กบกับหนู จัดทำโดย ด.ช.สิทธิชัย แร่มี ป.5 เลขที่.1 ส่ง ด.ช.เมทะนี สามงามชัง ป.5 เลขที่.2 ด.ช.สิทธิชัย แร่มี ป.5 เลขที่.1 ส่ง คุณครูขวัญฤทัย พลูสวัสดิ์ โรงเรียนวัดแหลมมะเกลือ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษานครปฐม เขต.1
ณ บึงกว้างใหญ่น้าใสไหลมามีหอยปูปลาเข้ามาอาศัยดอกบัวกลางบึงสวยซึ้งฤทัยน้ำเย็นสดใสชื่นใจนักหนา ที่บึงแห่งนี้มากมีปูปลาสัตว์น้ำนานาเริงร่าลอยวนเมื่อคราวฝนตกเป็นโชคเหลือล้นสัตว์ว่ายวนปะปนกันไป
บึงอยู่กลางไพรสดใสสุขศรีมีเก้งกวางหมีอ้วนพีหมูป่าทุกสัตว์อาศัยน้ำในบึงมาตั้งแต่รุ่นตาปู่ย่ายายมัน . ในบึงมีผักสวยนักถอดใบเรียงรายกันไปอยู่ในริมบึงออกดอกชูช่อบานรอฝูงผึ้งเสียงบินหึ่งหึ่งสวยซึ้งฤดี
จะขอกล่าวถึงบึงแห่งนี้มีเพื่อนสองศรีใจดีรักกันตัวหนึ่งคือหนูโฉมตรูสุขสันต์อีกหนึ่งแจ่มจันทร์เธอนั้นคือกบ พีธรรมชาติป่าไทยหลากไม้หลายพันธุ์มองเห็นเถาวัลย์เลื้อยพันสวยงามเราควรรักษาบึงป่าไม้ทรามอย่าให้ไฟลามเขตคามพง
กบอยู่ในน้ำริมธารทุกวันได้ร้องเรียกกันกับหนูเรื่อยมาเป็นเพื่อนแสนชิดสนิทหนักหนาสุขทุกเวลาเมื่อมาประสบ หนูอยู่อาศัยเมื่อในยามพลบใต้ต้นตะขบได้ซบหลบกายหนูร้อนจี๊ดจี๊ดเมื่อคิดถึงสหายกบรีบผันผายได้มาพบกัน
กบหนูเพื่อนกันสุขสันต์ครันครบทั้งสองเคารพต่างคบกันมามีกฎข้อใหญ่ไว้ด้วยสองยาเคารพกติกาเป็นมาช้านานกฎมีอยู่ว่าอย่ามาระรานจะต้องประสานชื่นบานสามัคคีเมื่อออกหากินทุกถิ่นทุกที่ชวนกันทันทีเร็วรี่สองเรา
ริมบึงแห่งนี้สองค่อยเฝ้าทั้งไม่เหงาอยู่เหย้าเฝ้าบึงต่างหยอกล้อกันสุขสันต์ตราตรึงด้วยรักสุดซึ่งคอยพึ่งพากัน หางหูยาวยาวกบเข้าฉุดดึงลากลากปล่อยผึงหนูจึงล้มหงายกบรีบวิ่งรับจับตัวไว้ได้ทั้งคู่หวีดว้ายชื่นใจกายยิ่ง
เมื่อกบป่วยไข้หนูเร่งรีบพลันหาอาหารนั้นแบ่งปันเพื่อนเรากบขอขอบใจฉันไม่หงอยเหงามีเพื่อนอย่างเจ้าสุขเท่าวิมาน สองตัววิ่งไล่มิได้ประวิงเหนื่อยนักพักพิงแอบอิงโคนไม้หากผิดพลาดพลั้งควรหวังอภัยต่างมีน้ำใจอภัยให้กัน
อยู่มาวันหนึ่งใบบึงสำราญมีงูใจพาลเลื้อยผ่านเข้ามาเจ้ากบเจ้าหนูแสนทุกข์อุรากบกลัวงูหนักหนามันมารีบหลบ ซ่อนใต้ใบบัวเพราะกลัวงูพบทั้งหนูและกบรีบหลบแอบกายเมื่อเลื้อยใกล้หัวใจแทบวายแต่ไม่เป็นมันไม่เห็นเรา
พองูผ่านไปสดใสทั่วเหย้าบัวบานโบยบินปูปลาสดใสแสนสุขสมจินต์เป็นทั่วสินธุ์เมื่อสิ้นคนพาล กบคุยฟุ้งว่างูมาระรานแถวนี้ไม่นานจำผ่านหนีไปเพราะงูกลัวกบเมื่อพบฉันใหญ่จึงรีบหนีไกลอยู่ได้โดนดี
หนูแสนรำคาญกบพาลเหลือที่ใช่เจ้ามีดีหนูซีกล้าหาญในกายแสนนิดมีพิษมานานเพื่อนพ้องกล่าวขานทั่วบ้านยกยอ เจ้ากบและหนูต่างไม่รั้งรอใครใหญ่กันหนอแก้ข้อสงสัยตกลงตีกันหลายวันผ่านไปหารู้ใครใหญ่ไร้คนตัดสิน
อันกบและหนูทั้งคู่ห่อเหยี่ยวเป็นอาหารเหยี่ยวทีเดียวสนองตัวไม่รักษากฎใจคดพันพัวชีวีหมองมัวสิ้นตัวเพราะตน มีเหยี่ยวตัวใหญ่ผ่านใกล้ได้ยินคงต้องตัดสินให้สิ้นกังขาเหยี่ยวใหญ่บินโฉบเกี่ยวกบหนูมาสัตว์ทั้งสองพาเป็นอาหารเหยี่ยว
จบแล้วครับ