ปลา กับ นกกระยาง

ครั้งหนึ่งมีปลาโง่ตัวหนึ่งว่ายอยู่ในแม่น้ำโขง มันมองขึ้นไปเบื้องบน ท้องฟ้าอันแจ่มใส เห็นนกหลายตัวบินฉวัดเฉวียนไปมาในสายลม สูงละลิ่วอย่างสุขสบาย มันก็รู้สึกอิจฉาและรำพึงในใจว่า “เออ! เรานี้ช่างต่ำต้อยเสียจริงๆ ดูนกพวกนั้นซิ มีอิสระจะบินไปที่ไหนก็ได้บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ เป็นที่บินเล่นอย่างเพลิดเพลิน เรือกสวน ไร่นา เป็นที่หาอาหารอันอุดม ต้นไม้น้อยใหญ่ตามป่าเขาเป็นที่ทำรังอย่างแสนสุข มีอิสระทุกอย่าง ทำอะไรก็ได้ตามใจ ส่วนเราต้องมาถูกกักกันอยู่แต่ในน้ำ ต้องว่ายขึ้นล่องตามลำน้ำอันคับแคบน่าอึดอัดใจ”

วันหนึ่งอากาศร้อนจัด ปลาโง่ตัวนั้นกำลังแหวกว่ายอยู่ริมตลิ่ง เห็นนกกระยางขาวตัวหนึ่งท่าทางสง่างามจับตาในแสงแดดอันอบอุ่น คราวนี้ ปลาโง่ทนต่อไปไม่ไหว โอ๊ย! ข้าทนคุกมืดในน้ำนี่ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ! ดูนกนั่นซิ มันจะไปไหนก็ได้ตามใจ ดูอะไรก็ได้ ฟังอะไรก็ได้ กินอะไรก็ได้ อิสระทุกอย่าง ! นั่นแหละชีวิต ! ข้าต้องอิสระเช่นนั้นบ้าง ข้าจะต้องพ้นจากการเป็นทาสอยู่ในน้ำนี้เสียที”

ว่าแล้วมันก็กระโดดสุดกำลังออกจากน้ำขึ้นไปอยู่บนฝั่ง อา ว่าแล้วมันก็กระโดดสุดกำลังออกจากน้ำขึ้นไปอยู่บนฝั่ง อา ! นี่สิ คือความสุขมันร้องอย่างภาคภูมิ นี่คือชีวิต นี่คืออิสรภาพมัน อ้าปากสูดอากาศบริสุทธิ์ แผ่เกล็ดของมันออกผึ่งแดดอันอบอุ่น ตาเพ่งชมต้นไม้อันร่มเย็นกระดิกหางโลดเต้นด้วยความเบิกบานใจ มันมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีเลยในชีวิต แต่ความสุขนั้นสั้นนักหนา เพียงครูเดียว ปลาโง่ก็เริ่มทำปากพะงาบ ๆ ดิ้นพราด ๆ ด้วยความปวดร้าวแทบใจจะขาดแล้วอีกพักหนึ่งมันก็นอนตายแข็งทื่ออยู่ ณ ที่นั่นเอง ปลาโง่นั้นต้องสิ้นชีวิต เพราะไม่ยอมเชื่อว่าพระเป็นเจ้าสร้างตนมา พร้อมด้วยกฎของธรรมชาติของตน ..ปลาเอ๋ย เจ้าจงมีความสุขอยู่แต่ในน้ำเท่านั้น จงอย่าออกจากน้ำเป็นอันขาด มิฉะนั้นเจ้าต้องตาย..”

คือ ศีลธรรม ระเบียบอันดี ที่พระเป็นเจ้าทรงตั้งไว้ประจำใจมนุษย์เรา ๑. ปลาคิดผิดอย่างไร ? ๒. นกยางคิดผิดอย่างไร ? ๓. เรื่องปลากับนกยางเป็นบทสอนแก่เราอย่างไร ?

ศีลธรรมคืออะไร ? ศีลธรรมคือระเบียบบัญญัติ ซึ่งพระเป็นเจ้าทรงตั้งไว้ประจำใจมนุษย์ ให้มนุษย์ปฏิบัติเพื่อคุณความดีของมนุษย์ทั้งส่วนตัวและส่วนรวม ศีลธรรมข้อแรกอันเป็นรากฐานมีว่าอย่างไร ? ศีลธรรมข้อแรกอันเป็นรากฐาน คือ จงทำดีหนีชั่ว ” ศีลธรรมข้ออื่น ซึ่งมนุษย์เรารู้ได้โดยง่ายถัดจากข้อแรก คืออะไร ? ศีลธรรมข้ออื่น ซึ่งมนุษย์เรารู้ได้โดยง่ายถัดจากข้อแรก คือ จงนับถือบิดามารดา อย่าฆ่าคน อย่าขโมย อย่าโกหก เหล่านี้เป็นต้น

พระเป็นเจ้าทรงตั้งศีลธรรมด้วยอำนาจอันใด พระเป็นเจ้าทรงตั้งศีลธรรม ด้วยอำนาจสูงสุดในฐานะที่พระองค์ทรงเป็นผู้สร้าง บำรุงรักษา และปกครองสรรพสิ่ง เหมือนกษัตริย์ออกกฎหมายสำหรับประเทศ ฉะนั้น บิดามารดา ครู อาจารย์ จะสั่งสอนผิดศีลธรรมได้หรือไม่ ? บิดามารดา ครู อาจารย์ จะสั่งสอนผิดศีลธรรมไม่ได้ ด้วย เพราะไม่มีอำนาจที่จะทำเช่นนั้น ถ้ามีผู้สอนสิ่งที่ผิดศีลธรรม เราต้องทำอย่างไร ? ถ้ามีผู้สอนสิ่งที่ผิดศีลธรรม เราต้องไม่เชื่อฟังเขา แต่ต้องถือศีลธรรม ซึ่งเป็นระเบียบบัญญัติ ที่พระเป็นเจ้าผู้มีอำนาจสูงสุดได้ทรงกำหนดไว้

The end