ชีวิตหลัง ความตาย.

งานนำเสนอเรื่อง: "ชีวิตหลัง ความตาย."— ใบสำเนางานนำเสนอ:

1 ชีวิตหลัง ความตาย

2 พุทธจริยศาสตร์ อุดมคติคือนิพพาน
อุดมคติของพระพุทธศาสนา ในทางพระพุทธศาสนา ได้แบ่งเป้าหมายของชีวิตไว้ 3 ระดับ โดยเริ่มจากระดับต่ำสุดไปจนถึงสูงสุดดังนี้ 1.  เป้าหมายชีวิตในโลกนี้ 2.  เป้าหมายชีวิตในโลกหน้า 3.  เป้าหมายสูงสุดคือนิพพาน

3 1. เป้าหมายชีวิตในโลกนี้
คือ คิหิสุข ได้แก่ สุขของคฤหัสถ์ หรือ กามโภคีสุข คือ สุขอันเกิดมาจากการบริโภคกาม เป็นสุขโดยชอบธรรม มี 4 ประการ คือ 1. อัตถิสุข ความสุขจากการมีทรัพย์ ที่หาได้มาด้วยหยาดเหงื่อแรงงาน ความขยัน และความสุจริต 2. โภคสุข ความสุขจากการได้ใช้จ่ายทรัพย์ เลี้ยงดูตน และครอบครัวรวมถึง การบำเพ็ญประโยชน์

4 (อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต พระไตรปิฎกเล่ม 21 ข้อ 62 หน้า 90)
3. อนณสุข ความสุขจากการไม่ต้องเป็นหนี้ ทำให้ไม่ต้องอึดอัด รู้สึกสบายใจ 4. อนวัชชสุข ความสุขจากการประพฤติที่ไม่มีโทษ ทั้งทางกาย วาจา และทางใจ (ข้อนี้มีค่ามากที่สุด) (อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต พระไตรปิฎกเล่ม 21 ข้อ 62 หน้า 90)

5 2. เป้าหมายชีวิตในโลกหน้า
เรียกว่า สัมปรายิกัตถสังวัตตนิกธรรม ธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ในชาติหน้า ในระดับนี้หมายความว่า เมื่อมีทุกอย่างสมบูรณ์ครบถ้วนในโลกนี้แล้ว ก็ให้ทราบความจริงของชีวิตว่า การมีชีวิตอยู่ในโลกนี้เป็นการมาอยู่ชั่วคราว เหมือนการมาเช่าโรงแรมอยู่ได้เพียงชั่วระยะหนึ่ง จากนั้น ก็ต้องออกจากโรงแรมนั้นไป นั่นคือ การจะต้องตายอำลาจากโลกนี้ไปสู่โลกหน้า

6 ซึ่งในทางพระพุทธศาสนาถือว่า
การเกิดและการตายนั้นเป็นสิ่งที่มีเงื่อนไข ถ้ายังมีกิเลสก็ยังต้องเวียนว่ายตายเกิด ถ้าหมดกิเลสก็ไม่ต้องเกิด

7 เพราะฉะนั้น ตราบเท่าที่ยังเวียนเกิดเวียนตายก็ควรมี
สุคติ คือ การไปเกิดในสถานที่ที่เป็นสุข มีมนุษย์ 1 สวรรค์ 6 ชั้น และพรหม 20 ชั้น อย่าได้ไปเกิดใน ทุคติ คือ การไปเกิดที่ไม่ดี เรียกว่า อบายภูมิ 4 คือ 1. สัตว์นรก 2. เปรต 3. อสุรกาย และ 4. สัตว์เดรัจฉาน

8 3. เป้าหมายสูงสุด คือ นิพพาน
3. เป้าหมายสูงสุด คือ นิพพาน นิพานคือ สภาวะที่จิตว่างเปล่าปราศจากกิเลสคือ โลภะ ความอยากได้, โทสะ ความโกรธ, โมหะ ความหลง (นิพพานํ ปรมํ สุญญํ) นิพพานคือ สภาวะที่จิตเต็มไปด้วยความสุขที่แท้จริง อันเป็นสุขไม่แปรเปลี่ยนไปเป็นทุกข์ (นิพพานํ ปรมํ สุขํ) นิพพานคือ สภาวะที่จิตมีอิสรภาพอย่างสมบูรณ์ เพราะหลุดพ้นจากความชั่วคือกิเลสทั้งปวง จึงเป็นจิตที่หมดความเห็นแก่ตัว ชีวิตที่เหลืออยู่จึงเป็นชีวิตที่เป็นประโยชน์แก่มหาชน ในจิตจึงมีแต่กุศลความดี ที่จะทำประโยชน์แก่ผู้อื่น โดยที่ไม่ต้องคำนึงถึงตนเอง เพราะการถึงนิพพานชื่อว่าทำประโยชน์ของตนให้บริบูรณ์ได้แล้ว

9

10 นิพพานแบ่งออกเป็น 2 ประการ คือ
1. สอุปาทิเสสนิพพาน ดับกิเลสในใจได้แล้วแต่ยังมีชีวิตอยู่ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า กิเลสนิพพาน ตัวอย่าง พระพุทธเจ้าดับกิเลสในพระทัยของพระองค์ได้ที่ ใต้โคนต้นศรีมหาโพธิ์ เมื่อพระชนมายุได้ 35 พรรษา

11

12 2. อนุปาทิเสสนิพพาน คือ ความตายของพระอรหันต์ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า
ขันธนิพพาน ตัวอย่าง พระพุทธเจ้าปรินิพพานใต้ต้นนางรังทั้งคู่ ที่เมืองกุสินารา เมื่อพระชนมายุ 80 พรรษา