กระต่ายกับเต่าโต้เถียงกันว่าใครฉลาดกว่าใคร กระต่ายบอกว่าตนฉลาด กว่าเพราะตนวิ่งเร็วกว่า เต่าผู้แสนจะเชื่องช้า ซ้ำต้องแบกบ้านไว้บนหลัง ตลอดเวลาจะฉลาดกว่ากระต่ายได้อย่างไร
แต่เต่าไม่เห็นด้วยจึงท้าประลอง ความแร็วกับกระต่าย “เราจะเริ่มต้นกันที่นี่ ข้ามเนินเขา ข้ามรั่วไม้ ผ่านทุ่ง แครอทและสิ้นสุดที่บริเวณ ซากเกวียนเก่า” กระต่ายประหลาดใจมาก แต่ก็รับคำท้าทันที “ฉันต้องชนะแน่นอน เรามาลองแข่งกันก็ได้”
ข่าวการประลองความเร็วแพร่สะพัด ไปอย่างรวดเร็ว ประดาสัตว์นกและ สัตว์ป่าทุกตัว ต่างมาชุมนุมกัน เพื่อเฝ้าดูการแข่งขัน
“เต่าแทบจะไม่มีโอกาสชนะเลย” สุนัขจิ้งจอกพูด “ฉันว่าเรารอดูดีกว่า” นกฮูกบอก
พ่อไก่เสนอตัวเป็นกรรมการ ณ จุดเริ่มต้น มีผู้ชมมากมายเฝ้าดูอยู่ตลอดทาง เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว พ่อไก่จึงยืดตัวขึ้นเพื่อให้สัญญาณ
“เอ้ก อี๊ เอ้ก เอ้ก!” กระต่ายกระโดดผลุงออกไปในพริบตา ขณะเต่าค่อยๆ เยื้องย่างอย่างเชื่องช้า
ไม่กี่นาทีต่อมา กระต่ายวิ่งข้ามเนินเขา ไปจนถึงรั้วไม้ แล้วมองลงไปเบื้องล่าง ไม่ปรากฏแก่สายตา กระต่ายจึงหยุดพัก พลางและเล็มใบไม้ อย่างเอร็ดอร่อย
เต่ายังคงมุ่งหน้าเดินต่อโดยไม่ย่อท้อ จนกระทั่งถึงเนินเขาสำหรับเต่าแล้ว การปีนเขาถือว่าเป็นเรื่องหนักหนาสาหัสทีเดียว แต่เต่าก็มีนกน้อยนับสิบ บินส่งเสียงเป็นกำลังใจให้ตลอดทาง
ฝ่ายกระต่ายนั้นเล่า เมื่อกินใบไม้จนพอใจแล้ว จึงรีบเผ่นโผนเต็มฝีเท้า ตรงไปยังทุ่งแครอททันที กระต่ายชื่นชอบรสชาติของแครอทมาก เมื่อถึงที่นั่นตึงไม่อาจยับยั้งใจให้ผ่านไปได้ง่ายๆ
กระต่ายแวะกินแครอทอย่างเพลิดเพลิน จนกระทั่งอิ่มท้อง และรู้สึกง่วง จึงเอนตัวลงนอนหวังจะนอนสักงีบ
ขณะเดียวกัน เต่าเพิ่งจะคลานต้วมเตี้ยมมาถึงรั้วไม้ เต่ารู้สึกเหน็ดเหนื่อยจนแทบหมดแรง แต่ยังคงอดทนคืบคลานไปช้าๆ
กระทั่งในที่สุด เต่าจึงคลานมาถึง ทุ่งแครอท และผ่านหน้ากระต่าย ซึ่งกำลังหลับไป โดยกระต่ายไม่ทันรู้ตัว
ทันใดนั้นเอง เมื่อกระต่ายตกใจตื่น และมองไปที่ซากเกวียนเก่า มันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เต่าเกือบถึงเส้นชัยแล้ว!
กระต่ายรีบกระโจนออกจากทุ่งแครอทและวิ่งจนสุดกำลัง แต่ไม่มีประโยชน์อันใด เต่าเข้าเส้นชัยไปก่อนแล้ว!
สัตว์ต่างๆ พากันรุมล้อมแสดงความยินดี ขณะที่เต่าเล่าให้ฟังว่า เขาใช้ความเชื่องช้าแต่มั่นคง เอาชนะการะต่ายผู้ปราดเปรียว แต่ประมาทมาได้อย่างไร