ฟังก์ชัน.

ฟังก์ชัน

นิยาม ฟังก์ชันคือส่วนของโปรแกรมที่ทำงานเสร็จสิ้นภายในตัวเอง มีลักษณะเหมือนกับโปรแกรมย่อยสับรูทีน (subroutine) ภาษา PHP มีฟังก์ชันที่เตรียมให้ใช้งาน 2 ชนิด คือ Library Function คือ ฟังก์ชันที่ภาษา PHP สร้างไว้เรียบร้อยแล้ว สามารถเรียกใช้ได้ทันที ฟังก์ชันที่ผู้ใช้โปรแกรมเขียนขึ้นเอง (User-defined functions)

ฟังก์ชันที่ผู้ใช้โปรแกรมเขียนขึ้นเอง (User-defined functions)
การสร้างฟังก์ชันขึ้นใช้เอง มีรูปแบบดังนี้ function function_name ([parameterList]) { รายการชุดข้อความคำสั่ง [return ค่าที่ต้องการส่งกลับ] }

ตัวอย่าง ไฟล์ func-1.php
<html> <body> <font size=4 face ='arial'> <? function welcome() { print ("<H1 align = center> Welcome To Computer Science</H1>" ); } ?> <H1> This is a test</H1> welcome(); </body> </html>

การเรียกใช้ฟังก์ชัน การเรียกใช้ฟังก์ชันโดยไม่มีการส่งพารามิเตอร์
function_name(); การเรียกใช้ฟังก์ชันโดยมีการส่งพารามิเตอร์ function_name(para1,para2,…);

การเรียกใช้ฟังก์ชัน <? //func-2.php function bold( $what ){
print("<B>$what</B>"); } bold( "HELLO" ); ?>

การส่งค่ากลับของฟังก์ชัน
ฟังก์ชันจะให้ค่ากลับคืนหรือไม่ก็ได้ ถ้าต้องการให้ค่ากลับคืนจากการทำงานของฟังก์ชัน จะใช้คำสั่ง return การเรียกใช้ฟังก์ชัน ทำได้โดยการอ้างถึงชื่อของฟังก์ชันที่ต้องการโดยที่คำสั่งที่เรียกใช้นั้นจะอยู่ก่อนหรือหลังฟังก์ชันที่ถูกเรียกก็ได้

การส่งค่ากลับของฟังก์ชัน
ตัวอย่าง ไฟล์ func-3.php <? //func-2.php function area( $b , $h ){ return (0.5)*$b*$h; } print("Area is ".area(3,4) ); ?>

<HTML> <HEAD> <TITLE>Figure 4-2</TITLE> </HEAD> <BODY> <? function printBold($inputText) { print("<B>" . $inputText . "</B>"); } print("This Line is not Bold<BR>\n"); printBold("This Line is Bold"); print("<BR>\n"); ?> </BODY> </HTML>

การผ่านค่าพารามิเตอร์ให้กับฟังก์ชัน
การผ่านค่าไปยังฟังก์ชันมี 2 วิธี 1. Call by values ตัวแปรรับค่ามาแล้วเกิดการเปลี่ยนแปลงค่าจะไม่มีการส่งกลับคืน 2. Call by reference การส่งข้อมูลในกรณีนี้ตัวแปรพารามีเตอร์ที่รับค่าจะต้องนำหน้าด้วยเครื่องหมาย “&” กรณีนี้จะทำให้ตัวแปรที่ทำหน้าที่ส่งค่าและตัวแปรที่ทำหน้าที่รับค่าอ้างอิงที่อยู่ของข้อมูลเดียวกัน เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรพารามีเตอร์ในฟังก์ชันก็จะมีผลทำให้ค่าของตัวแปรอาร์กิวเมนต์ที่ส่งไปให้โปรแกรมเปลี่ยนไปด้วย

<? //Call by values function one ( $parameter ) { $parameter++; } $a = 10 ; one( $a ) ; echo “ a = $a <BR>” ; ?> ผลลัพธ์ของโปรแกรมคือ a = 10

<? //Call by reference function one ( &$parameter ) { $parameter++; } $a = 10 ; one( $a ) ; echo “ a = $a <BR>” ; ?> ผลลัพธ์ของโปรแกรมคือ a = 11

ตัวอย่าง ไฟล์ func-6.php การสลับค่าของตัวแปรสองตัวด้วยฟังก์ชัน swap()
<? function swap(&$a, &$b) { $t = $a; $a = $b; $b = $t; } $x=10; $y=20; print ("BEFORE Interchange <BR>"); echo "x=",$x,",y=",$y,"<BR>\n"; swap($x,$y); print ("AFTER Interchange <BR>"); ?>

มีข้อสงเกตอยู่ว่า การใช้ call-by-reference ไม่จำเป็นต้องทำตอนนิยามฟังก์ชันเท่านั้น แต่อาจจะทำตอนผ่านตัวแปรเมื่อเรียกใช้งานจริง ตัวอย่างเช่น <? function swap($a, $b) { $t = $a; $a = $b; $b = $t; } $x=10; $y=20; print ("BEFORE Interchange <BR>"); echo "x=",$x,",y=",$y,"<BR>\n"; swap(&$x,&$y); print ("AFTER Interchange <BR>"); ?>

การกำหนดค่าเริ่มต้นให้กับตัวแปรพารามิเตอร์
เราสามารถกำหนดค่าเริ่มต้นให้กับตัวแปรทำให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ตัวอย่าง <? function font( $str_text, $str_color = 'blue', $int_size = 2 ) { echo "<font size=\"$int_size\" color=\"$str_color\">$str_text</a>"; } ?> <? font('This line is blue - size 2.'); ?> <br> <? font('This line is red - size 2.', 'red'); ?><br> <? font('This line is green - size 4', 'green', 4); ?><br> This line is blue – size 2. This line is blue – size 4.

ขอบเขตของตัวแปร มี 2 แบบ คือ
1. Global scope เมื่อกำหนดตัวแปรแบบนี้แล้วสามารถเรียกใช้ได้ทุกส่วนของโปรแกรมและค่าของตัวแปรนั้นยังอยู่จนกว่าโปรแกรมนั้นจะจบหรือหยุดทำงาน 1.1 โดยใช้คำสั่ง global 1.2 โดยผ่านตัวแปรอาร์เรย์ชื่อ $GLOBAL

<? //funcscope1.php $position = "m" ; function change_pos(){ $position = "b"; } change_pos(); echo ("$position"); //print "m" ?>

<? //funcscope2.php $position = "m" ; function change_pos(){ global $position ; $position = "b"; } change_pos(); echo ("$position"); // print "b" ?>

การใช้ตัวแปรแบบ global ภายในฟังก์ชัน
2. Local Scope คือตัวแปรที่กำหนดขึ้นใช้ภายในฟังก์ชันนั้นๆเท่านั้น เมื่อออกจากส่วนของโปรแกรมนั้นไปแล้วตัวแปรนั้นจะหายไปและตัวแปรที่กำหนดในฟังก์ชันหนึ่งไม่สามารถเรียกใช้อีกจากฟังก์ชันหนึ่งได้

การกำหนดตัวแปรแบบ static ภายในฟังก์ชัน
ตัวแปรภายในฟังก์ชันจะสามารถเก็บค่าไว้ได้ตลอดเวลาโดยไม่สูญหายไป function MyFunc() { static $num_func_calls = 0; echo "my function\n"; return ++$num_func_calls; }

ฟังก์ชันเรียกใช้ฟังก์ชัน (Nesting Function Calls)
ตัวอย่าง <?php function increment_by_two( $int_parameter ) { $int_parameter += 2; return($int_parameter); } มีต่อ

function increment_by_three( $int_parameter ) {
// make a nested function call to increment_by_two(). return( increment_by_two($int_parameter) ); } $a = increment_by_three( 34 ); echo "a = $a<br>"; ?> ผลลัพธ์ของโปรแกรมคือ a = 37

การสร้างฟังก์ชันแบบเรียกตัวเอง (recursive function)
ฟังก์ชันที่มีคำสั่งภายในฟังก์ชันนั้นเรียกใช้ฟังก์ชันตัวเองแบบวนลูป ตัวอย่าง การหาค่าแฟกทอเรียล n! function factorial ($n) { if ( ($n == 0) || ($n == 1) ) return 1; else return $n*factorial($n-1); }

ตัวอย่างที่ 5-10 fibonacci.inc การหาค่า fibonacci number
<? function fibonacci( $var ) { // the fibonacci series is only defined for // positive values. if ($var < 0) { return( 0 ); } // the first two elements in the series are // defined as zero and one and don't need recursion. if ($var < 2) { return( $var ); // use recursion to find the previous two elements // in the series. return( fibonacci($var-1) + fibonacci($var-2) ); ?>

โปรแกรมที่เรียกใช้ โปรแกรมที่เรียกใช้คือ <?
// include the fibonacci function in this script require (‘fibonacci.inc’) ; // call the fibonacci function with a parameter of four. $n = Fibonacci ( 4 ) ; // display the result of the fibonacci call. Echo “$n <BR>” ; ?>

การผ่านค่ากลับคืนมากกว่าหนึ่งจากฟังก์ชัน
โดยปรกติแล้วเราไม่สามารถผ่านค่ากลับคืนจากฟังก์ชันได้มากกว่าหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตาม ยังมีวิธีการหนึ่งที่ช่วยแก้ปัญหาดังกล่าวได้ วิธีนี้คือ เก็บค่าต่างๆที่ต้องการจะใช้เป็นค่ากลับคืนไว้ใน array แล้วใช้ array นั้นเป็นค่ากลับคืน และผู้เรียกใช้ฟังก์ชันสามารถใช้ฟังก์ชัน list() อ่านค่าเหล่านั้นได้ ตัวอย่างเช่น function foobar() { return array ("foo", "bar", 0xff); } list ($foo, $bar, $num) = foobar(); echo "$foo $bar $num <BR>\n"; ผลลัพธ์ของโปรแกรมคือ foo bar 255

<HTML> <HEAD> <TITLE>Figure 4-7: Dynamically Calling a Function</TITLE> </HEAD> <BODY> <? function write($text) { print($text); } function writeBold($text) print("<B>$text</B>");

$myFunction = "write"; $myFunction("Hello!"); print("<BR>\n"); $myFunction = "writeBold"; $myFunction("Goodbye!"); ?> </BODY> </HTML>

การใช้คำสั่ง include และ require
คำสั่งทั้งสองมีไว้เพื่อแทรกเนื้อหาจากไฟล์อื่นที่ต้องการโดย คำสั่ง require จะอ่านเพียงครั้งเดียว คือไฟล์แรก และจะแทรกไฟล์นี้เท่านั้นไปตามจำนวนครั้งที่วนลูป ในขณะที่ include สามารถอ่านได้ไฟล์ต่างๆกันตามจำนวนครั้งที่ต้องการ

ตัวอย่าง <? $filename[]="file1.inc"; $filename[]="file2.inc";
for ($i = 0; $i < 2; $i++) { include $filename[$i]; } ?> ไฟล์ file1.inc Hello world 1<BR> ไฟล์ file2.inc Hello world 2<BR>

การอ่านตัวแปรจากภายนอกที่ได้จากการ Web browser โดยวิธี GET หรือ POST
การส่งและรับข้อมูลจะหว่าง Web browser กับ Script ที่เขียนขึ้นมา ตัวอย่าง การใช้ Post <form action="login.php3" method="post"> <table> <tr><td>login:</td> <td><input type="text" name="login"></td> </tr><br> มีต่อ

<tr><td>password:</td>
<td><input type="text“name="password"></td> </tr><br> </table> <p><input type="submit"> </form>

ตัวอย่าง ไฟล์ login.php3
<HTML> <HEAD><TITLE> Result </TITLE></HEAD> <BODY> <P> Your login = <? echo "$login" ?> <BR> Your password = <? echo "$password"; ?> </BODY> </HTML>

การตรวจชนิดของ web browser
ตัวอย่าง function getBrowserName() { global $HTTP_USER_AGENT; $browser=strtoupper($HTTP_USER_AGENT); if (strstr($browser,"MSIE.")) return "MS Internet Explorer"; else if (strstr($browser,"MOZILLA")) return "Netscape"; else return ""; }

ฟังก์ชัน.

งานนำเสนอที่คล้ายกัน

งานนำเสนอเรื่อง: "ฟังก์ชัน."— ใบสำเนางานนำเสนอ:

งานนำเสนอที่คล้ายกัน

เรื่องโครงการ

การติดต่อกลับ

เข้าสู่ระบบ

ลงทะเบียนผ่านเครือข่ายสังคม:

ฟังก์ชัน.

งานนำเสนอที่คล้ายกัน

งานนำเสนอเรื่อง: "ฟังก์ชัน."— ใบสำเนางานนำเสนอ:

งานนำเสนอที่คล้ายกัน

เรื่องโครงการ

การติดต่อกลับ