นิทาน เรื่อง สองพี่น้องผจญภัย นิทาน เรื่อง สองพี่น้องผจญภัย

มีหญิงม่ายคนหนึ่ง ซึ่งสามี ได้เสียชีวิตไปตอนภรรยาคลอด ลูกแฝดได้ไม่นาน เธอมีลูกชาย 2 คน เป็นพี่น้องฝาแฝด อยู่ใน วัยที่กำลังซุกซน วัยอยากรู้อยาก เห็น ชื่อ น้องบู้ กับ น้องบี้ ด้วยวัยที่ซุกซน ทั้งสองได้แอบหนีแม่ไปหา คุณลุงซึ่งอยู่ห่างไปอีกจังหวัดหนึ่งโดยเดินทางโดยรถไฟ

ระหว่างเดินทางอยู่บนรถไฟก็ได้มองเห็น สวนไร่นา เห็นชาวนาจูงควาย ทำนาปลูกข้าวกิน มองเห็นเด็ก ๆ กำลังเล่นอยู่ริมคลอง อย่างสนุกสนาน ....สบายใจ

ระหว่างเดินทางมองเห็นป่าทึบ พอถึงสถานี ก็เลยลงไปเดินเล่น ผจญภัยในป่า ไปอย่างเพลิดเพลิน ก็เลยได้เจอเข้ากับลิงตัวใหญ่กำลังโหนต้นไม้

ด้วยความตกใจที่เห็นลิงตัวใหญ่ น้อง บู้ก็เลยบอกกับน้องบี้ว่า "เรารีบหนีกันเถิด ตัวมันใหญ่มาก เดี๋ยว มันจะมาทำร้ายเอา" วิ่งๆไปก็เจอกับกระต่ายตัวน้อยน่ารัก

เดินเล่นกันมาได้สักระยะ ก็เหนื่อยนั่งพัก ฟังเสียงนก ร้องใต้ต้นไม้ใหญ่ ก็เผลอ หลับไปทั้งคู่ ตื่นขึ้นมาเจอกับ กวางตัวน้อย ด้วยความเพลิดเพลิน ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองอยู่ ณ ตำแหน่งไหนของป่า

ขณะที่ทั้งสอง กำลังเดินเพลินๆ อยู่นั้นก็ต้อง ตกใจสุดขีด เพราะได้ เจอกับเจ้าตัวยาว มันคืองู ตัวใหญ่ "เราควรจะไปห่างๆมันจะดีกว่านะ อันตราย" ครั้นเดินมาเจอบึงเห็นน้ำใสๆ น้องบู้บี้กะว่าจะล้างหน้าให้ชื่นใจ ก็ต้องตกใจอีกเมื่อเจอกับ จระเข้ตัวโตนอน อาบแดดอยู่

น้องบู้กับน้องบี้ก็ถอนหายใจ โล่งอก และบ่นว่า "เฮ้อ น้องบู้กับน้องบี้ก็ถอนหายใจ โล่งอก และบ่นว่า "เฮ้อ..โชคดี ที่มันไม่กินเรา" เดินไปอีกก็เจอกับม้าป่าจอมฉุน เมื่อเห็นน้องบู้ บี้ มันทำท่าจะดีด ถอยดีกว่า

ทั้งสองคนวิ่งหนีไป ต่างก็หกล้มไปคนละทิศละทางลุกขึ้นได้ก็วิ่งหนีขึ้นต้นไม้ ปีนลงมาไม่ทันหายเหนื่อยก็เจอกับช้างป่าตัวโตอีก กำลังอาละวาดหักต้นไม้ เสียงดังโผงผาง

สองพี่น้องวิ่งหลบเข้าไปในโพรงไม้ กะว่าจะพักให้หายเหนื่อยซะก่อน แล้วจึงค่อยออกจากป่า ขืนอยู่ไม่รู้ว่า จะโชคดีเหมือนที่ผ่านมาหรือเปล่า มีแต่อันตราย จึงหลับไปอีกรอบ ทั้งสองต้องสะดุ้งสุดตัว อีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงปืน คงเป็นพรานล่าสัตว์แน่ดัง ใกล้ๆ ท่าจะไม่ดีซะแล้ว

พี่น้องทั้งสองเลยต้องออกวิ่งด้วยความกลัว เจอกับเสือลายพาดกลอนตัวเบ้อเริ่ม เข้าจังๆแทบช็อค.. คราวนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องออกวิ่ง อย่างไม่คิดชีวิต และเริ่มนึกถึงแม่

สองพี่น้องยังไม่ถึงที่ตาย โชคดีที่เจอกับนายพราน เห็นทั้งสอง กำลังวิ่งหนีล้มลุกคลุกคลาน และเห็นว่ามีเสือ วิ่งไล่ตามมา คิดได้ดังนั้นนายพรานจึงยิงปืนขู่ขึ้นฟ้า เสียงดังของปืน ทำให้เสือตกใจกลัววิ่งหนีไป

นายพรานมีน้ำใจก็เลยส่งเด็กๆ ออกจากป่า เมื่อออกมาที่สถานีรถไฟได้แล้ว ทั้งสองคิดกลับบ้านทันที โดยไม่ไปหาลุง เมื่อเจอแม่ ทั้งสองก็โผกอดแล้วก็บอกเล่าทุกอย่าง ให้แม่ฟัง พร้อมกับขอโทษที่ไปโดยไม่ได้บอกกล่าว และสัญญาว่า ต่อไปนี้จะไม่ไปไหนให้ไกลจากสายตาแม่แล้ว และจะไม่ซุกซนออกนอกลู่นอกทางอีกต่อไป ลูกขอสัญญา