การพัฒนาจิต
1.ติดตามสังเกต เจ้าวัวป่า สะบัดเขา เต้นเร่าโลด เจ้าวัวป่า สะบัดเขา เต้นเร่าโลด ก้าวกระโดด ข้ามโขดเขา อย่างบ้าคลั่ง ใต้เมฆครื้ม คลุมทาง หว่างเขาบัง ย่ำหญ้าพัง เพียงไร ใครจะรู้
ใช้เชือกฟาง ร้อยหว่างรู จมูกเข้า 2.เริ่มการฝึก ใช้เชือกฟาง ร้อยหว่างรู จมูกเข้า วัวดิ้นเร่า หนุ่มเฝ้าเวียน เฆี่ยนขวับอยู่ ถึงดื้อด้าน ต้านฝืน ขืนมือครู ก็เฆี่ยนสู้ ซ้ำดึง ตรึงมือตี
3. รับการฝึก พอคุ้นเข้า เจ้าวัวเริ่ม จะรู้เรื่อง พอคุ้นเข้า เจ้าวัวเริ่ม จะรู้เรื่อง ให้จูงเขื่อง เยื้องย่าง หว่างวิถี เชือกในมือ ถือกระชับ กระขั้นดี เหมือนไม่มี คืนวัน อันเหนื่อยใจ
4.เปลี่ยนนิสัย ฝึกนานพอ ก็มีผล ดลใจสัตว์ ค่อยขจัด จิตร้าย กลายอ่อนไหว ฝึกนานพอ ก็มีผล ดลใจสัตว์ ค่อยขจัด จิตร้าย กลายอ่อนไหว ปราบวัวป่า อย่าประมาท ก่อนมั่นใจ ผูกเชือกไว้ กับต้นไม้ คอยยลตาม
5.ฝึกราบคาบ ใต้พฤกษ์พุ่ม ลุ่มธาร ที่เชิงเขา ใต้พฤกษ์พุ่ม ลุ่มธาร ที่เชิงเขา ปล่อยวัวเจ้า เที่ยวได้ ไม่ต้องล่าม ครั้นเย็นย่ำ จะคืนเหย้า เข้าเขตคาม มีวัวตาม ต้อยติด สนิทใจ
6.หมดปัญหา วัวหมอบนอน ในลานทุ่ง ไม่ยุ่งจิต ไม่มีกิจ การฝึก ฝืนนิสัย วัวหมอบนอน ในลานทุ่ง ไม่ยุ่งจิต ไม่มีกิจ การฝึก ฝืนนิสัย หนุ่มก็พัก ผ่อนกาย สบายใจ เป่าขลุ่ยไพ เราะล้ำ ฉ่ำซึ้งจริง
7.วางมือหมด พลิ้วสายธาร ผ่านทิว หลิวแดดร่ม พลิ้วสายธาร ผ่านทิว หลิวแดดร่ม แสงฟ้าพรม ผืนหญ้า หนาหนั่นยิ่ง วัวดื่มน้ำ เล็มหญ้า ผาสุกจริง หนุ่มหลับพึ่ง อิงหิน สิ้นกังวล
8. หมดลักษณะสมมุติ เมฆขาวคลุม ร่างวัว เปลี่ยนตัวขาว เมฆขาวคลุม ร่างวัว เปลี่ยนตัวขาว หนุ่มถึงคราว โปร่งใจ ไร้มัวหม่น จันทร์ส่องเมฆ เสกสีขาว พราวสกล ต่างเปลี่ยนตน ตามกฎ บทจร
9.ผู้เด่นอยู่โดดเดี่ยว วัวดับหาย นายหนุ่มน้อย พลอยว่างจิต ลอยทั่วทิศ เทียนเมฆ เหนือสิงขร แฝงจันทร์ผ่อง ร้องเพลงร่า เริงอัมพร เพียงสังวร กำแพงกั้น คั่นเขตคาม
10.ดับทั้งคู่ คนและสัตว์ สูญลับ ดับสิ้นแล้ว คนและสัตว์ สูญลับ ดับสิ้นแล้ว จันทร์แฝงแวว ว่างเปล่า ไร้เงาอร่าม ใครใคร่รู้ เรื่องซึ้ง พึงเพ่งความ ลิลลี่ตาม เถื่อนถวิล กลิ่นสีเทอญ