การช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด

งานนำเสนอเรื่อง: "การช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด"— ใบสำเนางานนำเสนอ:

1 การช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด
โดย นายแพทย์ไชยา ครองยุทธ พบ.,ว.ว.กุมารเวชศาสตร์

2 ในบทที่ 1 ท่านจะได้เรียนรู้
ในบทที่ 1 ท่านจะได้เรียนรู้ การเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาหลังทารกเกิด ลำดับขั้นตอนในการช่วยกู้ชีพ ปัจจัยเสี่ยงต่อความต้องการการช่วยกู้ชีพของทารก เครื่องมืออุปกรณ์และบุคลากรที่จำเป็นในการช่วยกู้ชีพทารก In Lesson 1 you will learn the Changes in physiology that occur when a baby is born Sequence of steps to follow during resuscitation Risk factors that can help predict which babies will require resuscitation Equipment and personnel needed to resuscitate a newborn p. 1-1

3 ทำไมจึงต้องเรียนรู้เกี่ยวกับการช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด
การตายของทารกทั่วโลก มีจำนวนประมาณ 5 ล้านคนต่อปี 19% เกิดจากภาวะขาดออกซิเจนตั้งแต่แรกเกิด (birth asphyxia) (WHO, 1995) และไม่ได้รับการช่วยกู้ชีพที่เหมาะสม การส่งเสริมความรู้ให้แพร่หลายเกี่ยวกับการช่วยกู้ชีพทารกอาจทำให้ผลลัพธ์ดีขึ้น Which babies require resuscitation? Most newly born babies are vigorous. About 10% of newborns require some assistance to begin breathing at birth. Only about 1% need extensive resuscitation measures (intubation, chest compressions, and/or medications) to survive. Instructor Tip: Practice resuscitation skills frequently, especially if skills are not used often. This may be done with “mock codes.” p. 1-2

4 ทารกคนใดที่ต้องการการช่วยกู้ชีพ
ประมาณ 10% ต้องการการช่วยเหลือเพียงเล็กน้อยเพื่อให้สามารถเริ่มต้นหายใจเอง 1% ที่ต้องการการช่วยกู้ชีพ มากกว่า 90% สามารถหายใจได้เองและเปลี่ยนแปลงระบบการไหลเวียนโลหิตมาสู่ภาวะหลังเกิดได้ โดยไม่ต้องการ หรือต้องการการช่วยเหลือเพียงเล็กน้อย Which babies require resuscitation? Most newly born babies are vigorous. About 10% of newborns require some assistance to begin breathing at birth. Only about 1% need extensive resuscitation measures (intubation, chest compressions, and/or medications) to survive. Instructor Tip: Practice resuscitation skills frequently, especially if skills are not used often. This may be done with “mock codes.” p. 1-2

5 สรีรวิทยาของทารกในครรภ์มารดา
ถุงลมปอดเต็มไปด้วยของเหลว ออกซิเจนที่ทารกในครรภ์ (fetus) ใช้ทั้งหมดผ่านมาทางรก (placenta) ซึ่งเชื่อมต่อระหว่างระบบไหลเวียนโลหิตของแม่และลูก In the fetus, oxygen is transferred across the placenta, and the lungs contain no air. The alveoli (potential air sacs) of the fetus are filled with fluid that has been produced within the lungs. p. 1-4

6 สรีรวิทยาของทารกในครรภ์มารดา
หลอดเลือดแดงขนาดเล็ก (arterioles) ที่อยู่ในปอดตีบแคบมาก หลอดเลือดในปอดมีความต้านทานสูง เลือดจึงไหลไปปอดน้อย เลือดส่วนใหญ่ผ่าน ductus arteriosus เข้าสู่เส้นเลือดแดงใหญ่ aorta ที่มีความต้านทานต่ำกว่า Blood flow through the fetal lung is markedly diminished compared with that required after birth, as the pulmonary arterioles are constricted and blood flow is diverted across the ductus arteriosus. การไหลของเลือดผ่าน ductus arteriosus และไหลออกจากปอดของทารกขณะอยู่ในครรภ์ Click on the image to play video p. 1-4

7 ปอดและการไหลเวียนโลหิต หลังคลอด
ปอดและการไหลเวียนโลหิต หลังคลอด อากาศและออกซิเจนเข้ามาอยู่ในถุงลม ของเหลวที่อยู่ในถุงลมถูกดูดซึมจากปอด At birth, as the newborn takes the first few breaths, several changes occur, whereby the lungs take over the lifelong function of respiration. Following birth, the lungs expand as they are filled with air. The fetal lung fluid gradually leaves the alveoli. ถุงลมปอดที่เต็มไปด้วยของเหลว หลอดเลือดที่หดตัวในปอดทารกขณะอยู่ในครรภ์ การขยายตัวของหลอดเลือดในปอดหลังคลอด อากาศแทนที่ของเหลวในถุงลมปอด p. 1-5 Click on the image to play video

8 ปอดและการไหลเวียนโลหิต หลังคลอด
ปอดและการไหลเวียนโลหิต หลังคลอด ของเหลวในถุงลม ออกซิเจนในถุงลม เส้นเลือดหดตัว ก่อนคลอด เส้นเลือดขยายตัว หลังคลอด หลอดเลือดในปอดขยายตัว เลือดไหลไปสู่ปอดเพิ่มขึ้น At the same time as the lungs are expanding and the fetal lung fluid is clearing, the arterioles in the lungs begin to open, allowing a considerable increase in the amount of blood flowing through the lungs. การขยายตัวของหลอดเลือดในปอดหลังคลอด p. 1-5

9 ปอดและการไหลเวียนโลหิต หลังคลอด
ปอดและการไหลเวียนโลหิต หลังคลอด ออกซิเจนในเลือดเพิ่มขึ้น Ductus arteriosus หดตัว เลือดไหลผ่านปอดมากขึ้นเพื่อรับออกซิเจน As blood levels of oxygen rise, the ductus arteriosus begins to constrict. Blood previously diverted through the ductus arteriosus flows through the lungs, where it picks up oxygen for transport to tissues throughout the body. The ductus remains constricted, and the normal extrauterine circulatory pattern is established. Click on the image to play video p. 1-6

10 ช่วงที่มีการเปลี่ยนแปลง (transition period)
การเปลี่ยนแปลงหลัก ภายในเวลาไม่กี่นาทีหลังคลอด ของเหลวที่อยู่ในถุงลม ถูกดูดซึมจากปอด หลอดเลือดแดงและดำของสายสะดือ (umbilical arteries และ vein) หดตัว ความดันโลหิตในร่างกายของทารกเพิ่มขึ้น หลอดเลือดในปอดขยายตัว after birth. Normally, there are 3 major changes that take place within seconds Alveolar fluid is absorbed into lung tissue and replaced by air. Umbilical arteries and veins are clamped, removing the low resistance placental circuit and increasing systemic blood pressure. Blood vessels in lung tissue relax, increasing pulmonary blood flow. p. 1-6

11 อาการแสดงของทารกที่มีปัญหาขาดออกซิเจน
ความตึงตัวของกล้ามเนื้อ (muscle tone) ลดลง ภาวะกดการหายใจ (respiratory depression) อัตราการเต้นของหัวใจช้าลง (bradycardia) ความดันโลหิตต่ำ ภาวะหายใจเร็ว (tachypnea) เขียว (cyanosis) เขียวและความตึงตัวของกล้ามเนื้อปกติ เขียวและความตึงตัวของกล้ามเนื้อลดลง The compromised baby may exhibit one or more of the following clinical findings: Poor muscle tone Depression of respiratory drive due to insufficient oxygen reaching the brain Bradycardia Low blood pressure Cyanosis (blue color) Tachypnea (rapid respirations) Other conditions, such as infection, hypoglycemia, or depressant drugs given to the mother before birth, may also cause these symptoms. p. 1-7

12 ภาวะขาดออกซิเจนของทารกในครรภ์และขณะคลอด
การหยุดหายใจขั้นปฐมภูมิ (primary apnea) เมื่อขาดออกซิเจน ในช่วงแรกทารกจะหายใจเร็ว ตามด้วยการหยุดหายใจ อัตราการเต้นของหัวใจจะเริ่มลดลง แต่ความดันโลหิตยังคงปกติ ซึ่งทารกจะสามารถกลับมาหายใจเองได้ใหม่หลังจากได้รับการกระตุ้นหายใจ When babies are deprived of oxygen (in utero or after delivery), they undergo a well-defined sequence of events that starts with cessation of respiration. Primary apnea follows the sequence noted on this slide. An important point is that, during primary apnea, the newborn responds to stimulation. Instructor Tip: Initiate resuscitation immediately. Resuscitation may be inappropriately delayed if the health care provider does not recognize the need for neonatal resuscitation. Any delay in transferring a compromised newborn to the resuscitation team is unacceptable practice. p. 1-8

13 การหยุดหายใจขั้นทุติยภูมิ (secondary apnea)
Click on the image to play video หากการขาดออกซิเจนยังดำเนินต่อไป ทารกจะเริ่มหายใจเป็นเฮือก (gasp) และตามมาด้วยการหยุดหายใจ ความดันโลหิตจะเริ่มลดลง ในการหยุดหายใจขั้นทุติยภูมิ ทารกจะไม่ตอบสนองต่อการกระตุ้นหายใจด้วยการสัมผัส ในกรณีนี้ทารกต้องการการช่วยหายใจ If oxygen deprivation continues, deep gasping respirations develop, the heart rate continues to decrease, and the blood pressure decreases. An important point is that, during secondary apnea, stimulation will not restart the baby’s breathing. Assisted ventilation must be provided to reverse the process triggered by oxygen deprivation. If a baby doesn’t begin to breathe immediately after being stimulated, he or she is likely in secondary apnea and will require positive-pressure ventilation. Instructor Tip: Quickly achieve and maintain oxygenation in full-term and post-term newborns after perinatal hypoxia-ischemia because they are especially prone to persistent pulmonary hypertension. p. 1-8

14 การช่วยเหลือทารกในช่วงการหยุดหายใจขั้นทุติยภูมิ
การช่วยหายใจด้วยแรงดันบวก (positive-pressure ventilation) จะมีผลทำให้อัตราการเต้นของหัวใจดีขึ้นอย่างรวดเร็ว Most babies in secondary apnea will respond to effective ventilation with a rapid improvement in heart rate. The longer a baby has been in secondary apnea, the longer it will take for spontaneous breathing to resume. If heart rate does not improve rapidly with effective ventilation, myocardial function may be compromised and chest compressions and/or medications may be required. p. 1-9

15 การเตรียมตัวสำหรับการช่วยกู้ชีพ
ทารกแรกเกิดทุกราย ควรได้รับการประเมินว่า ต้องการการดูแลช่วยเหลือเบื้องต้นหรือไม่ The flow diagram begins with the birth of the baby. Each resuscitation step is shown in a block. Below each block is a decision point to help decide whether proceeding to the next step is needed. At the time of birth, you should ask yourself 4 questions about the newborn. These questions are shown in the Assessment block. Term gestation? Amniotic fluid clear? Breathing or crying? Good muscle tone? If any answer is “no,” you should continue to the next steps. p. 1-10

16 ขั้นตอนเบื้องต้น ในบทที่ 2 ท่านจะได้เรียนรู้
การตัดสินใจช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด การเปิดทางเดินหายใจให้โล่ง และเริ่มขั้นตอนเบื้องต้นในการช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด การช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิดที่มารดามีประวัติขี้เทาปนในน้ำคร่ำ การเตรียมให้ออกซิเจนผ่านทางสาย (free-flow oxygen) In Lesson 2 you will learn how to Lesson 2 presents the initial steps in resuscitation. Decide if a newborn needs to be resuscitated. Open the airway, and provide the initial steps of resuscitation. Resuscitate a newborn when meconium is present. Provide free-flow oxygen when needed. p. 2-1

17 การประเมินทารกแรกเกิด
ทันทีที่ทารกคลอด คำถามที่ต้องถาม ได้แก่ แรกเกิด ดูแลทารกตามปกติ  ให้ความอบอุ่นแก่ทารก  เปิดทางเดินหายใจให้โล่ง  เช็ดตัวให้แห้ง  ประเมินสีผิวของทารก อายุครรภ์ครบกำหนดหรือไม่  น้ำคร่ำใสหรือไม่  หายใจหรือร้องดังหรือไม่  ความตึงตัวของกล้ามเนื้อดีหรือไม่ ใช่ If the answer to all of the initial questions is “Yes,” and the newborn is term, the newborn may receive routine care to continue transition. If the answer to any one of these questions is “No,” the newborn will require some form of resuscitation. Instructor Tip: Assess these criteria simultaneously. The decision to provide routine care or proceed with initial steps takes only a few seconds. p. 2-2, 2- 4

18 ขั้นตอนเบื้องต้น ให้ความอบอุ่นแก่ทารก
จัดท่าศีรษะ เปิดทางเดินหายใจให้โล่ง* (เท่าที่จำเป็น) เช็ดตัวให้แห้ง, กระตุ้นให้หายใจและจัดท่าศีรษะใหม่ If the newborn is term and vigorous, the initial steps, such as thermoregulation and clearing the upper airway, may be provided in modified form, as described in Lesson 1. Babies born preterm are more likely to have difficulty with transition and should be evaluated carefully under a radiant warmer while the initial steps are performed. p. 2-2

19 การให้ความอบอุ่นแก่ทารก
ป้องกันการสูญเสียความร้อนโดย วางทารกไว้ใต้เครื่องให้ความอบอุ่น (radiant warmer) เช็ดตัวให้แห้ง เอาผ้าเปียกออก Prevention of heat loss is critical during resuscitation. Place the newborn in a preheated overhead radiant warmer. It is important to preheat the radiant warmer so that the newborn is placed on a warm mattress. Instructor Tip: Do not pre-warm blankets or towels by placing them on top of the warmer, because of the risk of fire. Put the newborn’s head at the foot of the warmer for easy access to the airway. Quickly dry the newborn with a warm towel to remove amniotic fluid and prevent evaporative heat loss. This act of drying also provides gentle stimulation, which may initiate or help maintain breathing. The exception is when meconium is present in the trachea. Then it is preferable to delay stimulation that may be caused by drying until the meconium has been suctioned from the trachea. It is imperative to remember to remove wet towels. Don’t block the radiant heat with towels, blankets, or team members’ heads or upper bodies. Very preterm newborns may require placement, below the neck, in a food-grade plastic reclosable bag without drying to prevent heat loss. (See Lesson 8.) A pre-warmed overhead radiant warmer minimizes radiant heat loss and allows access to, and visualization of, the newborn. p. 2-5

20 วิธีการทำให้ทางเดินหายใจโล่ง
การเปิดทางเดินหายใจ ทำได้โดยการจัดศีรษะของ ทารกให้อยู่ในท่า “sniffing” ทารกควรนอนหงายหรือตะแคง โดยให้คอแหงนเล็กน้อย ท่า “sniffing” ทำให้ช่องคอ กล่องเสียงและหลอดลมอยู่ในแนวเส้นตรง และลมผ่านเข้าได้สะดวก Once the newborn has been placed under a preheated radiant warmer and dried, the next step is to ensure “A” of the ABCs—establishment of an open airway. Correct positioning of the newborn will bring the posterior pharynx, larynx, and trachea in line, which will facilitate unrestricted air entry. Instructor Tip: Although positioning before suctioning is suggested, if meconium is not present, you may position the newborn before or after suctioning. The important point is that opening the airway consists of both suctioning and positioning. p. 2-5

21 การเปิดทางเดินหายใจ p. 2-5 ทางเดินหายใจ เปิดโล่ง
ทางเดินหายใจอุดตันจากการงอคอ มากเกินไป ทางเดินหายใจอุดตันจากการแหงนคอมากเกินไป The newborn should be placed on his or her back, with the neck slightly extended. Care should be taken to prevent hyperextension or flexion of the neck, since either may decrease air entry. To help maintain correct position, you may place a rolled blanket or towel under the shoulders, elevating them three fourths of an inch to 1 inch off the mattress. This roll may be particularly useful if the newborn has a large occiput. Correct positioning allows an open airway to be maintained. In addition, the newborn will be in the optimal position if assisted ventilation becomes necessary. p. 2-5

22 ขั้นตอนเบื้องต้น : มีขี้เทาในน้ำคร่ำ
ทารก Not vigorous: ดูดขี้เทาในหลอดลมคอทันทีหลังคลอด ก่อนให้การช่วยเหลือขั้นต่อไป ทารก Vigorous: ดูดขี้เทาและสารคัดหลั่งจากปากและจมูก และช่วยเหลือตามขั้นตอน “Vigorous” is defined as a newborn who has strong respiratory efforts, good muscle tone, and a heart rate greater than 100 beats per minute. If meconium is present and the newborn is not vigorous, suction the baby’s trachea before proceeding with any other steps. If the baby is vigorous, suction the mouth and nose only, and proceed with resuscitation as required. * Vigorous หมายถึง การหายใจได้ดี ความตึงตัวของกล้ามเนื้อดี อัตราการเต้นของหัวใจ >100 ครั้ง/นาที p. 2-3, 2-4

23 ทารกแรกเกิดที่มีขี้เทาในน้ำคร่ำและทารกร้องดังดี
ถ้า ทารกหายใจเป็นปกติ ขยับแขนขา และ อัตราการเต้นของหัวใจมากกว่า 100 ครั้ง/นาที การดูแล ใช้ลูกยางแดง หรือท่อดูดเสมหะขนาดใหญ่ ดูดขี้เทาและสารคัดหลั่งจากปากและจมูก A vigorous newborn is defined as one who has strong respiratory efforts, good muscle tone, and a heart rate greater than 100 beats per minute. Then simply use a bulb syringe or large-bore suction catheter (12F or 14F) to clear secretions and any meconium from the mouth and nose. When you suction, particularly when using a catheter, be careful not to suction vigorously or deeply. Stimulation of the posterior pharynx during the first few minutes after birth can produce a vagal response that causes severe bradycardia or apnea. Instructor Tip: Routine gastric suction is unnecessary and invasive. p. 2-7

24 ทารกแรกเกิดที่มีขี้เทาในน้ำคร่ำและทารกไม่ค่อยร้อง (not vigorous)
ทำการดูดขี้เทาจากหลอดลมคอทันที ให้ออกซิเจน และติดตามดูอัตราการเต้นของหัวใจ ใส่ laryngoscope และใช้สายดูดเสมหะเบอร์ 12F หรือ 14F เพื่อจะดูดเสมหะในปาก ช่องคอด้านหลัง ใส่ท่อช่วยหายใจเข้าในหลอดลมคอ ต่อท่อช่วยหายใจกับเครื่องดูดเสมหะ ใช้ท่อช่วยหายใจเป็นตัวดูดเสมหะ โดยถอยท่อออกช้าๆ ทำซ้ำ เมื่อจำเป็น If the newborn has depressed respirations, depressed muscle tone, and/or a heart rate less than 100 beats per minute, direct suctioning of the trachea soon after delivery is indicated before many spontaneous respirations or assisted ventilation has occurred. The procedure for suctioning should be repeated as necessary until little additional meconium is recovered, or until the newborn’s heart rate indicates that resuscitation must proceed without delay. p. 2-6, 2-7

25 วิธีการทำให้ทางเดินหายใจโล่งในทารกแรกเกิดที่ไม่มีขี้เทาปนในน้ำคร่ำ
ดูดสารคัดหลั่งออกจากปากให้หมดก่อนดูดจากจมูก “M” before “N” การดูดสารคัดหลั่งอย่างนุ่มนวล และใช้เวลาสั้น เพียงพอที่จะทำให้สารคัดหลั่งหมดได้ If no meconium is present, simply suction the mouth, then nose, with a bulb syringe. The mouth is suctioned before the nose to ensure that there is nothing for the newborn to aspirate if he or she should gasp when the nose is suctioned. If the newborn has copious secretions coming from the mouth, turn the head to the side so that secretions will collect in the cheek and be easily removed. When you suction, particularly when using a catheter, be careful ot to suction vigorously or deeply. Stimulation of the posterior pharynx during the first few minutes after birth can produce a vagal response, causing severe bradycardia or apnea. Click on the image to play video p. 2-9

26 การกระตุ้นที่อาจเป็นอันตรายกับทารก
การตบบริเวณหลังหรือก้น การกดเค้นบริเวณซี่โครง การยกหน้าขาขึ้นมาบริเวณหน้าท้อง การขยายหูรูดทวารหนัก การใช้ถุงน้ำร้อนหรือเย็น การเขย่าตัวทารก Overly vigorous stimulation is not helpful and can cause serious injury. The forms of stimulation listed in this slide may cause bruising, fractures, tearing of internal organs, brain damage, or other consequences. If a baby is in primary apnea, almost any gentle stimulation will initiate breathing. If a baby is in secondary apnea, no amount of stimulation will work. p. 2-12

27 การประเมินทารกแรกเกิด: การหายใจ อัตราการเต้นของหัวใจ และสีผิว
การตัดสินใจ และช่วยเหลือทารก ในการช่วยกู้ชีพ ขึ้นกับการหายใจ อัตราการเต้นของหัวใจ และ สีผิว Evaluate vital signs to determine if further resuscitation is necessary. Respirations: good chest movement with adequate rate and depth of respirations. (Gasping is ineffective.) Heart rate: should be >100 bpm. Count beats in 6 seconds (eg, 7 beats), multiply by 10 (equals 70 bpm), and announce the actual heart rate. Color: pink lips and pink trunk. (Central cyanosis indicates hypoxemia.) Instructor Tip: Feel the umbilical pulse at every delivery so that you are skilled at this procedure. If you cannot palpate the pulse, use a stethoscope. Click on the image to play video p. 2-13, 2-14

28 การให้ Free-flow Oxygen
เพิ่มความร้อนและความชื้นแก่ออกซิเจน (ถ้าต้องให้ออกซิเจนนานกว่า 2 – 3 นาที) ความแรงของออกซิเจนประมาณ 5 ลิตร/นาที ให้ออกซิเจนเพียงพอที่จะทำให้สีผิวทารกแดงขึ้น To prevent heat loss and drying of the respiratory mucosa, oxygen given to a newborn for long periods should be heated and humidified. High flow rates of oxygen (greater than 10 L/min) can cause convective heat loss and chill the newborn. Once a newborn becomes pink and vital signs are normal, the oxygen should be gradually withdrawn until the newborn remains pink while breathing room air. Newborns who become cyanotic as oxygen is withdrawn should continue to receive enough oxygen to remain pink. p. 2-16, 2-17

29 การใช้อุปกรณ์ช่วยหายใจ ด้วยแรงดันบวก
ในบทที่ 3 ท่านจะได้เรียนรู้ ข้อบ่งชี้ในการช่วยหายใจ ข้อเหมือน และข้อแตกต่างระหว่าง flow-inflating bag, self-inflating bag และ T-piece resuscitators การใช้อุปกรณ์ในการช่วยหายใจ การวางตำแหน่งที่ถูกต้องและเหมาะสมกับหน้าของทารก การทดสอบความพร้อมของอุปกรณ์ช่วยหายใจ การประเมินความสำเร็จในการช่วยหายใจ In Lesson 3 you will learn When to give positive-pressure ventilation The similarities and differences among flow-inflating bags, self-inflating bags, and T-piece resuscitators The operation of each device to provide positive-pressure ventilation The correct placement of the masks on the newborn’s face How to evaluate the success of positive-pressure ventilation How to test and troubleshoot devices used to provide positive-pressure ventilation p. 3-1

30 ข้อบ่งชี้ในการช่วยหายใจด้วยแรงดันบวก
หยุดหายใจหรือหายใจเฮือก อัตราการเต้นของหัวใจน้อยกว่า 100 ครั้ง/นาที ตัวเขียวขณะได้ก๊าซออกซิเจนเข้มข้น 100% If, after the initial steps, the baby is not breathing or is gasping, the heart rate is less than 100 bpm, or the color remains cyanotic despite 100% free-flow oxygen, the next step is to provide positive-pressure ventilation. This is a critically important skill and the single most important step in the resuscitation of the compromised newborn. The success of resuscitation may be dependent on the effectiveness of this procedure. การช่วยหายใจอย่างมีประสิทธิภาพ เป็นปัจจัย หลักในการช่วยกู้ชีพทารกให้ประสบผลสำเร็จได้ p. 3-4

31 ลักษณะสำคัญของอุปกรณ์ช่วยหายใจด้วยแรงดันบวก
ขนาดของหน้ากากที่เหมาะสม ความสามารถในการให้ออกซิเจนความเข้มข้นต่างๆ กันจนถึงออกซิเจนเข้มข้น 90% to 100% ความสามารถในการควบคุมความดันช่วงหายใจเข้า (PIP) และระยะเวลาช่วงหายใจเข้า (inspiratory time) ขนาดของ bag ที่เหมาะสม ( มิลลิลิตร) มาตรการป้องกันไม่ให้ทารกได้รับแรงดันมากเกินไป A variety of mask sizes, appropriate for newborns of different weights, should be available at every delivery. Cushioned, anatomically shaped masks are preferred. Term newborns who require positive-pressure ventilation at birth should be initially ventilated with a high concentration of oxygen (90%-100%). Bags used for newborns should have a volume of 200 to 750 mL. Term newborns require only 15 to 25 mL with each ventilation (5-8 mL/kg). To minimize complications resulting from high ventilation pressures, resuscitation devices should have certain safety features to prevent unwanted high pressures. p. 3-10, 3-11

32 Self-inflating Bag ข้อดี: พองตัวได้เอง
มีลิ้นลดความดัน (pop-off valve) กรณีที่บีบความดันเกิน 40 ซม.น้ำ The self-inflating bag, as its name implies, inflates automatically without a compressed gas source. It remains inflated at all times unless being squeezed. Peak inspiratory pressure (or peak inflation pressure) is controlled by how hard the bag is squeezed. The self-inflating bag has a pressure-release (pop-off) valve that opens if peak inspiratory pressures greater than 30 to 40 cm H2O are generated. This is a safety feature that makes over-inflation less likely. p. 3-7

33 Self-inflating Bag ข้อเสีย: พองตัวได้เอง แม้ไม่มีก๊าซเข้าสู่ bag
ต้องต่ออุปกรณ์เก็บกักออกซิเจน (oxygen reservoir) ไม่สามารถใช้ในการให้ก๊าซออกซิเจนอย่างเดียว ถ้าไม่บีบ bag เพราะมีลิ้นปิดกั้นอยู่ ไม่สามารถให้ CPAP และ PEEP ได้ ยกเว้นต่อ PEEP valve The self-inflating bag will work even if it is without a gas source, so make sure the bag is connected to an oxygen source. Positive end-expiratory pressure (PEEP) can be administered only if an additional valve is attached to the self-inflating bag. Continuous positive airway pressure (CPAP) while a patient is breathing spontaneously cannot be delivered reliably with a self-inflating bag. To achieve 90% to 100% oxygen administration when the bag is squeezed, a reservoir attachment is required. You cannot give free-flow oxygen through the mask of this bag. p. 3-7

34 Self-inflating Bag: การควบคุมออกซิเจน
ต้องต่ออุปกรณ์เก็บกักออกซิเจน (oxygen reservoir) จึงจะได้ความเข้มข้นของออกซิเจนสูง แม้ว่าจะใช้ออกซิเจน 100% ถ้าไม่มีอุปกรณ์เก็บกักออกซิเจน ทารกจะได้รับออกซิเจนประมาณ 40% ซึ่งอาจไม่เพียงพอในการช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด Newborns who require resuscitation with assisted ventilation at birth may require a high concentration of oxygen (90% to 100%). Air drawn into a self-inflating bag through the air inlet dilutes the concentration of oxygen in the bag. As a result, the concentration of oxygen actually received by the patient is greatly reduced to about 40%. Click on the image to play video p. 3-45

35 มาตรการความปลอดภัย : Self-inflating Bags ที่มีลิ้นลดความดัน (Pressure-Release Valve)
Self-inflating bags should have a pressure-release (pop-off) valve, which is generally set to 30 to 40 cm H2O. If pressures greater than 30 to 40 cm H2O are generated, the valve opens, limiting the pressure being transmitted to the baby. In some self-inflating bags, the pressure-release valve can be temporarily occluded or bypassed to allow high pressure to be administered. This is usually not necessary, but can be done to ventilate a newborn’s non-aerated lungs when the usual pressures are not effective, especially with the first few breaths. Many self-inflating bags also are equipped with a port to attach to a pressure gauge. Click on the image to play video p. 3-11

36 ความเข้มข้นของออกซิเจนที่ควรใช้ระหว่างการช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด
Neonatal Resuscitation Program มีข้อแนะนำให้ใช้ออกซิเจนเข้มข้น 100% ระหว่างการช่วยหายใจด้วยแรงดันบวก มีบางการศึกษาพบว่า การให้ก๊าซออกซิเจนเข้มข้นน้อยกว่า 100% ก็อาจจะสามารถกู้ชีพทารกได้สำเร็จ ถ้าเริ่มการช่วยกู้ชีพทารกแรกเกิด โดยใช้ออกซิเจนเข้มข้นน้อยกว่า 100% เป็นเวลา 90 วินาที ทารกไม่ดีขึ้น ควรเพิ่มความเข้มข้นของออกซิเจน จนถึง 100% One hundred percent oxygen should be used when positive-pressure ventilation is required during resuscitation of term babies. Some studies suggest that resuscitation with 21% oxygen (air) is just as successful as resuscitation with 100% oxygen. Prolonged exposure to 100% oxygen following perinatal asphyxia may have deleterious effects. However, supplemental oxygen during resuscitation may result in more rapid restoration of tissue oxygen and perhaps less permanent tissue damage. Some clinicians will elect to start resuscitation using less than 100% oxygen. If one chooses to start resuscitation with room air, it is recommended that oxygen be used if there is no improvement within 90 seconds following birth. p. 3-14

37 Bag และหน้ากาก : อุปกรณ์
ควรวางตำแหน่งของหน้ากากให้ครอบ ปลายคาง ปาก จมูก For the mask to be the correct size, as pictured in this slide, the rim will cover the tip of the chin, the mouth, and the nose, but not the eyes. If the mask is too large, it may cause eye damage. If the mask is too small, it will not cover the mouth and nose and may occlude the nose. p. 3-16

38 การช่วยหายใจมีประสิทธิภาพ
อาการที่บ่งชี้ว่าทารกดีขึ้น : อัตราการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้น ทารกมีผิวสีชมพูขึ้น ทารกหายใจได้เอง ความตึงตัวของกล้ามเนื้อดีขึ้น The best indications that the mask is sealed and the lungs are being adequately inflated are improvements in heart rate, color, and muscle tone. If these signs are not improving, you should look for the presence of chest movement with each positive-pressure breath and have an assistant listen to both sides of the lateral areas of the chest with a stethoscope to assess breath sounds. Abdominal movement due to air entering the stomach may be mistaken for effective ventilation. The lungs of a fetus are filled with fluid, while the lungs of a newborn must be filled with air. To establish a gaseous volume (functional residual capacity) in a newly born baby, the first breaths often require higher pressures and longer inflation times than with subsequent breaths. It is helpful to monitor pressure with a pressure gauge to avoid high lung volumes and airway pressures. You should ventilate the lungs with the lowest pressure required to improve heart rate, color, and muscle tone. p. 3-21, 3-23

39 อัตราการช่วยหายใจ: 40 – 60 ครั้ง / นาที p. 3-22
40 – 60 ครั้ง / นาที During the initial stages of resuscitation, breaths should be delivered at a rate of 40 to 60 breaths per minute or slightly less than once a second. If you squeeze the bag or occlude the PEEP cap of the T-piece resuscitator on “Breathe” and release while you say “Two, Three,” you probably are ventilating at a proper rate. Check the 4 signs for improvement (rising heart rate, improving color, spontaneous breathing, and improving tone) after 30 seconds of administering positive-pressure ventilation. As the heart rate increases toward normal, ventilation should be continued at a rate of between 40 and 60 breaths per minute. With improvement, the newborn should become pink and muscle tone should improve. When the heart rate stabilizes above 100 bpm, reduce the rate and pressure of assisted ventilation until you see effective spontaneous respiration. When color improves, supplemental oxygen can also be weaned as tolerated. If the heart rate remains below 60 bpm, you need to proceed to the next step of chest compressions, as described in the next lesson. p. 3-22 Click on the image to play video

40 หากต้องช่วยหายใจด้วยแรงดันบวกผ่านหน้ากากเป็นเวลาหลายนาที
ควรได้รับการใส่สายสวนกระเพาะอาหารเข้าทางปาก เพื่อระบายลมออกจากกระเพาะอาหาร ก๊าซที่เข้าสู่กระเพาะอาหารจะรบกวนการหายใจ กระเพาะอาหารขยายตัว ทำให้รบกวนการเคลื่อนลงของกระบังลม ทำให้ปอดขยายตัวได้ไม่เต็มที่ ก๊าซในกระเพาะอาหารที่มากเกินไป ทำให้มีการย้อนกลับของสารคัดหลั่งในกระเพาะอาหาร ทำให้มีการสูดสำลักเข้าปอด Newborns requiring positive-pressure ventilation with a mask for longer than several minutes should have an orogastric tube inserted and left in place. During positive-pressure ventilation, gas is forced into the oropharynx, where it is free to enter the trachea and the esophagus. Some gas will be forced into the stomach. Gas forced into the stomach will interfere with ventilation by preventing full expansion of the lungs and may cause regurgitation and aspiration of contents. This problem may be relieved by the insertion of an orogastric tube. p. 3-26

41 วิธีการใส่สายสวนกระเพาะอาหาร
อุปกรณ์ สายสวนกระเพาะอาหารขนาด 8F กระบอกฉีดยาขนาด 20 มล. The equipment you will need to place an orogastric tube during ventilation includes an 8F feeding tube and a 20-mL syringe. p. 3-27

42 ขั้นตอนการใส่สายสวนกระเพาะอาหาร
วัดความยาวของสายสวนกระเพาะอาหาร Always measure the length of the tube needed for insertion. The length of the inserted tube should be equal to the distance from the bridge of the nose to the earlobe, and earlobe to a point halfway between the xyphoid process (the lower tip of the sternum) and the umbilicus. Note the centimeter mark at this place on the tube. p. 3-27

43 ทารกอาการไม่ดีขึ้น ทรวงอกเคลื่อนที่เพียงพอหรือไม่
ตรวจสอบการให้ออกซิเจน การแนบสนิทของหน้ากากกับหน้าของทารก และความแรงในการบีบ ทรวงอกเคลื่อนที่เพียงพอหรือไม่ ให้ออกซิเจนแก่ทารกเพียงพอหรือไม่ พิจารณา ใส่ท่อช่วยหายใจ ฟังเสียงลมเข้าปอด ปัญหาอื่นๆ เช่น ลมรั่วในช่องอก (pneumothorax) Check for adequacy of chest expansion, and use a stethoscope to listen for bilateral breath sounds. Is the face-mask seal tight? Is the airway blocked? Is the resuscitation equipment working properly? Is adequate pressure being used? Is adequate oxygen being administered? Is oxygen tubing attached to the device and to an oxygen source? If using the self-inflating bag, is the oxygen reservoir attached? If using a tank (rather than wall oxygen), is there oxygen in the tank? Is gas flowing through the flowmeter? p. 3-29, 3-30

44 การกดหน้าอก (Chest Compressions)
ในบทที่ 4 ท่านจะได้เรียนรู้ ข้อบ่งชี้ในการกดหน้าอกในระหว่างการช่วยกู้ชีพ วิธีการการกดหน้าอก วิธีการกดหน้าอกให้สอดคล้องกับการช่วยหายใจด้วยแรงดันบวก เมื่อใดจึงเลิกกดหน้าอก In Lesson 4 you will learn When to begin chest compressions during a resuscitation How to administer chest compressions How to coordinate chest compressions with positive-pressure ventilation When to stop chest compressions p. 4-1

45 การกดหน้าอก Chest Compressions
ช่วยเพิ่มการไหลเวียนเลือด ชั่วคราว ต้องทำร่วมกับการช่วยหายใจ ควรใช้ออกซิเจน 100% When a newborn becomes hypoxic, the heart rate slows and myocardial contractility decreases. As a result, there is a diminished flow of blood and oxygen to the vital organs. The decreased supply of oxygen to these tissues can lead to irreparable damage to the brain, heart, kidneys, and bowel. Chest compressions are used to temporarily increase circulation and oxygen delivery. Chest compressions should always be accompanied by ventilation with 100% oxygen. Ventilation must be performed to ensure that the blood being circulated during chest compressions is oxygenated. p. 4-2

46 การกดหน้าอก : ข้อบ่งชี้
ช่วยหายใจ ด้วยแรงดันบวก * ช่วยหายใจด้วยแรงดันบวก * กดหน้าอก อัตราการเต้นของหัวใจ < 60 > 60 * พิจารณาใส่ท่อช่วยหายใจ ให้ออกซิเจน ยังคงเขียว หยุดหายใจ < 100 หายใจเอง > 100 แต่เขียว เมื่ออัตราการเต้น ของหัวใจน้อยกว่า 60 ครั้ง/นาที ทั้งๆ ที่ทารกได้รับการ ช่วยหายใจด้วยแรง ดันบวกอย่างเพียง พอแล้วเป็นเวลา 30 วินาที When chest compressions are indicated, the newborn probably has very low blood oxygen levels and significant acidosis. The myocardium is depressed and unable to contract strongly enough to pump blood to the lungs. Chest compressions will mechanically pump blood through the heart while ventilation continues. Instructor Tip: Even experienced resuscitators are concerned at the point when a baby requires chest compressions. Talk to each other and calmly plan your next steps. Concentrate on the tasks at hand and anticipate the need for additional help to record events, insert an orogastric tube if not already done, prepare for intubation if not already done, prepare for administration of epinephrine, and prepare for establishment of an umbilical venous line. p. 4-2

47 การกดหน้าอก : หัวใจไปชนกับกระดูกไขสันหลัง ความดันในช่องอกเพิ่มขึ้น
เกิดการไหลเวียนเลือดไปยังอวัยวะสำคัญ Chest compressions, sometimes referred to as external cardiac massage, consist of rhythmic compressions of the sternum that Compress the heart against the spine. Increase the intrathoracic pressure. Circulate blood to the vital organs. The heart lies between the lower third of the sternum and the spine. Compressing the sternum compresses the heart and increases the pressure in the chest, causing blood to be pumped into the arteries. Click on the image to play video p. 4-4

48 การกดหน้าอก : ต้องมีบุคลากร 2 คน
การกดหน้าอก : ต้องมีบุคลากร 2 คน คนหนึ่งกดหน้าอก อีกคนให้การช่วยหายใจ Two people are required to administer chest compressions—one to compress the chest and one to continue ventilation. These 2 people need to coordinate their activities. The person administering chest compressions must have access to the chest and be able to position his or her hands correctly. The person assisting ventilation will need to be positioned at the newborn’s head to achieve an effective face-mask seal (or to stabilize the endotracheal tube), ventilate appropriately, and watch for effective chest movement. p. 4-4

49 เปรียบเทียบเทคนิคในการกดหน้าอก
เทคนิคการใช้นิ้วหัวแม่มือ (Thumb Technique) (ดีกว่า) เมื่อยล้าน้อยกว่า สามารถควบคุมความลึกของการกดหน้าอกได้ดีกว่า เทคนิคการใช้สองนิ้วมือ (2-Finger Technique) เหมาะสำหรับผู้ช่วยกู้ชีพที่มีมือขนาดเล็ก ใช้พื้นที่ไม่มาก เปิดทางเข้าสู่สะดือได้ดีกว่าเมื่อต้องการให้ยา With the thumb technique, the 2 thumbs are used to depress the sternum while the hands encircle the torso and the fingers support the spine. With the 2-finger technique, the tips of the middle finger and either the index or ring finger of one hand are used to compress the sternum. The other hand is used to support the newborn’s back so that the heart is more effectively compressed between the sternum and spine. With the second hand supporting the back, you can feel the pressure and depth of compressions. Instructor Tip: The requirement to put your hand under the newborn’s back also serves to keep you focused on the task at hand, and prevents someone from expecting you to reach for equipment or to do other tasks with your “spare hand.” p. 4-5

50 การกดหน้าอก : ตำแหน่งการวางมือและนิ้ว
การกดหน้าอก : ตำแหน่งการวางมือและนิ้ว ใช้นิ้วลากมาตามขอบล่างของกระดูกซี่โครง จนกระทั่งมาพบกระดูก xyphoid วางนิ้วหัวแม่มือหรือนิ้วมือสองนิ้วเหนือต่อจากกระดูก xyphoid ตามแนวเส้นที่ลากระหว่างหัวนม Run your fingers along the lower edge of the rib cage until you locate the xyphoid. Place your thumbs or fingers on the sternum, immediately above the xyphoid. Pressure is applied to the lower third of the sternum. Care must be used to avoid applying pressure to the xyphoid, which is a small projection where the lower ribs meet at the midline. p. 4-6

51 การกดหน้าอก : เทคนิคหัวแม่มือ (Thumb Technique)
นิ้วหัวแม่มืออยู่บนกระดูกหน้าอก นิ้วอื่นอยู่ใต้หลังทารกเพื่อหนุนกระดูกสันหลัง The thumb technique is accomplished by encircling the torso with both hands and placing the thumbs on the sternum and the fingers under the baby’s back, supporting the spine. The thumbs can be placed side by side or, on a small baby, one over the other. p. 4-6

52 การกดหน้าอก : เทคนิคหัวแม่มือ (Thumb Technique)
ใช้นิ้วหัวแม่มือกดลงบนกระดูกกลางอก (sternum) และปล่อย เพื่อให้หน้าอกคืนรูปได้เต็มที่ ถูกต้อง ไม่ถูกต้อง Care must be taken to not squeeze the chest (ribs) with your whole hand during compression. If the chest is squeezed, fractured ribs or a pneumothorax may result. The thumb technique cannot be used effectively if the newborn is large or your hands are small. However, you may find the thumb technique less tiring than the 2-finger technique if chest compressions are required for a prolonged period. The thumb technique makes access to the umbilical cord more difficult when intravenous medications become necessary. Instructor Tip: It’s easy for a nervous resuscitator to inadvertently squeeze the newborn’s chest or to hold on tightly during and between compressions. All members of the team should watch each other’s technique and calmly make suggestions for modification if necessary. Remember that parents may be listening and trying to interpret your comments. Rather than saying, “Jane, you’re squeezing his chest and I can’t ventilate.” It would be better to say, “Jane, loosen your hands a little.” p. 4-7

53 การกดหน้าอก: ความแรงและความลึกในการกด
การกดหน้าอก: ความแรงและความลึกในการกด ความลึกของการกดหน้าอกประมาณ 1 ใน 3 ของความกว้างทรวงอกในแนวหน้าหลัง ถูกต้อง ไม่ถูกต้อง Controlling the pressure used in compressing the sternum is an important part of the procedure. With your fingers and hands correctly positioned, you should use enough pressure to depress the sternum to a depth of approximately one third of the anterior-posterior diameter of the chest, then completely release the pressure to allow the heart to refill. One compression consists of the downward stroke plus the release. The actual distance compressed will depend on the size of the newborn. The duration of the downward stroke of the compression should be somewhat shorter than the duration of the release for generation of maximum cardiac output. p. 4-9

54 การกดหน้าอกประสานงานกับ การช่วยหายใจ
1 รอบ ประกอบด้วยการกดหน้าอก 3 ครั้ง และการช่วยหายใจ 1 ครั้ง ในเวลา 2 วินาที ทำการช่วยหายใจ 30 ครั้ง และกดหน้าอก 90 ครั้ง/นาที รวมกันเป็น 120 ครั้งต่อนาที During chest compressions, the ventilation rate is actually 30 breaths per minute rather than the rate you previously learned for positive-pressure ventilation without compressions, which was 40 to 60 breaths per minute. This lower ventilatory rate is necessitated by the need to provide an adequate number of compressions, yet avoid simultaneous compressions and ventilation. To ensure that the process can be coordinated, it is important that you practice with another person and practice both roles. p. 4-11

55 การกดหน้าอก : การหยุดกดหน้าอก
* พิจารณาใส่ท่อช่วยหายใจ หายใจอย่างมี ประสิทธิภาพ อัตราการเต้น ของหัวใจ >100 สีผิวเป็นสีชมพู ช่วยหายใจ ด้วยแรงดันบวก * ช่วยหายใจด้วยแรงดันบวก * กดหน้าอก ของหัวใจ< 60 ของหัวใจ > 60 ยังคงเขียว หยุดหายใจ ของหัวใจ < 100 หายใจเอง อัตราการเต้นของหัวใจ > 100 แต่เขียว ประเมินการหายใจ อัตราการเต้นของหัวใจและสีผิว ให้ยา epinephrine* ของหัวใจ < 60 การดูแลหลัง การช่วยกู้ชีพ ให้ออกซิเจน หลังจากทำการกดหน้าอกและช่วยหายใจแล้ว 30 วินาที ควรหยุดกดหน้าอก เพื่อตรวจอัตราการเต้นของหัวใจอีกครั้ง After approximately 30 seconds of well-coordinated compressions and ventilation, stop for 6 seconds to determine the heart rate again. To determine heart beats per minute, count the beats in 6 seconds and multiply by 10. Announce the actual heart rate (say “the heart rate is 70” not “I count 7 beats”). If the heart rate is >60 bpm, discontinue chest compressions but continue positive-pressure ventilation at the rate of 40 to 60 breaths per minute If the heart rate is >100 bpm and the newborn begins to breathe spontaneously, slowly withdraw positive-pressure ventilation and move the newborn to the nursery for post resuscitation care If the heart rate is <60 bpm, intubate the infant (if not already done), insert an umbilical venous catheter and give epinephrine Instructor Tip: Learn to assess the heart rate quickly. You should be able to recognize, within a few beats, if the heart rate is less than 60 bpm, 100 bpm, and more than 100 bpm. p. 4-12

56 การกดหน้าอก : อัตราการเต้นของหัวใจยังคงต่ำกว่า 60 ครั้ง/นาที
ตรวจสอบว่าการช่วยหายใจมีประสิทธิภาพหรือไม่ พิจารณาใส่ท่อช่วยหายใจ ถ้ายังไม่ได้ใส่ ใส่สายสวนหลอดเลือดของสะดือ เพื่อให้ยา epinephrine When you are administering chest compressions and coordinating ventilation, continue to ask yourself the following questions: Is chest movement adequate? Is supplemental oxygen being given? Is the depth of chest compression approximately one third of the anterior-posterior diameter of the chest? Are the chest compressions and ventilation being well-coordinated? If the heart rate remains less than 60 beats per minute, you should give epinephrine, as described in Lesson 6. By this point in resuscitation, you most likely will have intubated the trachea, giving a more reliable means of ventilating, and called for additional personnel to record events. Because epinephrine administration seems likely, establishment of an umbilical venous line should be in progress. Instructor Tip: A newborn who requires chest compressions is seriously ill and needs a skilled and coordinated team to administer interventions. This is why we practice these skills frequently, so that all team members feel confident and competent during a more extensive resuscitation. p. 4-13

57 การใส่ท่อช่วยหายใจ : ข้อบ่งชี้
กรณีที่มีขี้เทาปนในน้ำคร่ำ หากทารก not vigorous การช่วยหายใจด้วยแรงดันบวกไม่มีประสิทธิภาพ หรือต้องช่วยหายใจเป็นเวลาหลายนาที เมื่อต้องทำการกดหน้าอก เพื่อให้สัมพันธ์กับการช่วยหายใจ เมื่อต้องการให้ยา epinephrine ระหว่างรอการหาหลอดเลือดดำ

58 ท่อช่วยหายใจ : ขนาดที่เหมาะสม
ขนาดของท่อช่วยหายใจขึ้นกับน้ำหนักและอายุครรภ์ ควรตัดขนาดท่อช่วยหายใจให้มีความยาว ซม. การใช้ลวด stylet สอดเข้าไปในท่อช่วยหายใจ (ทางเลือก)

59 ขนาดท่อ (มม.) น้ำหนัก อายุครรภ์ (เส้นรอบวงด้านใน) (กรัม) (สัปดาห์)
< 1, < 28 ,000-2, ,000-3, > 3, > 38

60 การเตรียม Laryngoscope
อุปกรณ์ประกอบ ควรเลือกขนาด blade ให้เหมาะสม เบอร์ 0 สำหรับทารกเกิดก่อนกำหนด เบอร์ 1 สำหรับทารกเกิดครบกำหนด ตรวจสอบความสว่างของหลอดไฟ เปิดเครื่องดูดเสมหะที่ความดัน 100 มม.ปรอท ต่อกับสายดูดเสมหะขนาด 10F (หรือใหญ่กว่า) เพื่อทำการดูดเสมหะในปาก ใช้สายดูดเสมหะที่เล็กกว่า เพื่อดูดเสมหะในท่อช่วยหายใจ

61 น้ำหนักแรกเกิด (กิโลกรัม)
ความลึก (ซ.ม.จากริมฝีปาก) 1* 7 2 8 3 9 4 10

62 ให้ออกซิเจนและช่วยหายใจด้วยแรงดันบวกก่อนทำการใส่ท่อช่วยหายใจ (ยกเว้นในกรณีที่มีขี้เทาปนในน้ำคร่ำ)
ให้ออกซิเจน free flow ระหว่างการใส่ท่อช่วยหายใจ ระยะเวลาในการใส่ท่อช่วยหายใจ ไม่เกิน 20 วินาที

63 ข้อบ่งชี้ในการให้ยา epinephrine
ช่วยหายใจด้วยแรงดันบวกอย่างมีประสิทธิภาพแล้ว 30 วินาที ตามด้วย ช่วยหายใจด้วยแรงดันบวกร่วมกับการกดหน้าอกอีก 30 วินาที รวม = 60 วินาที If the heart rate remains below 60 bpm despite effective ventilation and chest compressions, ensure that ventilation and compressions are being given optimally and that you are using 100% oxygen. Epinephrine is not indicated before adequate ventilation has been established and chest compressions have been initiated for 30 seconds because You will waste valuable time that should be focused on establishing effective ventilation and oxygenation. Epinephrine will increase the workload and oxygen consumption of the heart muscle, which, in the absence of available oxygen, may cause myocardial damage. ไม่ควรให้ยา epinephrine ก่อนช่วยหายใจด้วย แรงดันบวกอย่างมีประสิทธิภาพ p. 6-2, 6-6

64 การให้ยาและสารน้ำทางหลอดเลือดดำของสะดือ
ใส่สายสวนในหลอดเลือดของสะดือ เป็นทางให้สารน้ำและยา ใช้สายสวนขนาด 3.5F หรือ 5F ใช้เทคนิคปลอดเชื้อ To place a catheter in the umbilical vein, Clean the cord with antiseptic. Place a loose tie of umbilical tape around the base of the cord. Pre-fill a 3.5F or 5F single end-hole catheter with normal saline. Connect catheter to stopcock and syringe. Close the stopcock to the catheter to prevent fluid loss and air entry. Using sterile technique, Cut the cord with the scalpel below the clamp about 1 to 2 cm from the skin line. The umbilical vein will be seen as a large, thin-walled structure, usually at the 11- to 12-o’clock position. Insert the catheter into the umbilical vein. The course of the vein will be up toward the heart, so this is the direction you should point the catheter. Instructor Tip: Keep all umbilical venous catheter insertion supplies together in one sealed bag or tray. To prevent injury, stop compressions and alert team members when scalpel is being used. p. 6-4

65 Epinephrine: ผลของยา และการให้ซ้ำ
เพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจ และความแรงของการบีบตัวของกล้ามเนื้อหัวใจ ทำให้เกิดหลอดเลือดส่วนปลายหดตัว ถ้าให้ยาครั้งแรกทางท่อช่วยหายใจ การให้ยาซ้ำ ควรให้ทางหลอดเลือดดำของสะดือ As positive-pressure ventilation and chest compressions are continued, the rate should increase to more than 60 beats per minute within 30 seconds after giving epinephrine. If this does not happen, you may repeat the dose every 3 to 5 minutes. If the first dose has been given per endotracheal tube, give repeat doses via umbilical vein, if possible. Instructor Tip: If first dose is given via the endotracheal tube, REMEMBER the dose given intravenously will be a DIFFERENT dose of a SMALLER volume. LABEL SYRINGES for ET or IV use and double-check dosage prior to administration. p. 6-6, 6-9

66 การบริหารยา Epinephrine
ความเข้มข้นของยาที่แนะนำ = 1:10,000 วิธีบริหารยาที่แนะนำ = ทางหลอดเลือดดำ (ให้ทางท่อช่วยหายใจได้ในระหว่างรอการใส่สายสวนหลอดเลือดดำ) ขนาดของยาที่แนะนำ = มล./กก. ของยา epinephrine 1:10,000 (ให้ มล./กก. ถ้าให้ทางท่อช่วยหายใจ) อัตราการให้ยาที่แนะนำ = เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ Epinephrine should be given by the umbilical vein. The endotracheal route is often faster than placing an umbilical catheter, but is associated with unreliable absorption and may not be effective at the lower dose. If a dose of epinephrine is given via the endotracheal tube while umbilical venous access is being established, consider a higher dose (0.3 mL-1.0 mL/kg) by this route only. Do not give high doses of epinephrine intravenously. p. 6-7

67 ถ้าทารกอาการไม่ดีขึ้นหลังให้ยา epinephrine (อัตราการเต้นของหัวใจน้อยกว่า 60 ครั้ง/นาที)
ตรวจสอบประสิทธิภาพของ การช่วยหายใจ การกดหน้าอก การใส่ท่อช่วยหายใจ ว่าอยู่ในหลอดลมคอหรือไม่ วิธีบริหารยา epinephrine พิจารณาว่า ทารกมีภาวะความดันเลือดต่ำ จนช็อค (hypovolemic shock) หรือไม่ If the newborn is not responding to resuscitation, recheck the effectiveness of the interventions to this point. If the baby is pale and there is evidence of blood loss, consider the possibility of volume loss. p. 6-9

68 ทารกไม่ตอบสนองต่อการช่วยกู้ชีพ : ช็อค (hypovolemic shock)
ข้อบ่งชี้ในการให้สารน้ำทดแทน ทารกไม่ตอบสนองต่อการช่วยกู้ชีพ และ ทารกอยู่ในภาวะช็อค (สีผิวซีด ชีพจรเบา อัตราการเต้นของหัวใจช้า หรืออาการไม่ดีขึ้นภายหลังการช่วยกู้ชีด) มีประวัติทารกในครรภ์เสียเลือด ได้แก่ มารดามีเลือดออกทางช่องคลอดจำนวนมาก รกลอกตัวก่อนกำหนด รกเกาะต่ำ และมีภาวะ twin-to-twin transfusion If there has been placental abruption, a placenta previa, or blood loss from the umbilical cord, the baby may be in hypovolemic shock. In some cases, the baby may have lost blood into the maternal circulation and there will be signs of shock with no obvious evidence of blood loss. Newborns in shock appear pale and have a weak pulse; they may have a persistently lower heart rate. Circulatory status often will not improve in response to effective ventilation, chest compressions, and administration of epinephrine. The baby may need re-expansion of his or her intravascular volume. p. 6-10

69 การให้สารน้ำทดแทน: สารน้ำที่แนะนำ: Normal saline สารน้ำอื่นๆ:
Ringer’s lactate เลือดกลุ่ม O Rh-negative The recommended solution for acutely treating hypovolemia is an isotonic crystalloid solution. Type O Rh-negative packed red blood cells, cross-matched with mother’s blood (if time permits), may be used. This sometimes may be prepared before delivery if prenatal diagnosis has suggested low fetal blood volume. If a large volume of blood loss is suspected, emergency-release type O Rh-negative packed blood may be necessary. p. 6-10

70 การให้สารน้ำทดแทน: ปริมาณและวิธีการให้
ชนิดของสารน้ำทดแทนที่แนะนำ = Normal saline สารน้ำทดแทนอื่นๆ = Ringer’s lactate หรือ เลือดกลุ่ม O Rh-negative ปริมาณของสารน้ำทดแทนที่แนะนำ = 10 มล./กก. วิธีการให้ที่แนะนำ= ทางหลอดเลือดดำของสะดือ วิธีการเตรียม = เตรียมสารน้ำปริมาณที่ต้องการใน กระบอกฉีดยาขนาดใหญ่ อัตราการให้สารน้ำที่แนะนำ = ให้ในเวลา 5-10 นาที The initial dose of solution is 10 mL/kg; however, if the newborn shows minimal improvement after the first dose, you may need to give another dose of 10 mL/kg. Volume expander must be given into the vascular system. The umbilical vein is usually the most accessible vein in a newborn, although the intraosseous route can be used. Some clinicians are concerned that rapid administration of volume to a newborn may result in intracranial hemorrhage. A steady infusion rate over 5 to 10 minutes is reasonable. p. 6-10

71 การตอบสนองต่อการให้สารน้ำทดแทน
อาการที่บ่งชี้ว่าทารกมีอาการดีขึ้น ภายหลังการให้สารน้ำทดแทน อัตราการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้น ชีพจรแรงขึ้น สีผิวซีด ลดลง ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น ถ้าภาวะช็อค (hypovolemic shock) ไม่ดีขึ้น พิจารณาให้สารน้ำทดแทนอีกครั้ง (ปริมาณ 10 มล./กก.) The heart rate should increase, pulses should become stronger, color should improve, and blood pressure should increase. Volume expanders may be repeated if signs of hypovolemia persist. The same dose (10 mL/kg) should be given intravenously over 5 to 10 minutes. p. 6-10

72