นิทานคุณธรรมประกอบการเรียนการสอน อุดมการณ์สหกรณ์ มดง่ามกับจักจั่น
1 เช้าวันหนึ่งในฤดูฝน แดดออกจัด มีมดง่ามตัวหนึ่ง กำลังขนข้าวเปลือกออกมาตากแดด
ขณะนั้น มีจักจั่นหิวโหย ผอมโซ ตัวหนึ่งเดินมาเห็นเข้า 2 ขณะนั้น มีจักจั่นหิวโหย ผอมโซ ตัวหนึ่งเดินมาเห็นเข้า จึงเข้าไปขออาหารแก่มดง่าม
มดง่าม จึงถาม จักจั่น ขึ้นว่า 3 มดง่าม จึงถาม จักจั่น ขึ้นว่า มดง่าม “ เจ้าจักจั่น ในฤดูร้อนเป็นฤดูเก็บเกี่ยวข้าว ทำไมเจ้าไม่หาอาหาร เ ก็บไว้กิน เจ้ามัวไปทำอะไรอยู่” จักจั่น “ เราไม่มีเวลาว่างเลย เรามัวแต่ไปร้องรำทำเพลง ไปทุกแห่ง ตลอดทั้งวัน”
ขณะนี้ฤดูฝนแล้ว ต้นข้าวในทุ่งนาก็งอกหมดแล้ว 4 ขณะนี้ฤดูฝนแล้ว ต้นข้าวในทุ่งนาก็งอกหมดแล้ว จักจั่นจึงหาข้าวไม่ได้ จึงได้มาขอข้าวจากมดง่าม มดง่ามได้ให้อาหารแก่จักจั่น และสอนจักจั่นว่า มดง่าม “ เจ้าต้องขยันหมั่นเพียร รู้จักคิดให้มากกว่านี้ ต่อไปวันข้างหน้า เจ้าจะไม่ลำบาก เจ้าต้องขยันเก็บอาหารเอาไว้กิน” จักจั่น “ ขอบใจมากเจ้ามดง่าม ต่อไปข้าจะขยันหมั่นเพียรให้มากกว่านี้”
เมื่อจักจั่นกินอาหารอิ่มแล้ว จักจั่นก็ช่วยมดง่ามขนข้าวเปลือก 5 เมื่อจักจั่นกินอาหารอิ่มแล้ว จักจั่นก็ช่วยมดง่ามขนข้าวเปลือก ที่ออกมาตากแดด เข้าไปเก็บในรังเป็นการตอบแทน และมดง่ามก็แบ่งอาหารให้กับจักจั่น นำกลับไปกินในวันต่อไป
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จักจั่นก็เปลี่ยนแปลงตัวเอง 6 ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จักจั่นก็เปลี่ยนแปลงตัวเอง ขยันหาอาหารทุกวัน เอามาเก็บเอาไว้กิน และเมื่อมีเวลาว่าง ก็ร้องเพลงเต้นระบำตามที่ตัวเองชอบ
7 ทุกวันเมื่อมีเวลาว่าง จักจั่นก็จะมาหามดง่ามเพื่อนที่แสนดี ที่เตือนสติให้เขาคิดได้ ทั้งสองจึงเป็นเพื่อนรักกัน จักจั่นจะร้องเพลงให้มดง่ามฟังทุกวันและสอนให้มดง่ามเต้นระบำอย่างมีความสุข