นางสาวเบญญาสิริ แก้วเบี่ยง กรอบที่ 1 นิทานอีสป เรื่อง มดกับนกพิราบ จัดทำโดย นางสาวเบญญาสิริ แก้วเบี่ยง โรงเรียนบ้านวังหิน
กรอบที่ 2
กรอบที่ 3 ในฤดูร้อนของวันหนึ่ง ได้มีมดตัวหนึ่งกำลังเดินไต่อยู่ที่ริมธาร เพื่อจะดื่มน้ำ แต่มันเกิดเดินพลาด และพลัดตกลงไปอยู่ในลำธารน้ำนั้น " โอ๊ะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย " มันได้แต่ร้องและตะเกียกตะกาย อยู่อย่างนั้นด้วยไม่สามารถที่จะขึ้นมาจากน้ำได้ แล้วพอดีตอนนั้นเผอิญได้มีนกพิราบใจดีตัวหนึ่ง ได้บินผ่านมาแถว ๆบริเวณนั้นเข้าพอดี และเมื่อมันได้มองเห็นว่ากำลังมีมดตกอยู่ในอันตรายอย่างนั้นเข้า
กรอบที่ 4
"ฉันต้องช่วยมดตัวนั้น" มันว่า " ถ้าฉันจิกเอาใบไม้นี้ทิ้งลงไป กรอบที่ 5 "ฉันต้องช่วยมดตัวนั้น" มันว่า " ถ้าฉันจิกเอาใบไม้นี้ทิ้งลงไป ในน้ำ มดคงจะไต่ขึ้นมาบนใบไม้นี้ได้ ใบไม้อาจจะเป็นเสมือนเรือเล็กๆของเขา" คิดได้ดังนั้นแล้ว นกพิราบจึงจิกและคาบเอาใบไม้ใบหนึ่ง หย่อนลงไปในน้ำ และมดก็ได้ใช้ไต่ขึ้นมาอยู่บนใบไม้นั้นได้ จริงอย่างที่มันคิด "ขอบใจ คุณนกพิราบ" มดกล่าว "สักวันหนึ่ง ฉันคงจะได้ช่วยคุณบ้างนะ ฉันสัญญา"
กรอบที่ 6
ต่อมามิช้า ได้มีชายนักจับนกผู้หนึ่งเดินทางมา พร้อมด้วยคันธนู กรอบที่ 7 ต่อมามิช้า ได้มีชายนักจับนกผู้หนึ่งเดินทางมา พร้อมด้วยคันธนู และลูกธนู และเมื่อเขาได้มองเห็น นกพิราบกำลังเกาะอยู่บนต้นไม้เข้า เขาจึงค่อยๆย่องเข้าไปแล้วง้างธนูขึ้นเพื่อจะยิงนกตัวนั้น แล้วขณะเดียวกันนั้น มดน้อยตัวที่ตกลงไปในลำธารน้ำตัวนั้น ก็เผอิญได้ผ่านมาทางนั้นเข้าพอดี มันตกใจมากเพราะจำได้ว่า นกตัวที่กำลังจะถูกยิงตัวนั้นเป็นนกพิราบตัวเดียวกันกับที่ได้เคยช่วยชีวิต มันเอาไว้ เจ้ามดน้อยตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดัง " คุณนกพิราบ อันตราย ! " แต่เสียงเตือนภัย อันแผ่วเบาของมันนั้นไม่สามารถที่จะทำให้นกพิราบได้ยินอะไรได้เลย....
กรอบที่ 8
กรอบที่ 9 มันจึงตรงเข้ากัดที่ขาของชายผู้นั้นทันที เล่นเอาชายผู้นั้นถึงกับกระโดดโหยงเพราะเจ็บ และ ลูกธนูของเขาก็แล่นขึ้นไปสู่ท้องฟ้า พลาดเป้าหมายคือนกพิราบไปเสีย ดังนั้น นกพิราบจึงได้ บินหนีและรอดพ้นอันตรายหรือรอดตายไปได้อย่างหวุดหวิดเลยทีเดียว "ขอบใจมากน่ะ พ่อมด น้อย" นกพิราบร้องบอก " เธอได้ช่วยฉันเป็นการตอบแทนคุณแล้วนะ ขอบคุณมาก"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า กรอบที่ 10 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ใหญ่หรือเล็กแค่ไหน ก็เป็นประโยชน์ได้ทั้งนั้น