุคคลหรือกลุ่มมีความเห็นไม่สอดคล้องกัน 2. ความหมาย เหตุการณ์ที่บุคคลหรือกลุ่มมีความเห็นไม่สอดคล้องกัน ความขัดแย้งมีทั้งเชิงทำลาย และเปลี่ยนแปลงสร้างสรรค์

3.1 ความขัดแย้งภายในองค์การ (1) โครงสร้าง (2) บุคลากร 3. ทฤษฎีความขัดแย้ง สังคมไม่มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอยู่บนพื้นฐาน 3.1 ความขัดแย้งภายในองค์การ (1) โครงสร้าง (2) บุคลากร 3.2 ความขัดแย้งภายนอกองค์กรมีสาเหตุ (1) เศรษฐกิจ (2) สังคม วัฒนธรรม (3) การเมือง

3. ทฤษฎีความขัดแย้ง (ต่อ) 3.3 ระเบียบกฎหมาย (1) รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 - ม.63 “บุคคลมีเสรีภาพชุมนุมโดยสงบปราศจากอาวุธ” - ม.69 “บุคคลมีสิทธิต่อต้านโดยสันติวิธี” (2) แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติตั้งแต่ฉบับที่ 8-10 “กระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชน”

3. ทฤษฎีความขัดแย้ง (ต่อ) (3) คำสั่งนายกรัฐมนตรี ที่ 187/2546 ลงวันที่ 1 ก.ย. 46 “นโยบายการจัดการความขัดแย้งโดยสันติวิธี” (4) สำนักงานสภาความมั่นคงแห่งชาติ “ส่งเสริมบรรยากาศการแก้ไขปัญหาด้วยสันติวิธี”

4. ชนิดความขัดแย้ง 4.1 ความขัดแย้งด้านข้อมูล มีสาเหตุ (1) ขาดข้อมูล 4. ชนิดความขัดแย้ง 4.1 ความขัดแย้งด้านข้อมูล มีสาเหตุ (1) ขาดข้อมูล (2) ข้อมูลผิดพลาด (3) มุมมองที่ต่างกัน (4) การแปลงผลข้อมูลที่ต่างกัน (5) ความแตกต่างของการเก็บและศึกษาข้อมูล

4. ชนิดความขัดแย้ง (ต่อ) 4. ชนิดความขัดแย้ง (ต่อ) 4.2 ความขัดแย้งด้านความสัมพันธ์ มีสาเหตุ (1) อารมณ์ที่รุนแรง (2) การรับรู้คลาดเคลื่อน (3) ทัศนคติตามตัว (4) การสื่อสารไม่ดี (5) การสื่อสารผิดพลาด (6) ความประพฤติเชิงลบ 4.3 ความขัดแย้งด้านค่านิยม มีสาเหตุ (1) ความเชื่อที่ไม่ลงรอยกัน (2) ระบบค่านิยมที่ต่างกัน

4. ชนิดความขัดแย้ง (ต่อ) 4. ชนิดความขัดแย้ง (ต่อ) 4.4 ความขัดแย้งเชิงโครงสร้าง มีสาเหตุ (1) ทรัพยากรที่หายาก (2) เวลา (3) ปัจจัยทางภูมิศาสตร์ (4) อำนาจ / หน้าที่ (5) การตัดสินใจ 4.5 ผลประโยชน์ มีสาเหตุ (1) เนื้อหา (ทรัพยากรต่าง ๆ) (2) วิธีการ (มารยาททางสังคม) (3) จิตใจ (ความเชื่อ ความยุติธรรม)

5. สาเหตุแห่งความขัดแย้ง 5.1 ความสลับซับซ้อนของการพัฒนา 5.2 การจัดรูปแบบโครงสร้าง 5.3 ข้อมูลข่าวสารที่มากมายรวดเร็ว 5.4 กระบวนทัศน์ทางการเมือง 5.5 การบริการหลังการขายสินค้า 5.6 กฎหมาย

วิเคราะห์ปัญหาการขัดแย้ง 6. กรอบการ วิเคราะห์ปัญหาการขัดแย้ง 6.1 ประเด็นของปัญหา - รายละเอียดความขัดแย้ง - ประเภทการขัดแย้ง - ระดับการขัดแย้ง - ความเร่งด่วนปัญหา 6.2 ผู้มีส่วนได้เสียที่เกี่ยวข้อง 6.3 กรอบบริบทความขัดแย้ง 6.4 กรอบนโยบาย

7. เทคนิคในการ แก้ไขความขัดแย้ง 7.1 การเผชิญหน้าและแก้ไขปัญหา 7.2 การเจรจาต่อรอง 7.3 การประนีประนอม 7.4 การเผื่อช่องว่างสำหรับเจรจาต่อรอง 7.5 เริ่มด้วยคำพูดนิ่มนวล 7.6 มุ่งไปที่ความต้องการความสนใจมากกว่ามุ่งที่ประเด็น 7.7 สร้างการยอมรับแบบค่อยเป็นค่อยไป

แก้ไขความขัดแย้ง (ต่อ) 7. เทคนิคในการ แก้ไขความขัดแย้ง (ต่อ) 7.8 ใช้วันกำหนดในการเจรจาต่อรอง 7.9 การยื่นข้อเสนอสุดท้าย 7.10 พยายามรักษาเกียรติของฝ่ายอื่น 7.11 การลดหย่อนการต่อต้าน 7.12 การแลกเปลี่ยนบทบาท 7.13 การอนุญาตให้ฝ่ายตรงข้ามผ่อนคลายความตึงเครียด 7.14 การร้องเรียนไประดับที่เหนือกว่า

8.3 ขาดแรงจูงใจของคู่เจรจา 8.4 ขาดข้อมูล 8.5 การสื่อสารไม่ดี 8. ปัจจัยที่ทำให้การ เจรจาล้มเหลว 8.1 จุดยืนที่สุดโต่ง 8.2 ขาดทรัพยากร 8.3 ขาดแรงจูงใจของคู่เจรจา 8.4 ขาดข้อมูล 8.5 การสื่อสารไม่ดี 8.6 ไม่ตระหนักถึงทางออกที่เป็นไปได้ 8.7 ขาดความรู้

9.3 ขาดความรู้ทักษะในสันติวิธี 9.4 ขาดการประชาสัมพันธ์ 9. ประเด็นที่แก้ไข ปัญหาพึงสังวร 9.1 ความเป็นกลาง 9.2 ขาดองค์กรติดตาม 9.3 ขาดความรู้ทักษะในสันติวิธี 9.4 ขาดการประชาสัมพันธ์ 9.5 กฎหมายที่ไม่ยุติธรรม

10. หลักการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง ตามบทบาทฝ่ายปกครอง มีแนวทางดังนี้ “บำบัดทุกข์บำรุงสุข” สันติวิธี (1) เจรจาไกล่เกลี่ย (2) องค์กรเจรจาตั้งแต่ระดับจังหวัด อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน ขั้นตอนการเจรจาไกล่เกลี่ย 5 ขั้นตอน (1) ดำเนินการโดยผู้นำ (2) ดำเนินการโดยพหุภาคี (ภาครัฐ - ผู้เรียกร้อง - ผู้ชำนาญการ) (3) ดำเนินการโดยคนกลาง (4) ดำเนินการโดยกรรมการกลาง (5) ดำเนินการโดยกระบวนการทางกฎหมาย

จบการนำเสนอ