เรื่อง เด็กเลี้ยงแกะชอบปด กรอบที่ 1 นิทานอีสป เรื่อง เด็กเลี้ยงแกะชอบปด จัดทำโดย นางสาวเบญญาสิริ แก้วเบี่ยง โรงเรียนบ้านวังหิน

กรอบที่ 2

กรอบที่ 3 ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ อยู่คนหนึ่ง ทุกวัน...ทุกวัน...เด็กเลี้ยงแกะคนนี้ จะต้องต้อนฝูงแกะของตน ออกไปหากินหญ้าที่เนินเขาใกล้ชายป่าอยู่สมอมา...และเมื่อเขาได้นำฝูงแกะมาถึงที่หมายแล้ว ก็จะต้องนั่ง เฝ้าเพื่อคอยปกป้องให้พ้นจากการเป็นเหยื่อของหมาป่า อยู่จนกว่าพวกแกะทั้งฝูงจะกินหญ้าเสร็จ ซึ่งมันก็เป็น หน้าที่ประจำวันที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายอย่างที่สุดของเขา เมื่อทุกวัน ๆ จำจะต้องทำอย่างซ้ำซากจำเจและหลีกเลี่ยง ไม่ได้อย่างนั้น เขาจึงรู้สึกเบื่อหน่ายและแสนที่จะเซ็ง...อย่างที่สุดขึ้นมาเข้าวันหนึ่ง จึงคิดหาเรื่องสนุก ๆ ทำเล่น เพื่อให้คลายความเครียดและเกิดความสนุกสนานขึ้นมาเสียสักหน่อย...ท่าจะดี และเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว...

กรอบที่ 4

จึงแกล้งร้องตะโกน ขึ้นด้วยเสียงอันดัง พร้อมทั้งวิ่งอย่าง กรอบที่ 5 จึงแกล้งร้องตะโกน ขึ้นด้วยเสียงอันดัง พร้อมทั้งวิ่งอย่าง ตระหนักตกใจเข้าไปในหมู่บ้าน ปากก็ร้องตะโกนโหวก เหวก ไปตลอดทางว่า " ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า..หมาป่ามากินแกะแล้ว.. ช่วยด้วยเจ้าข้า... " พวกชาวบ้านเมื่อ ได้ยินว่ามีหมาป่าออกมาดังนั้น จึงพากันวิ่งเข้ามาหมายจะช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่าง ๆที่พอจะมีกัน... แต่แล้วเมื่อ พากันวิ่งมาถึงตรงที่พวกฝูงแกะอยู่นั้น ก็ไม่พบและเห็น ว่ามี หมาป่าอยู่ที่ไหนเลยสักตัวเดียว แล้วยังแถมมองเห็น ว่าพวกแกะนั้นกำลังเล็มหญ้ากินกันอย่างสบายใจ เด็กเลี้ยงแกะแอบหัวเราะขึ้นในใจ อย่างถูกใจเป็นที่สุด ที่ หลอกทุกคนได้ " ฮ่า ๆๆๆ ฮู่ ๆๆๆๆ ขำว่ะคนโดนเด็กหลอก ฮ่า ๆๆๆ " เจ้าเด็กเลี้ยง แกะยิ้มหน้าระรื่นพร้อมทั้ง ได้บอกกับพวกชาวบ้านที่กำลังยืนงงกันอยู่ นั้น อย่างมองแล้วก็รู้ว่าโดนเด็กหลอกให้เข้าอย่างเต็มเปาเลยหละว่า " พวกท่าน ฮึ ๆๆ มาช้าไปนิดเดียวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเอง หมาป่ามันวิ่ง หนีไปทางโน้น...แล้วหละ ฮึ ๆๆๆ "

กรอบที่ 6

พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้น และเห็นเด็กเลี้ยงแกะ กรอบที่ 7 พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้น และเห็นเด็กเลี้ยงแกะ ทำท่าหัวเราะถูกใจ อย่างสุดที่จะระงับด้วยอาการแบบนั้น เข้า ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้ว ต่างก็ให้ เป็นโมโหกันอย่างมาก ด้วยเพราะต้องเสียเวลาทำงาน ของพวก เขาไปโดยปล่าวประโยชน์เหมือนไร้ค่าแบบ น่าโมโหอย่างนั้น เด็กเลี้ยงแกะเมื่อหลอกใคร ๆได้สำเร็จ ก็ให้เป็นรู้สึก สนุกสนานเป็นอย่างมาก แล้วจากนั้น เขาก็ยังแกล้งหลอกแบบเดิม ให้ชาวบ้านพากันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาช่วย ได้อีก 2-3 ครั้ง

กรอบที่ 8

กรอบที่ 9 จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้มีหมาป่าออกมาไล่จับกินแกะเข้า จริง ๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงแกะ ตาเหลือก หน้าซีดวิ่งร้อง เสียงหลงเลยทีเดียว และได้เข้าไปขอร้องผู้คนเป็นการ ใหญ่ " ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า....หมาป่ามากินแกะแล้ว... ช่วยด้วยเจ้าข้า ! " เขาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนหอแหบ คอแห้งไปหมด แต่พวกชาวบ้านนั้น ด้วยทุกคน ก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนี้มาแล้วหลายหน จึงไม่สนใจและเดินหนีกันไปหมดทุกคนเลยนั่นแหละ....

กรอบที่ 10

กรอบที่ 11 ก็จะมีใครเล่า...ที่จะเชื่อคนที่เคยและชอบโกหกพกลม อย่างนี้...สักคนเล่า...และในที่สุด ฝูงแกะทั้งฝูงของเด็กเลี้ยง แกะผู้ชอบปด ก็เลยจำต้องโดนหมาป่าเขมือบกินเป็น อาหารไปเสียจนหมด ไม่มีเหลือเลยสักตัว เด็กเลี้ยงแกะเลย จำต้องมานั่งร้องให้โอดครวญอย่างน่าสงสารอยู่ตรงข้าง ซาก ของฝูงแกะของตัวเอง และพูดทั้งน้ำตาว่า " ไม่ควร เล้ย..เพราะข้าไม่ดีเอง ขี้โกหกโป้ปดมดเท็จ เพราะเห็นเป็นเรื่องสนุก กว่าจะรู้ว่ามันไม่ดี...ฮื่อ ๆๆๆ ก็สายไปเสีย แล้ว ฮื่อ ๆๆๆ " เขานั่งร้องให้ขี้มูกโป่งด้วยความเศร้าโศรก อย่างที่เรียกว่า ผิดครั้งนี้..เล่นเอา เขาจำต้องหัวเราะไม่ ออกไปอีกนานเลยทีเดียวเลยหละ "

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า กรอบที่ 12 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนที่มักหรือชอบพูดโป้ปดมดเท็จ เมื่อถึงคราวพูดจริง ก็ยากที่จะมีใครสักคนเชื่อ...ท่านว่าไหมล่ะ ? ...