นิทาน แม่กบกับวัว โดย เด็กชาย บัญชา กาวิละ ม.1/3 เลขที่ 37
“ โอ้ … พ่อจ๋า ” กบตัวน้อยพูดกับกบตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างสระน้ำ แห่งหนึ่ง “ ฉันได้เห็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่เบ้อเร่อทีเดียว ตัวมัน ใหญ่โตเหมือนภูเขา มีเขาอยู่บนหัว มีหางยาว กีบเท้าของมันยาวออกมาเป็นสอง ซีก ” “ โธ่ … ลูกเอ๋ย ” กบตัวอายุมากพูด “ นั่นคือเจ้าวัว … ของชาวนา เท่านั้นเอง มันก็ไม่ใช่ว่าจะใหญ่โตเท่าใดนัก มันอาจสูงกว่าพ่อเพียงนิด หน่อยเท่านั้น แต่พ่อสามารถทำให้ตัวพ่อเองกว้างใหญ่เท่ากับมันได้ไม่ ยากเลย … คอยดูนะ ”
แล้วมันก็เบ่งตัวเองออกมา เบ่งออกมา เบ่งออกมา “ มันใหญ่แค่นี้ได้ไหม …” พ่อกบถามลูกของมัน “ โอ้ … พ่อจ๋า … ยังใหญ่กว่านั้นอีกเยอะ ” ลูกกบตัวน้อยบอก กบตัวพ่อก็เบ่งตัวใหญ่ขึ้นอีก แล้วก็ถามตัวลูกวัวว่า “ ตัวนั้นใหญ่ เท่านี้ใช่ใหม ” “ ใหญ่กว่านั้นอีกจ้ะพ่อ … มันใหญ่กว่านั้น ” นี่คือคำตอบจากลูกกบ น้อย
ดังนั้นพ่อกบจึงสูดหายใจลึก เบ่ง เบ่ง แล้วก็เบ่ง ตัวมันก็พองขึ้น พองขึ้น และพองขึ้น แล้วมันก็พูดขึ้นว่า “ พ่อมั่นใจเหลือเกินว่า วัวตัวนั้นคงไม่ใหญ่เท่า …” พูดถึงแค่นี้ตัวมันก็แตกระเบิดออกมา ( ดังโป๊ะ )
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ การทำสิ่งใดแล้วไม่รู้จักประมาณตนให้เหมาะสม … ย่อมนำมา ซึ่งความพินาศแห่งตน ”