เจ็ดโมงเช้านักเรียน เริ่มมาถึง รีบรวมพลเข้าเเถวเสียงอื้ออึงต่างคำนึง เพราะกลัวจะไม่ทัน ครึ่งชั่วโมงต่อมาล้อเริ่มหมุนแสงทอง อุ่นทอเเสงงามเฉิดฉัน ผ่านหอพระยกมือขอพรพลันเหลียวหน้าหัน เพราะเห็นคนคุ้นเคย

รถเริ่มเคลื่อนออกมาไม่นานนักกลับ ชะงักหยุดอยู่ซะเฉยเฉย ผู้โดยสารต่างสงสัยด้วยไม่เคยครั้น เฉลยจึงทราบในเหตุการณ์ เพื่อนสองคนเร่งรุดลงจากรถตัวงอคด รีบวิ่งเข้าในบ้าน หายเข้าไปสักพักไม่ช้านานเดินยิ้ม หวานทักทายผองเพื่อนตน

ต่างก็ซักซักถามความสงสัยว่าทำไม โปรดแจ้งด้วยเหตุผล เจ้าตัวนั้นจึงบอกกับบางคนไม่อาจ ทนปวดอึขออภัย สองข้างทางเรียงรายไปด้วยวัด มองไม่ชัดชื่อวัดคือไฉน พอรถผ่านรีบอ่านอย่างเร็วไวชื่อวัดไซร้ “ เจ้า ปลุก ” คุ้นเคยดี

อีกไม่นานพบพานผ่านท้องทุ่ง เห็นคนมุ่งทำงานตามวิถี หาเลี้ยงตนครอบครัวทุกชีวีทุก คนมีภาระต้องจัดการ นั่งรถมาอีกคราถึงที่หมายวัง นารายณ์ยิ่งใหญ่รโหฐาน ลงจากรถรวมพลไม่ช้านานจึง เตรียมการศึกษาอย่างตั้งใจ

ซุ้มประตูด้านหน้าช่างงามนักอิฐสลัก ลายลวดล้วนก้อนใหญ่ เเต่เมื่อเพ่งพินิจเพลินพิศไป กลับเปลี่ยวใจน่า กลัวความวังเวง ท้องพระคลังมีเพียงพื้นผนังต้องระวัง ซากอิฐอันโหรงเหรง หากไม่ดูจะสะดุดล้มกันเองควรยำ เกรงโบราณสถานที่สำคัญ

เดินชมพระที่นั่งช่างงามนัก เหนื่อยก็พักให้หายไม่เคยหวั่น เพราะพวกเราเดินทางกันทั้งวันต้อง จัดสรรเวลาให้พอดี เมื่อเดินชมจนทั่วจึงฉุกคิดหาก ชีวิตย้อนไปในวิถี วังนารายณ์ก็คงเเต่จะมีทั้ง เทวีแลสนมนางกำนัล

เดินถือพานนั่งเสลี่ยงเป็นทิวเเถวคงไม่เเคล้ว เหมือนในละครนั่น เเสงตะเกียงส่องสาดแข่งแสงจันทร์หยุดคิด พลันเพราะเหตุรีบไป กลับขึ้นรถด้วยความภูมิใจนักเเละเริ่มรัก ประวัติศาสตร์กว่าครั้งไหน เมื่อเรามองนอกหน้าต่างครั้งคราใดความ ยิ่งใหญ่ปรากฏในใจเรา

ถึงสวนสัตว์ลพบุรีที่รอคอยอาทิตย์ คล้อยเเดดจ้ากว่าครั้งเก่า รับข้าวกล่องมานั่งทานใต้ร่มเงาปาก ทางเข้าลิงชื่อดังไมค์ซูซู เดินจับกลุ่มดูลิงชะนีค่างไม่อ้างว้าง ชวนคุยเพื่อนคู่หู เมื่อไปถึงลานกว้างเเสดงงู ต่างหยุดดู รอชมจนสมใจ

เจ้างูนั้นตัวใหญ่ไม่ผิดคาดคง หมายมาดจะกัดเราให้ได้ วิทยากรท่านนั้นเชี่ยวชาญชัยถึงเเม้น วัยล่วงเลยผ่านหลายปี บ่ายสองโมงเริ่มออกจากสวนสัตว์ วิวทิวทัศน์ข้างทางสวยเหลือที่ ภูเขาหินลูกใหญ่นั้นมากมีเขียว ขจีต้นไม้สบายตา

เมื่อถึงเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์หลายคน คิดซื้อของกันแล้วหนา เเต่ตัวฉันต้องการวันเวลามานั่งหา ถ้อยคำเพื่อเเต่งกลอน มองไปไกลสุดตานั้นกว้างนักพลันนึก รักธรรมชาติกว่าครั้งก่อน เเต่ยังเขียนไม่ได้ซักวรรคตอนจึงรีบจร นั่งรถเพื่อชมวิว

รถไฟเคลื่อนเลื่อนไปอย่างช้าช้า สุขอุราเริ่มไกลไปลิบลิ่ว คิดถ้อยคำเเต่งได้เพราะชมวิวจนถึง คิวต้องกลับลับลาไกล อาจารย์เริ่มประกาศรวมอีกครั้ง ให้ระวังเวลาอย่าเฉไฉ เราจึงรีบขึ้นรถอย่างเร็วไวเหตุรีบ ไปเพราะอาจกลับไม่ทัน

รถเคลื่อนตัวกลับบ้านอย่างเร็วรี่ฉันเริ่ม มีอาการน่าไหวหวั่น กลัวว่ารถที่ขับจะชนกันเเต่เรานั้นก็ ถึงบ้านอย่างปลอดภัย เดินทางในครั้งนี้สุขยิ่งนักฉันเริ่มรัก ลพบุรีกว่าครั้งไหน ขอขอบคุณคณาจารย์ที่ตั้งใจพาเราไป ศึกษาครั้งนี้เอย

นายอิสรวัฒน์ วงษาวดี ม.4/1 เลขที่ 4 นางสาวนิตยา สำลี ม.4/1 เลขที่ 15 นางสาวปวีณา ปทุมานนท์ ม.4/1 เลขที่ 17 นางสาวพจนพร ฮวบเจริญ ม.4/1 เลขที่ 18 นางสาวอรุณี ศรีวิไล ม.4/1 เลขที่ 26