เรื่องหนูน้อยหมวกแดง นิทาน เรื่องหนูน้อยหมวกแดง

นานมาแล้วที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งได้มีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาน่ารักและนิสัยร่างเริงเป้นอย่างมากเมื่อวันคล้ายวันเกิดที่ผ่านมาเมื่อไม่นานมานักคุณยายได้เย็บ(อาก้า สึคิน)ให้ในวันเกิด

หนูน้อยหมวกแดงออกไปเล่นข้างนอกสุนัขก็วิ่งตามมาแล้วบอกกับเธอว่า " ช่างน่ารักและ เหมาะ กับเธออย่างที่สุดเลยหละ...หนูน้อยหมวกแดง " หรือแม้แต่คุณลุงที่เป็นชาวนาข้างบ้านก็ยังบอกเหมือน ๆ กันอีกว่า " ม่า..ช่างสวย เลิศและเหมาะกับเธอเสียจริง ๆ แม่หนูน้อยหมวกแดง ฮ่า ๆๆๆ

วันนี้หนูน้อยหมวกแดงของเรา จะต้องออกไปทำธุระให้กับคุณแม่คือเธอได้รับหน้าที่ ที่จะต้องนำเอากระเช้าที่ใส่ขนมพาย, และ เหล้าองุ่นไปให้กับคุณยายของตัวเอง ที่อาศัยอยู่ในที่กลางป่าที่อยู่ถัดไป ซึ่งคุณยายผู้นี้ที่เป็นผู้ที่ได้เย็บหมวกเสื้อคลุมสี แดงให้ กับเธอนั่นเอง

เมื่อหนูน้อยหมวกแดง เดินทางมาถึงกลางทางที่ในป่าแล้วนั้น ก็พอดีได้มีหมาป่าที่ออกมาเดินเกะกะอยู่ที่ใกล้ ๆ แถว ๆ บริเวณนั้น ตัวหนึ่งเข้าอย่างบังเอิญ และเมื่อมันมองไปและเห็นว่าได้มีเด็กน้อยตัวเล็ก ๆ กำลังเดินอยู่กลางป่าคนเดียว

เจ้าหมาป่าเดินตามมาติด ๆ และมันก็คอยมองหาจังหวะที่จะกินหนูน้อยหมวกแดงอยู่ทุกวินาทีเลยทีเดียวเสียด้วยสิ ! และ เมื่อมันได้จังหวะ!! มัน...ก็อ้าปากอันใหญ่มหึมาที่มีเขี้ยวที่แหลมคมของมันขึ้น แล้วเตรียมที่จะงับ...แต่อยู่ ๆ ขณะนั้นที่เป็นเวลา เหมือนกับที่เรียกว่าเข้าด้ายเข้าเข็มอะไรทำนองนั้นของมันอยู่ พลัน ! ก็มีลูกคุริ ( ลูกเก๋าลัก ) นับเป็นสิบได้ถูกปากระหน่ำลงมา

ส่วนหนูน้อยหมวกแดงของเรานั้น ด้วยเธอเป็นเด็กที่ไม่ค่อยจะสนใจอะไรรอบ ๆตัวของเธอเป็นนิสัยและเป็นเด็กที่เชื่อคน ง่ายอย่างมากอยู่ด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่ทันนึกหรือที่จะคิดสังหรณ์ใจอะไรเลยสักนิดว่ากำลังจะโดนกินอยู่ทุกขณะ

เมื่อหนูน้อยหมวกแดงเดินลึกเข้ามาเรื่อย ๆ จนถึงตรงแถว ๆที่เป็นบริเวณทุ่งกว้าง ที่มีดอกไม้ป่าขึ้นอยู่อย่างมากมายนั้นแล้ว เจ้าหมาป่า มันก็วิ่งตามมาจนทันอีกครั้ง และคราวนี้มันคิดแผนการณ์ขึ้นมาใหม่

เหอ ๆๆๆ อ้ายเด็กโง่นั่นมันกำลังนั่งเก็บดอกไม้ อย่างเพลินเลยทีเดียว คราวนี้หละ ไม่รอดแน่ " เจ้าหมาป่าตัวร้าย ค่อย ๆ ย่าง เท้าเข้าไปใกล้ ๆ แล้วอ้าปาก แต่เจ้าหมาป่าต้องสะดุ้งเฮือกและตาเหลือกขึ้นด้วยความเจ็บอีกหน

เจ้าหมาป่าตัวร้ายต้องผิดหวังหลายครั้งหลายหน แต่ความที่มันต้องการที่จะกินหนูน้อยหมวกแดงให้ได้เป็นอย่างมาก มันจึง ถอยออกมาและมายืนคิดแผนการณ์อันชั่วร้ายของมันใหม่อีกครั้ง

ก็โดนเจ้าหมาป่าที่มันคอยตั้งท่าและอ้าปากค้างเอาไว้เพื่อจะคอยรับอยู่แล้วนั้น...เขมือบเข้าปากไปเลยทีเดียวทั้งตัว .... คำเดียวจริง ๆ หายลับเข้า ไปอยู่ในท้องหมดทั้งตัวเลย

และจากนั้น...เมื่อเวลาผ่านมาได้สักหน่อย หนูน้อยหมวกแดงของเรา ก็ได้เดินทางมาถึงที่หน้าบ้านของคุณยาย และได้เคาะประตูเรียก " คุณ ยายขาหนูน้อยหมวกแดงเองจ๊ะ คุณยาย "

โลภมากกินเข้าไปทีเดียวพร้อมกันทั้งยายและหลานเข้าอย่างนั้น ก็เกิดหนักท้องและอิ่มขึ้นมาอย่างมาก จึงบรรดา ให้เกิดความง่วงขึ้นมาอย่างติดหมัดทันทีทันใด มันเลยล้มตัวลงนอนไปบนเตียงของคุณยายทันที มันหลับสนิทและกรนเสียจนเสียงดังสนั่น หวั่นไหวดัง " คร๊อก..ฟี่...คร๊อก...ฟี้ "ลั่นก้องไปจนทั่วทั้งป่าเลย

เงาของคุณยายเลยสักนิด แต่กลับมีหมาป่าตัวหนึ่ง นอนพุงกางและที่พุงของมันนั้นก็ใหญ่โตจนผิดปกติอย่างมาก กำลังนอนกรนอยู่บนเตียงของคุณยายอีกด้วย " โอ๊ะ อะไรกันนั่น มีแต่หมาป่านอนกรนอยู่ตัวเดียว แล้วที่ท้องของมันนั่น !...ก็..ทำไมถึงใหญ่ และพองโตอย่างมากมายอย่างนั้นด้วยล่ะนี่ โอ้ ๆๆ สงสัยอ้ายหมาป่ามันจะต้องกินคุณยาย

จัดทำโดย ด.ญ.อิชยา ศิริชัย ชั้น ม.1/5 เลขที่3 เสนอ ครูวันทนีย์ จิกยอง

http://writer.dek-d.com