เพียงเสี้ยววาน ของวันคืน เพราะยังอยาก เห็นลูกหลาน พ่อแม่ ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้า ไม่อยู่นาน จะพบ จะพ้องพาน เพียงเสี้ยววาน ของวันคืน ใจจริง ไม่อยากจาก เพราะยังอยาก เห็นลูกหลาน แต่ชีพ มิทนทาน ย่อมร้าวราน สลายไป
อย่ากล่าวขาน ให้ช้ำใจ คิดเผลอไผล เป็นแน่นอน คลายทุกข์ผ่อน พอสุขใจ ขอเถิด หากสงสาร อย่ากล่าวขาน ให้ช้ำใจ คนแก่ ชะแรวัย คิดเผลอไผล เป็นแน่นอน ไม่รัก ก็ไม่ว่า เพียงเมตตา ช่วยอาทร ให้กิน และให้นอน คลายทุกข์ผ่อน พอสุขใจ
ให้นึกถึง เมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่า เฝ้าปลอบโยน เมื่อยาม เจ้าโกรธขึง ให้นึกถึง เมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่า เฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยง จนเติบใหญ่ แม้เหนื่อยกาย ก็ยอมทน หวังเพียง จะได้ยล เติบโตจน สง่างาม
หวังติดตาม ช่วยอวยชัย ทิ้งฝั่งไว้ ให้วังเวง ..... ขอโทษ ถ้าทำผิด ขอให้คิด ทุกๆยาม ใจแท้ มีแต่ความ หวังติดตาม ช่วยอวยชัย ต้นไม้ ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวัง อยู่ทนได้ วันหนึ่ง คงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ ให้วังเวง .....
คุณทำให้แม่คุณมีความสุขหรือยัง ?