นิทานสุภาษิตเรื่องหมุนไปตามลมปาก นิททานเรื่องนี้รวมอยู่ในหนังสือประชุมนิทานสุภาษิต 5 เรื่อง ซึ่งสุชีโว ภิกขุ เรียบเรียง ขึ้นจากเค้าเรื่องในหนังสือ ภาษาสันสกฤตาของ เค.เอล.วี sastri ประชุมนิทานสุภาษิตนี้พิมพ์ในงานพระราชทานเพลิงพระศพเหม่อมเจ้าธัญลักษณ์ เกษมสันต์ เพมื่อ พ.ศ. 2519 ความมุ่งหมาย เพื่อชี้แจงให้เห็นโทษของความเชื่ออย่างงมงาย หมุนไปตามลมปากของผู้อื่นโดยไม่พิจารณาเหตุผลด้วยปัญญาตนเองเสียก่อนนั่นเอง ทำนองแต่ง แต่งด้วยร้อยแก้วในลักษณะนิทาน
ความเป็นมา พุทธศาสนาสอนเรื่อง ศรัทธาหรือความเชื่อควบคู่กับปัญญาเสมอ เพื่อป้องกันมิให้เชื่ออย่างงามงายไร้เหตุผล ทุกคนต้องมีธรรมะที่เรียยกว่า โยนิโสมนสิการ คือ การไตร่ตรองโดยแยบคายเสียก่อนควรก้าวไปถึงขั้นธัมานุธัมมปฏิปัตติ คือ ประพฤติธรรม สมควรแก่ธรรมที่ได้โดยไตร่ตรองโดยรอบคอบแล้ว ความเชื่อที่ใช้ปัญญาควบคุม จะมีกำลังยิ่งใหญ่ไม่หวั่นไหวไปตามคำพูดของผู้อื่นโดยง่าย
เรื่องย่อ นานมาแล้วมีพราหมณ์ผู้หนึ่งไปซื้อแพะตัวหนึ่ง แบกขึ้นบ่าเพื่อนำมาบูชายัญที่บ้าน ระหว่างทาง นักเลง 3 คน ซึ่งกำลังอดยากอยู่นั้นแลเห็นพราหมณ์กับแพะ ก็ปรึกษากันถึงอุบายที่จะได้แพะนั้นมากิน แล้วแยกย้ายกันประจำ ณ ที่ต่างๆ กันตามอุบายนั้น นักเเลงคนหนึ่งแสร้งเดินสวนทางมาแล้วกล่าวแก่พรามหมณ์ว่า แบกสุนัขสกปรกนั้นไปทำไม นักเลงคนที่ 2 และคนที่ 3 ได้ดักรออยู่จุดข้างหน้า ก็แสร้งทำและกล่าวเช่นเดียวกัน ในตอนแรกพรามหมณ์มิได้สนใจคำพูด ต่อเมื่อได้ฟังบุคคลถึง 3 คน ยืนยันว่าแพะที่ตนแบกคือสุนัขก็เลยเชื่อตามนั้น ก็ทิ้งแพะนั่นเสีย นักเลงทั้ง 3 จึงได้แพะไปกินสมควรความมุ่งหมาย