說起來已是三十年前的事了，當時我被派到美國去接收一架電腦。三十 多年前，這是一件大事，我們要受訓三星期之久，公司替我們找到了一家特別的 旅館。 เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 30 กว่าปีก่อนแล้ว ขณะนั้นข้าพเจ้ารับมอบหมายให้ไปรับ.

งานนำเสนอเรื่อง: "說起來已是三十年前的事了，當時我被派到美國去接收一架電腦。三十 多年前，這是一件大事，我們要受訓三星期之久，公司替我們找到了一家特別的 旅館。 เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 30 กว่าปีก่อนแล้ว ขณะนั้นข้าพเจ้ารับมอบหมายให้ไปรับ."— ใบสำเนางานนำเสนอ:

1

2

3 說起來已是三十年前的事了，當時我被派到美國去接收一架電腦。三十 多年前，這是一件大事，我們要受訓三星期之久，公司替我們找到了一家特別的 旅館。 เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 30 กว่าปีก่อนแล้ว ขณะนั้นข้าพเจ้ารับมอบหมายให้ไปรับ เครื่องคอมพิวเตอร์ ซึ่งสมัยนั้นถือเป็นเรื่องใหญ่ เราต้องรับการอบรม 3 สัปดาห์ บริษัทจึง จัดให้เราอยู่ในโรงแรมพิเศษแห่งหนึ่ง

4 這家旅館在華盛頓波多馬克河的河畔，有極大的園子，房子是所謂殖民地時 代白色古色古香的建築，最令我難忘的是旅館家具全部儘量維持殖民時代的典雅形式， 連我的房間裡，還放了一個大的瓷壺，是可以拿來洗手的那一種。 โรงแรมตั้งอยู่ริมแม่น้ำในวอชิงตัน มีบริเวณสวนที่กว้างใหญ่มาก สิ่งก่อสร้าง เป็นแบบในยุคอาณานิคม แม้แต่เครื่องเรือนก็รักษาให้เข้ากับยุคนั้น ยังจำได้ว่าใน ห้องพักมีเครื่องเคลือบขนาดใหญ่เป็นเหยือกสำหรับล้างมือได้

5 每天晚上七點，旅館搖鈴表示吃飯的時候到了，所有的旅客一起下樓去吃晚 飯；老闆是位女士，一定會和我們大家一起吃飯，雖然是洋飯，可是頗有美國南方人 的口味，大家一面吃飯一面聊天，氣氛極好。 หนึ่งทุ่มตอนหัวค่ำทุกวัน ทางโรงแรมจะสั่นกระดิ่งแสดงว่าถึงเวลาอาหารค่ำ แล้ว แขกทุกคนจะลงไปกินข้าวที่ชั้นล่าง เจ้าของโรงแรมเป็นสุภาพสตรี จะกินข้าว ร่วมกับเราและคุยกันสนุกสนานในบรรยากาศเป็นกันเอง

6 我雖然很怕吃洋飯，居然每晚都吃得津津有味。我去了不久，就注意 到旅館裡有一位長住的老太太，這位老太太一個人住一間房，每天下午會到園 子裡去散步，總有一位男的侍者悄悄地跟著她。 ข้าพเจ้าไม่ชอบอาหารฝรั่ง แต่ก็สนุกกับอาหารมื้อค่ำทุกวัน อยู่มาไม่ นาน ก็สังเกตเห็นว่า มียายแก่คนหนึ่งเป็นแขกพักประจำห้องๆหนึ่ง ช่วงเย็นทุก วันจะเดินเล่นในสวน โดยมีพนักงานชายคิดตามคอยดูแลอย่างเงียบๆ

7 這位老太太對人和善，可是對我們的談話，是無法插嘴的，只能對大家微笑，每 次吃完了，她都會謝謝大家，先行離去，因為她是老太太，大家照例都會站起來送她，以 示禮貌，老闆娘一定會陪她走回房間。 ยายแก่ผู้นี้โอบอ้อมอารี ยิ้มให้กับทุกคนโดยไม่อาจแทรกในวงสนทนาของเรา ทุกครั้ง เมื่อกินข้าวเสร็จ เธอจะกล่าวขอบคุณและขอตัวไปก่อน ทุกคนก็จะลุกขึ้นยืนเพื่อแสดง มารยาทในฐานะที่เธอเป็นผู้อาวุโส และเจ้าของโรงแรมก็จะส่งเธอกลับไปยังห้องพัก

8 我們幾位同事對這位老太太很感興趣，我們知道長期住旅館是相當昂貴的，可是這位老太太卻又 不像是有錢人，她一點架子都沒有，而且對大家還特別客氣，每次侍者給她加菜，她一定左謝右謝。 พวกเราเพื่อนร่วมงานต่างสนใจในตัวเธอ เพราะทราบดีว่าการพักโรงแรมระยะยาว ต้องใช้จ่ายแพง และยายแก่คนนี้ก็ดูไม่เหมือนคนมีเงิน เธอไม่เคยวางมาด และสุภาพ อ่อนโยนกับทุกคน ทุกครั้งที่พนักงานเติมอาหารให้ เธอจะขอบคุณแล้วขอบคุณอีก

9 有一天晚上，大概十一點半左右，我們被滿旅館的嘈雜人聲弄醒，原來老太太不見了， 很多人摸黑在找她。小陳和我都認為老太太一定夢遊到外面去了，看到十幾位年輕人在園裡找， 我們決定開車出去找。 คืนวันหนึ่งราวๆห้าทุ่มกว่า มีเสียงแตกตื่นทั่วโรงแรม มูลเหตุคือยายแก่หาย ตัวไป มีผู้คนออกไปตามหาในความมืด เสี่ยวเฉินกับข้าพเจ้าเห็นว่ามีอยู่สิบกว่าคนตาม หาในสวน เราจึงตัดสินใจขับรถออกไปตามหาข้างนอก

10 沿著右邊轉彎到大路上去，就這麼巧，果然看到糊塗老太太在路上走，已經有 一輛汽車停下來，我們趕到, 老太太居然認識我們，也肯跟我們回去。我們像英雄似的回 到旅館，大家都來恭喜我和小陳，老闆娘看到老太太平安歸來，如釋重負。 เราวนขวาเข้าถนนใหญ่ ประจวบเหมาะเจอยายแก่พอดี เธอจำเราสองคนได้ และยอมขึ้นรถกับเรา เรากลับไปยังโรงแรมเหมือนวีรชนโดยได้รับความชื่นชมจากทุกคน เจ้าของโรงแรมเห็นยายแก่กลับมาโดยสวัสดิภาพ ก็ดีอกดีใจ

11 老太太仍然笑瞇瞇地不斷謝謝大家，她看到了老闆娘，對她說：「真要謝謝你， 你根本不認識我，還對我這樣好，讓我住在這裡，從來不向我要房租，要不是你，我真不 知道要到那裡去住。」老闆娘聽了這番話，幾乎昏倒了過去，後來索性走到隔壁房間去放 聲大哭。 ยายแก่ยังคงกล่าวขอบคุณและยิ้มกับทุกคน เมื่อเผชิญหน้ากับเจ้าของ โรงแรม เธอพูดว่า “ต้องขอบคุณจริงๆ คุณไม่รู้จักฉัน ยังดีต่อฉันขนาดนี้ ให้ฉันอยู่ ห้องพักฟรี หากไม่มีคุณละก็ ฉันไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน” เจ้าของโรงแรมได้ยินดังนั้น แทบจะเป็นลม หลบเข้าไปยังห้องข้างเคียงร้องไห้โฮ

12 我和小陳對老闆娘的這種反應深感不解，第二天早上在吃早餐的時候，老闆娘來找我們， 一方面謝謝我們，一方面解釋這位老太太究竟是誰。原來老太太其實是老闆娘的母親，只是她得了老 年癡呆症，忘了這位女兒，以為老闆娘是陌生人。 เสี่ยวเฉินกับข้าพเจ้าไม่เข้าใจอากัปกิริยาตอบสนองของเจ้าของโรงแรมเลย จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นตอนกินอาหารเช้า เจ้าของโรงแรมมาหาเราเพื่อขอบคุณพร้อมกับ อธิบายว่า ยายแก่ผู้นี้คือแม่เธอเอง เป็นโรคอัลไซเมอร์ จำลูกสาวตัวเองไม่ได้ คิดว่าเป็น คนแปลกหน้า

13 因此對老闆娘心存感激，她老是笑咪咪地，也是因為她認為她真有福氣，晚年有陌 生人供給她吃住，使她無憂無慮地生活，難怪她聽了老太太的那番話以話，會難過得幾乎 昏了過去。 ดังนั้น ยายแก่จึงเข้าใจว่าตัวเองมีบุญวาสนา มีคนแปลกหน้ามาดูแลตัวเองให้อยู่ อย่างมีความสุขในวัยชรา มิน่าเล่าเจ้าของโรงแรมฟังคำพูดของยายแก่แล้ว รู้สึกเสียใจจน แทบลมจับ

14 我們不久就離開美國，三年以後我到華盛頓出差，有一天下午無事，特地開了車子，拜訪 我住過的那家旅館。旅館一切如常，生意非常好，老闆娘一眼就認出了我，邀我留下來喝咖啡。 ไม่นานเราก็จากอเมริกา หลังจากนั้นอีก 3 ปี ข้าพเจ้าไปดูงานที่วอชิงตัน บ่ายวัน หนึ่งว่างจากธุระ จึงขับรถไปเยือนโรงแรมที่เคยพัก โรงแรมยังเหมือนเดิมทุกอย่าง มี แขกมากมาย เจ้าของโรงแรมเห็นหน้าก็จำได้ ชวนข้าพเจ้าพักดื่มกาแฟ

15 她告訴我，她母親過世了，在過世之前，她母親一直快快活活的，因為她以為大 家都是陌生人，陌生人對她那麼好，當然心情一直很好，她無疾而終，在睡夢中過去的。 เธอเล่าว่า แม่เธอเสียแล้ว ก่อนเสียชีวิต คุณแม่มีอารมณ์ดีโดยตลอด เพราะเข้าใจ ว่าทุกคนเป็นคนแปลกหน้าที่รักใคร่เธอ คุณแม่จากไปอย่างสงบโดยไม่มีอาการเจ็บปวด

16 我問老闆娘有沒有很遺憾，自己的媽媽始終不認識她，她說剛開始確實如此，後來想開 了，就因為她媽媽得了老年癡呆症，一直以為她是由陌生人照顧，她母親才會如此地快樂。 ข้าพเจ้าถามเจ้าของโรงแรมว่า รู้สึกเสียใจไหมที่คุณแม่จำเธอไม่ได้ เธอตอบ ว่า ระยะแรกก็รู้สึกเสียใจ ต่อมาก็ทำใจได้ เพราะคุณแม่เป็นโรคอัลไซเมอร์ ตลอดเวลา สำคัญผิดว่ามีคนแปลกหน้ามาช่วยดูแล จึงมีจิตใจสุขสันต์

17 自從她母親去世以後，老闆娘開始她新的生涯，她決定以她的餘生專門奉 獻給陌生人，做一個好的義工，因為她知道這樣做，會使很多人非常快樂。 หลังจากคุณแม่สิ้นบุญ เจ้าของโรงแรมเริ่มชีวิตใหม่โดยอุทิศเวลาว่าง เป็นอาสาสมัครดูแลคนแปลกหน้า เพราะเชื่อว่าทำเช่นนี้จะนำความสุขแก่คน มากมาย

18 老闆娘帶我去一家老人院，她臨走時帶了一大包她們旅館廚房當天烤出 來的蛋糕和餅乾，老人們看到她來都很歡迎，正好是下午荼時間，咖啡和茶由院 方供給，糕餅全部由她供給。 เจ้าของโรงแรมพาข้าพเจ้าไปดูสถานเลี้ยงคนชราแห่งหนึ่ง พร้อมกับ นำเอาเค้กและขนมปังซึ่งทางโรงแรมทำเสร็จสดๆ ติดมือไปด้วย คนชราเห็นเธอ มาดีใจกันใหญ่ ขณะนั้นได้เวลาดื่มชาช่วงบ่ายพอดี เธอแจกจ่ายเค้กและขนมปัง แก่คนชรา ส่วนน้ำชากาแฟทางสถานเลี้ยงคนชราจัดให้

19 因為現烤的，香氣四溢，老闆娘命令我和她一起服侍這些老人們，看到老人們 對我們的感激，我感到十分地快樂，我也深深地了解了為什麼老闆娘喜歡替陌生人 服務。 กลิ่นหอมกรุ่นของขนมสดจากเตาฟุ้งกระจายทั่วไป เจ้าของโรงแรมสั่งให้ ข้าพเจ้าปรนนิบัติเหล่าคนชราพร้อมกับเธอด้วย ข้าพเจ้ารู้สึกสุขใจที่ได้รับความชื่น ชมจากเหล่าคนชรา และเข้าใจลึกซึ้งว่าทำไมเจ้าของโรงแรมจึงชอบให้บริการแก่คน แปลกหน้า

20 可是我知道：我們雙方都快樂，陌生人被我們服務會由感激而快樂， 替陌生人服務當然不會帶給我們任何物質上的好處，可是看到對方如此快樂的 表情，自己哪有不快樂之理呢！ ข้าพเจ้าทราบดีว่า คนแปลกหน้าเมื่อได้รับบริการจะรู้สึกขอบคุณแล้ว ก็ดีใจ การให้บริการแก่คนแปลกหน้า จะไม่ได้สิ่งตอบแทนที่เป็นวัตถุเลย แต่ เมื่อเห็นคนอื่นมีความสุขเช่นนี้ เราก็ไม่แคล้วมีความสุขด้วย

21 自從這次以後，我也開始做義工，做義工永遠是替陌生人服務，絕 大多數的時候，我們連對方的名字也弄不清楚，對方更弄不清楚我們是誰。 ตั้งแต่ครั้งนั้นเป็นต้นมา ข้าพเจ้าก็เริ่มงานอาสาสมัคร การเป็น อาสาสมัครคือให้บริการแก่คนแปลกหน้าถ่ายเดียว ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเราไม่ รู้จักแม้แต่ชื่อของผู้รับบริการ และผู้รับบริการก็ไม่รู้ว่าเราคือใคร

22 可是我知道：我們雙方都快樂，陌生人被我們服務會由感激而快樂，替陌生人服務當然不 會帶給我們任何物質上的好處，可是看到對方如此快樂的表情，自己哪有不快樂之理呢！ ข้าพเจ้าทราบดีว่า คนแปลกหน้าเมื่อได้รับบริการจะรู้สึกขอบคุณแล้วก็ดีใจ การให้บริการ แก่คนแปลกหน้า จะไม่ได้สิ่งตอบแทนที่เป็นวัตถุเลย แต่เมื่อเห็นคนอื่นมีความสุขเช่นนี้ เราก็ไม่แคล้วมีความสุขด้วย

23 有時不妨想想...... 這世界上其實沒有誰應該對我們好，不論是我們親愛的家人或伴侶， 把每個對我們好的人都當做陌生人，我們才會更珍惜周遭關心我們的人 บางครั้งน่าจะลองคิดดู.......... สมมุติในโลกนี้ไม่มีใครต้องปฏิบัติดีต่อเราเลย ไม่ว่าคนในครอบครัวหรือมิตร สหายก็ตามที เมื่อเราถือเสมือนว่าผู้ที่ดีต่อเราเป็นคนแปลกหน้า เราก็จะถนอมรักใคร่ยิ่งขึ้นต่อ ผู้ที่ห่วงใยเรา 珍惜得來不易的.. 緣.. 珍惜當下擁有的.. 福.. จงถนอมบุญวาสนาที่ได้มาไม่ง่ายนัก... จงถนอมความสุขเกษมสันต์ที่ตนมีอยู่...