นิทาน เรื่อง กระต่ายกับเต่า นิทาน เรื่อง กระต่ายกับเต่า
เต่าน้อยตัวนี้อาศัยอยู่ในป่า และมีลำธารที่อุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง ใกล้ๆนั้นมีกระต่ายหนุ่มผู้ปราดเปรียว และซุกซนอวดดี แกล้งเขาไปทั่ว
ทุกๆวันเต่าน้อยออกมาเดินเล่นอย่างสบายใจไปรอบๆ ในสวนป่า แต่บังเอิญ ที่เกิดมาขาสั้น โดยธรรมชาติ ไปไหนก็ไม่ทันใจ
วันหนึ่ง กระต่ายหนุ่มเจอกับเจ้าเต่า เห็นขาสั้นๆ ก็เลยจ้องดูใหญ่
เพราะไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน จึงหยุดมองจ้องหน้ากัน สักพักเจ้าเต่าน้อยก็เลยชูคอออกมาหยอกล้อ
กระต่ายหนุ่มสงสัย ลองเอาขาหน้าเขี่ยดู เจ้าเต่าจึงหดหัว เข้าไปในกระดอง กระต่ายเห็นเช่นนั้นก็สงสัย เดินมองไปรอบๆ ตัวเต่า คิดว่าเป็นตัวอะไรกันแน่ ทำไมมีแต่ตัวหัวไปไหน จะต้องหยอกให้หัวออกมาแล้วสิ
จึงเอาเท้าเขี่ยดูแต่มันช่างน่าประหลาดใจ ว่าเหตุใดจึงหลบหน้าเข้าไปในกระดองได้
กระต่ายหนุ่มแปลกใจ ส่วนเจ้าเต่าก็ดูเหมือนเล่นกล คงทำตัวเฉยไว้ในกระดอง จึงจ้องดูอยู่อย่างนั้น เป็นเวลานาน
สักพักเจ้าเต่าน้อยค่อยยื่นขาออกมาช้าๆ แล้วยืนนิ่งหยุดมองเจ้ากระต่าย อย่างกล้าๆ กลัวๆ
เจ้ากระต่ายเห็นดังนั้น ก็ตกใจ จึงถอยกรูดไม่อวดเก่ง เจ้าเต่าน้อยได้โอกาส จึงลุกเดินหน้าเผชิญทันที
เต่าได้ใจเดินเข้าหา กระต่ายก็ยิ่งถอย ยิ่งถอย..
เต่าน้อยก็พยามทำใจกล้า แล้วหยุดมองดู กระต่ายก็เลยหยุดบ้าง จ้องมองเต่า แต่ลืมไปว่าตัวเองถอยไปถึงไหน
ถอยไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง..ตกลำธาร กระต่ายหนุ่มเสียท่า และเสียหน้า
ทั้งอายทั้งหนาว รีบตะกายขึ้นวิ่งหนีกลับบ้านทันที พอกันที ต่อไปนี้ไม่อยากพาลใคร และอวดดีอีกแล้ว
ฝ่ายเต่าน้อยก็เดินท่องเที่ยวต่อไป ว่ายน้ำในลำธารอย่างสบายใจ เพราะไม่มีใครมาแกล้งอีก
ส่วนฝ่ายกระต่ายได้แต่มองดูเจ้าเต่า แล้วคิด "เราเดินถอยหลังไม่ยอมระวังดูให้ดี ช่างขายหน้าเสียจริงๆ" และเป็นสาเหตุหนึ่งที่ว่า กระต่ายไม่ชอบอาบน้ำนั่นเอง