友情 มิตรภาพ ksd @26 Dec 2011

書法家：趙樸初 จ้าวผู่ชู นักเขียนอักษรพู่กันจีนชื่อดัง (จีนมีอาชีพนักเขียนอักษรด้วย เพราะการเขีนอักษรจีนถือเป็นศิลปะแขนงหนึ่ง เหมือนอาชีพจิตรกร เขียนทีขายได้ตังค์นะ) ท่านได้บันทึกถึงความรู้สึกที่มีต่อชีวิต เมื่อผ่านเข้าวัยใกล้ 70 ซึ่งมีสาระน่าศึกษาดังนี้.. (ไม่ต้องเชื่อทั้งหมด เพราะปูมหลังต่างกัน แต่บางอย่างก็ยืมใช้กันได้ ไม่ต้องรอให้ต้องเผชิญเอง จึงจะเรียกว่า ผู้มีปัญญา)

“พออายุใกล้ 70 ข้าพเจ้าเรียนรู้สิ่ง 7 สิ่งในชีวิต “พออายุใกล้ 70 ข้าพเจ้าเรียนรู้สิ่ง 7 สิ่งในชีวิต.. จึงบันทึกไว้เพื่อเตือนใจเพื่อนๆทั้งหลาย...

1. ต้องอยู่ให้รอด – ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วก็ตก อยู่อีก 1 วัน เหลือน้อยลง 1 วัน พ้น 1 วัน สุข 1 วัน สุข 1 วัน กำไร 1 วัน หุหุ 1. ต้องอยู่ให้รอด – ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วก็ตก อยู่อีก 1 วัน เหลือน้อยลง 1 วัน พ้น 1 วัน สุข 1 วัน สุข 1 วัน กำไร 1 วัน หุหุ 1. ต้องอยู่ให้รอด – ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วก็ตก อยู่อีก 1 วัน เหลือน้อยลง 1 วัน พ้น 1 วัน สุข 1 วัน สุข 1 วัน กำไร 1 วัน หุหุ 1. ต้องอยู่ให้รอด – ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วก็ตก อยู่อีก 1 วัน.. เหลือน้อยลง 1 วัน ผ่านพ้นไป 1 วัน.. สุข 1 วัน สุขอีก 1 วัน.. กำไร 1 วัน.... หุหุ  

2. ต้องอยู่ให้มีความสุข – ตำแหน่งสูง มิสู้รายได้สูง 2. ต้องอยู่ให้มีความสุข – ตำแหน่งสูง มิสู้รายได้สูง .. รายได้สูง มิสู้อายุยืน... อายุยืน มิสู้มีความสุข... ขอให้มีความสุข เพราะความสุขคือเงินสด นอกนั้นแค่กระดาษเช็ค (เด้งได้นะ อิอิ)

 3. ต้องเป็นของเราเอง – หมายถึงไม่ใช่เป็นของคนอื่นหรือยืมของคนอื่นมาใช้ อิอิ... ...ตำแหน่งเป็นของชั่วคราว ...เกียรติยศเดี๋ยวก็ผ่านไป ...สุขภาพเท่านั้นที่เป็นของเรา (ของแท้)

 4. ไม่เหมือนกัน – ย่อมไม่เหมือนกัน ความรักที่พ่อแม่ให้กับลูกไม่มีขีดจำกัด... แต่ความรักของลูกต่อพ่อแม่มีขีดจำกัด... (อย่าเถียงนะ)

ลูกๆป่วย พ่อแม่กลุ้มใจ ,,พ่อแม่ป่วย แค่ลูกๆมาเยี่ยมมาถามไถ่ ก็พอใจแล้ว ..ลูกๆป่วย พ่อแม่กลุ้มใจ ,,พ่อแม่ป่วย แค่ลูกๆมาเยี่ยมมาถามไถ่ ก็พอใจแล้ว ..ลูกๆใช้เงินพ่อแม่ สมเหตุสมผล ..พ่อแม่จะใช้เงินลูกๆ ต้องมีเหตุมีผล ..บ้านพ่อแม่ก็คือบ้านลูกๆ ..บ้านลูกๆ ไม่ใช่บ้านของพ่อกับแม่(นะ)

ไม่เหมือนกันก็คือไม่เหมือนกัน ไม่เหมือนกันก็คือไม่เหมือนกัน... พ่อแม่ที่เข้าใจ จะถือเอาความกตัญญูกตเวทีของลูกๆ เป็นจิตอาสาและความสุข ไม่หวังการตอบแทน.. หากหวังการตอบแทน นั่นคือหาทุกข์ใส่ตัว (หุหุ)

 5. อย่าคาดหวังใคร – ยามป่วยอย่าคาดหวังใคร แม้แต่ลูกๆ.. “ไม่มีลูกกตัญญูหน้าเตียงคนป่วยเรื้อรังหรอก”... คาดหวังคู่ชีวิตหรือ เขาเองก็เอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว.. (ฉะนั้น ต้องหาแฟนที่รักเราจริง และต้องเอ๊าะมากๆด้วย.. อิอิ)

ที่คาดหวังได้ คือเงินอย่างเดียว ใช้เงินรักษาตัว (ฉะนั้น คนที่งกตั้งแต่ตอนนี้ อาจถูกของเขานะ เพราะเขากลัวไม่มีเงินรักษาตัวตอนแก่.. หุหุ)

6. ระลึกแต่ความหลัง (โหยหาอดีต ว่างั้นเหอะ) – อาจจำเป็นเนาะ เพราะจำเรื่องราวได้น้อยลง ลืมมากขึ้น ฉะนั้นสุขภาพคือทรัพย์.. จำไว้ ..แข็งแรงเข้าไว้ จะได้เตะปี๊บดัง.. ..มีเงินเก็บเข้าไว้ หาความสุขเสมอ..อิอิ ข้อนี้ .. งง

7. อย่ากลัวความตาย – เกิดแก่เจ็บตาย เป็นเรื่องธรรมชาติ ทุกคนเท่าเทียมกัน .. ต้องมีความพร้อมด้านจิตใจ พอยมบาลมาเรียก ก็พร้อมที่จะไปได้เลย ต้องไม่มีการอาลัย อาวรณ์.. (เอางั้นเลยนะ เอ้า เอาก้อเอา)

ครบ 7 ข้อ... “ยามลำบาก มากอุปสรรค.. ต้องตั้งหลัก ให้มั่นคง ยามได้ดี มียศสูงส่ง.. ต้องรู้ปลง ปลดปล่อยวาง”... ฉะนั้น อย่าท้อ เวลาผ่านไป เงื่อนไขเปลี่ยน สถานการณ์ก็มักผันแปร อาจดีขึ้นก็ได้ ชิมิ...

เราไม่จำเป็นต้องรวยเพราะมีเงินมาก แต่เราอาจรวยความสุขได้เพราะการให้ เราไม่จำเป็นต้องรวยเพราะมีเงินมาก แต่เราอาจรวยความสุขได้เพราะการให้... (อ้าว แล้วที่งกหาไว้ล่ะ.. เฮ้อ ตัวใครตัวมันนะ) ksd