ธรรมะประจำวัน โดยพระอาจารย์พุทธทาสภิกขุ สวนโมกขพลาราม ธรรมะประจำวัน โดยพระอาจารย์พุทธทาสภิกขุ สวนโมกขพลาราม มองแต่แง่ดีเถิด เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่ เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังหน้าดู ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง ฯ วีระยุทธ์ ลอประยูร มกราคม 2545

วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่ อ.นภาลัย (ฤกษ์ชนะ) สุวรรณธาดา วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่ อ.นภาลัย (ฤกษ์ชนะ) สุวรรณธาดา งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย อีกมุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้ หญิงแก่ๆนั่งหงอยและคอยหาย โอ้วันนี้ในวันอันตราย แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์ วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่ เจ็บท้องแท้เท่าไรก็ไม่บ่น กว่าอุ้มท้องกว่าคลอดรอดเป็นคน เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส ได้ชีวิตแล้วก็เหลิงระเริงใจ ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา ไฉนเราเรียกกันว่าวันเกิด วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา ให้มารดาคุณเป็นสุขจึงถูกแท้ เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ ควรแต่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่ รำลึกถึงพระคุณอบอุ่นแด อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว วีระยุทธ์ ลอประยูร มกราคม 2545

ธรรมะประจำวัน ดับสังขาร อนิจจา วต สังขารา “สิ่งที่เหตุ ปรุงขึ้นมาไม่เที่ยงหนอ!” อุปาท วยธัมมิโน : พอ เกิดแล้วก็ แปรไป เป็นธรรมดา อุปปัชชิตวา นิรุชฌันติ มันเกิด, ผลิ แล้วก็ดับ ลับต่อหน้า เป็นเช่นนี้ เวียนวัฏฏ์ อยู่อัตรา ใครจะว่า วอนอย่างไร ไม่ฟังกัน เตสัง วูปสโม สุโข : แปล ว่าสุขแท้ คือสงบ-ปรุงแต่งนั้น ไม่ปรุงแต่ง ตัวตนอะไร สักสิ่งอัน ชีวิตดับหรือไม่, นั้น ไม่เป็นประมาณ ฯ ธรรมะประจำวัน ดับสังขาร วีระยุทธ์ ลอประยูร มกราคม 2545

พ่อแม่แก่เฒ่า พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนนาน ย่อมร้าวรานสลายไป ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ วีระยุทธ์ ลอประยูร มกราคม 2545

พ่อแม่แก่เฒ่า(ต่อ) ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง วันหนึ่งคงล้มไป มีหรือหวังอยู่นานได้ ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง หวังติดตามช่วยอวยชัย ใจแท้มีแต่ความ ขอให้คิดทุกทุกยาม ขอโทษถ้าทำผิด เติบโตจนสง่างาม หวังเพียงจะได้ผล แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน ร้องไห้ยามป่วยไข้ ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง วีระยุทธ์ ลอประยูร มกราคม 2545