เมื่อถึงฤดูร้อน ต้นมู่จิ่น (rose of Sharon) จะออกดอกบาน แม่มองไปยังดอกมู่จิ่นสีขาวบริสุทธิ์ เล่าด้วยเสียงสั่นคลอนพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “ตอนนั้นแม่ซุ่มซ่ามจริงๆ ให้ตายสิ”
ตอนนั้น ฉันอายุ 5 ปี น่องขวาเป็นฝีบวมช้ำ เจ็บจนฉันร้องให้ทั้งวัน แม่เห็นฉันทนไม่ไหว จึงแบกฉันไปหาหมอเลียว หมอเลียวเป็นแพทย์แผนจีน หลังเกษียณเปิดคลินิกที่บ้าน รักษาโรคเก่งและมีจิตใจเมตตา
หมอเลียววินิจฉัยแล้วติว่าแม่ “ถ้ามาช้าอีกสองวัน ขาขวาก็จะพิการ” แม่ปิดปากเงียบ แต่น้ำตาคลอ
จริงๆแล้วก็ไม่ควรโทษแม่ หลังจากคุณพ่อเสีย แม่ต้องเศร้ากับการหาข้าวปลาอาหารทั้งวัน จะมีเงินเหลือดูแลโรคฉันได้ไง แม่เป็นห่วงโรคฉัน เมื่อได้ยินหมอเลียวยืนยันว่ารักษาได้ แม่จึงค่อยสบายใจ แต่หลังจากนั้นชั่วครู่ แม่ก็กลับมีสีหน้าหม่นหมอง
หมอเลียวโปะยาให้ฉัน แล้วยังให้ยาจีน 2 ชุดนำกลับบ้าน พร้อมกำชับว่าอีกสองวันให้มาเปลี่ยนยา แม่ถามค่ารักษา หมอเลียวบอกว่า 5 หยวน แม่อายจนหน้าแดง เพราะเงินไม่พอจ่าย แม่จึงเอาไข่ไก่ 8 ฟองไปให้ที่บ้านหมอ สมัยนั้นไข่ไก่ราคาถูกมาก หนึ่งหยวนซื้อได้เป็นชั่ง แม่อ้อนวอนจนหมอเลียวยอมรับไข่ไก่ พร้อมกับปลอบใจว่า ไม่ต้องเป็นห่วงค่ารักษา ไปหาหมอเลียวรักษาอยู่หลายครั้ง จนค้างค่ารักษารวม 28 หยวน ซึ่งเป็นจำนวนไม่น้อยในสมัยนั้น
ไปหาหมอเลียวครั้งต่อไป แม่เอาไก่สาวที่เลี้ยงไว้ในบ้านเพียงตัวเดียวติดตัวไปด้วย แต่หมอเลียวไม่ยอมรับ แม่ต้องขอร้องจนหมอเลียวอ่อนใจ บอกว่า “เอาละ ถือว่าซื้อจากคุณละกัน 10 หยวน ดีไหม” พูดเสร็จก็ยัดเงิน 10 หยวนให้แม่ สมัยนั้นไก่ขายได้อย่างมากก็ตัวละ 4-5 หยวน แม่ปฏิเสธไม่ยอมรับเงินท่าเดียว
พอกลับถึงบ้าน แม่พบว่ามีเงิน 10 หยวนแทรกอยู่ในห่อยา จึงกลับไปบ้านหมอเลียวเอาเงินสอดผ่านช่องประตูในค่ำคืนนั้นเอง
2 วันต่อมา ถึงเวลาเปลี่ยนยาอีกแล้ว แต่แม่ไม่กล้าไปหาหมอ ได้แต่ซุกตัวน้ำตานองหน้า โดยไม่คาดว่าหมอเลียวมาหาถึงบ้าน
ระห่างพูดคุย หมอเลียวสังเกตเห็นดอกมู่จิ่นในลานบ้าน กล่าวอย่างดีใจว่า“ ดอกมู่จิ่นเป็นสมุนไพรทำยาได้อย่างดี ราคาตำลึงละ 2 หยวนแน่ เด็ดมาขายให้หมอดีไหม”
แม่ดีใจมาก รีบเด็ดดอกมู่จิ่น หมอเลียวนำไปชั่ง หนักตั้ง 1 ชั่ง จึงบอกว่า “ดีแล้ว ต่อไปคุณไม่ต้องค้างค่าหมอแล้ว”
จากนั้น ทุกครั้งที่ไปหาหมอเลียว แม่จะเอาดอกมู่จิ่นไปให้ แม่ไม่ต้องค้างค่ารักษา ยังได้เงินเล็กน้อยจากหมอเลียว อีกไม่นาน น่องฉันก็หายเป็นปรกติ
ปีต่อมา หมอเลียวสิ้นบุญเสียแล้ว แม่เสียใจมาก ไปไว้อาลัยที่บ้านหมอ กลับพบความลับจากคนในบ้านหมอซึ่งเปิดเผยว่า ดอกมู่จิ่นไม่ใช่ยาจีนมีค่าอย่างที่กล่าวอ้าง แม่ได้ยินดังนั้น ร้องให้โฮ”โอ้ พ่อคุณของฉัน....”
มิตรที่รัก จงถือโอกาสช่วยเหลือผู้อื่น แต่อย่าลืมรักษาศักดิ์ศรีแก่ผู้รับความช่วยเหลือด้วย