รสทางวรรณคดีไทย... ...สัลลาปังคพิสัย.

งานนำเสนอเรื่อง: "รสทางวรรณคดีไทย... ...สัลลาปังคพิสัย."— ใบสำเนางานนำเสนอ:

1 รสทางวรรณคดีไทย... ...สัลลาปังคพิสัย

2 สัลลาปังคพิสัย คำว่า “สัลลาปังคพิสัย” เกิดจากคำว่า สัลล + พิไสย
คำว่า “สัลลาปังคพิสัย” เกิดจากคำว่า สัลล + พิไสย สัลล น. ความโศกโศกาเศร้าร่ำน้ำตานอง, ความเจ็บปวดแปลบ ๆ แลบแล่นในเนื้อใจ, การครวญคร่ำรำพันรำพึง / สัลลาป น. การ พูดจากัน + องค์ น. บท, ชิ้น อัน, ตัว

3 สัลลาปังคพิสัย พิไสย น. ความสามารถ ฤาจะแผลงมาจาก วิสัย ซึ่งแปลว่า ธรรมชาติของสิ่งนั้น ๆ ฤาสันดาน ก็ อาจเป็นได้ คือ การโอดคร่ำครวญ หรือบทโศกอัน ว่าด้วยการจากพรากสิ่งอันเป็นที่รัก. มีใช้ให้เกลื่อน กล่นไปในบรรดานิราศ (ก. ไปจาก, ระเหระหน, ปราศจาก, ปราศจากความหวัง, ไม่มีความ ต้องการ, หมดอยาก, เฉยอยู่)

4 บท โศกของนางวันทอง ตัวอย่างคำประพันธ์
ซึ่งคร่ำครวญอาลัยรักต้นไม้ในบ้านขุนช้าง อันแสดงให้เห็นว่านาง ไม่ต้องการติดตามขุนแผนไปแต่ก็ต้องไปเพราะขุนแผนร่าย มนตร์ สะกด เมื่อเห็นว่านางมัวร่ำไรลาต้นไม้ สิ่งของอยู่นั่นเอง จากเรื่อง ขุนช้างขุนแผน ตอนขุนแผนพานางวันทองหนี ลำดวนเอ๋ยจะด่วนไปก่อนแล้ว ทั้งเกดแก้วพิกุลยี่สุ่นสี จะโรยร้างห่างสิ้นกลิ่นมาลี จำปีเอ๋ยกี่ปีจะมาพบ (พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)

5 สุนทรภู่คร่ำครวญถึงรัชกาลที่ 2
สุนทรภู่คร่ำครวญถึงรัชกาลที่ 2 ซึ่งสวรรคตแล้ว เป็นเหตุให้สุนทร ภู่ต้องตกระกำลำบาก เพราะไม่เป็นที่โปรดปรานของรัชกาลที่ 3 ต้องระเห็จเตร็ดเตร่ไปอาศัยในที่ต่างๆ ขณะล่องเรือผ่าน พระราชวัง สุนทรภู่ซึ่งระลึกถึงความหลังก็คร่ำครวญ อาลัยถึง อดีตที่เคยรุ่งเรือง จากนิราศภูเขาทอง เคยหมอบใกล้ได้กลิ่นสุคนธ์ตรลบ ละอองอบรสรื่นชื่น นาสาสิ้นแผ่นดินสิ้นรสสุคนธา วาสนาเราก็สิ้นเหมือนกลิ่นสุคนธ์ (พระสุนทรโวหาร (ภู่))

6 กาพย์นางลอย กาพย์นางลอย ตอนหนึ่งในบทพากย์รามเกียรติ์ แสดงคำรำพันอาลัยอาวรณ์ของพระรามที่มีต่อ นางสีดา (นางเบญกายปลอมตัว แกล้งทำเป็นตาย ลอยน้ำมา)

7 พระโกศทองจะรองรับ สำหรับราชเทวี
เชิญศพขึ้นสู่สี วิกาแก้วอันเรืองรอง เข้าสู่พระเมรุมาศ อันโอภาสด้วยเทียนทอง แสงเพลิงจะเริงรอง ไปต้องสีวิสูตรพลาย อัจกลับจงกลกลีบ ประทีปทองจะส่องฉาย พู่ห้อยเพดารราย ระรวยรื่นรำเพยลม พระวิสูตรจะวงวัง บัลลังก์ทิพบรรทม รูปภาพจะเคียมคม กินนรฟ้อนอยู่ผาดผัน อีกพระญาติวงศา ก็จะมาประชุมกัน แสนสาวพระกำนัล จะนอบน้อมประนมกร ยามค่ำจะร่ำไห้ วิเวกใจให้อาวรณ์ เสียงสังข์และแตรงอน จะประโคมอยู่ครืนเครง (พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)

8 ที่มา http://forum.02dual.com/index.php?topic=165.0
w/st2545/5-5/no19/sunlapung.html